ერთ რამეს გეტყვით მრგობრებო, გამგები გაიგებს. ისე კი მეზარება ამდენი წერა მაგრამ სხვანაირად არ გამოვა
ერთხელ, ძველ საბრძნეთში ორმა ძმამ არნახული გმირობა ჩაიდინა, როდესაც მათ დაღლილებს ეძინათ გმირების დედამ სთხოვა ღმერთებს: სანამ სძინავთ თქვენთან წაიყვანეთო ისინი.
ვინც ვერ გაიგო, სანამ დებილობას დაწერს მანამდე ვიტყვი: რა თქმა უნდა ხანგრძლივ სიცოცხლეს ვუსურვებ ვაჟა ექიმს.
ისტორიის მორალი მარტივია და იგი სხვა რამეშია:
გმირული აქტი - პიროვნული აქტია და იგი არაფერზე არაა დამოკიდებული, ვაჟამ როდესაც თქვა რომ "საზღვარი ვიცი ფსოუზე და როკის გვირაბზე" მან გმირობა ჩაიდინა.
ჩაიდინა და ვსიო! ეს იმის გარდა არაფერს არ ნიშნავს, რომ ვაჟა იმ მომენტში გმირი იყო.
თუ მას უნდა რომ სახვა მომენტებშიც გმირი იყოს
(რაც ჯერ ერთი არასწორი სურვილია და მეორე "ტექნიკურად" შეუძლებელი - სწორედ ამიტომ სთხოვა დედამ ღმერთებს რაც ზემოთ დავწერე - უნდოდა სამუდამოდ გმირებად დარჩენიულიყვნენ ისინი, რადგან ყოველი შემდეგი დღე მიწიერი ცხოვრებისა აუცილებლად რაღაცას მოაკლდებდა იმ უკვე შემდგარ გმირების ხატს).
მაგრამ თუ ეს მაინც უნდა მან უნდა გააცნობიეროს, რომ სხვა მომენტებშიც არანაკლები ძალისხმევა უნდა დახარჯოს: გუშინ ჩადენილი გმირობა არანაირი გარანტია არ არის იმისა რომ შენი დღევანდელი ქმედება ავტომატურად ან სწორია ან არასწორი, მაგალითიც ვიცით ბევრი - 90-იანებში სამშობლოსთვის ბრძოლაში დამაშვრალი ბიჭები, ცუდ საქმეებს სჩადიოდნენ დედაქალაქში და პრივილეგიებს ითხოვდნენ - როგორც გმირები (მე წარმოდეგენა არ მაქვს ვის შეხვდა და რა ილაპარაკა ვაჟამ, მაგრამ მას ეს ცდუნება აუცილებლად ექნება დასაძლევი - სიტუაციის მარტივი წაკითახვა და წარსულის გაკვეთილები საკმარისია ამის გასაგებად).
ხოლო რასაც ვწერ, იმისთვის რომ ზემოთ დაწერილ სავოკურად ავადმყოფურ მსჯელობებს ვუპასუხო მხოლოდ... ბოლოსდაბოლოს ხომ უნდა ვისწავლოთ ჯანმრთელად აზროვნება ?
This post has been edited by Data_TuTashxia on 1 Jan 2020, 03:57 თუ მთელმა ერმა გამარჯვება არ მოინდომა, მაკედონელიც ვერ გაამარჯვებინებს მას ...© კ. გამსახურდია
სიცილი მონის უკანასკნელი ბასტიონია. © ნიცშე.
ძიალოგას ---გმირი ვაჟა ოჯახიანად ესტუმრა
