wolf-larsenგაგიკვირდებათ და, ყველა დროს, ყველა ეპოქაში, ყველა ვეფხვს თავისი ტურა-ტაბაკი ჰყავდა.
შუასაუკუნეების იტალიური სამხატვრო სკოლის წარმომადგენლებითა და ფრანგულ-გერმანული სამუსიკო ელიტებით დაწყებული,
საბჭოთა სახელოვნებო წრეებით დამთავრებული, ყველას საკუთარი ფავორიტები ჰყავდა
ჩამოთვლა შორს წაგვიყვანს.
ნუ ახლა თქვენ თუ მხოლოდ მოდილიანისა და ლონდონის ტიპის შემოქმედებს სცემთ პატივს, ეგ თქვენი საქმეა...
მაგრამ...
ადამიანის სხვა რაკურსიდან დანახვაც უნდა შეგეძლოთ.
იქნებ მართლაც უყვარდა ის პიროვნება, რომელმაც ის სამყარო დაუნგრია, რომელიც არ მოსწონდა?
რაო, თქვენი შიშით მადლიერება ვეღარ უნდა გამოეხატა, თუ თქვენნაირთათვის უნდა ეკითხა?
რეზოს არასდროს არავისთვის ,,ულოკია'' ერთი ადგილი, როგორც თქვენ ბრძანეთ.
ადამიანის ქება და მადლობის თქმა თუ ,,ლოკვაა'', მაშინ ყველა მადლიერი ჩასაქოლი ყოფილა.
ააა, სალოკი ადგილი ბიძინას ეკუთვნის?
მაშინ ჰო, მაშინ ჰოო...
კაი კაცი, კეთილშობილი პიროვნება და მაგარი რეჟისორი წავიდა...
,,ერთი ნახვით შეყვარება'' ქართული სინემატოგრაფიის შედევრია.
პ.ს. ,,ქალაქი ანარა'' ირაკლი კვირიკაძისაა.