ქართველის ფსიქოლოგია მმართველების მიმართ

არ ვიცი, გააჩნია როგორ განათლებას მივიღებდი.

საზოგადოებრივი აზროვნების ნაკლებობა იწვევს მაგ ყველაფერს, რაც, ჩემი აზრით, განპირობებულია იმით, რომ რამდენიმე საუკუნის განმავლობაში სრულიად ამოშანთეს ქართველთა უმეტესობიდან, თავისუფლების მცნება და მისკენ სწრაფვის სურვილი. თავისუფლება აღიქმებოდა იმად რასაც გაძლევდა სახელმწიფო და უნდა ყოფილიყავი მადლობელი და არა იმად რაც გეკუთვნოდა. შესაბამისად, შეზღუდული იყავი ყველაფერში რაზეც სახელმწიფო გადაწყვეტდა, რომ არ უნდა გაგეკეთებინა. ამან მოგვადუნა და მიგვაჩვია, რომ ყველაფერი მმართველმა გუნდმა უნდა გააკეთოს და ის ჩვენი დასმული კი არაა მენეჯერის პოზიციაზე, არამედ ეკუთვნის ეს პოსტი და რეალურად, მაღალი კლასის წარმომადგენელია. საბჭოთა კავშირის "უკლასო" საზოგადოებაშიც იყო შესაბამისად ეს კლასები, ოღონდ ძირითადად მატერიალური სიმდიდრე არ განსაზღვრავდა. ახლაც 30 წელია, ველოდებით რომ ხელისუფლება მოვა, საიდანღაც, თითქოს საზოგადოების ნაწილი არ არის ის და გადაგვარჩენს. დაგვირიგებს ფულს, შექმნის სამუშაო ადგილებს. შესაბამისად არ ვითხოვთ მათგან სისტემის აწყობა მოგვარებას, არამედ მკაცრი მუშტით გვინდა, რომ კონკრეტულმა თანამდებობის პირებმა, "გვმართონ" და სიმდიდრე შექმნან. იმედი მაქვს, რომ ნელ-ნელა გავაცნობიერებთ, რომ ხელისუფალიც საზოგადოების ნაწილია და ყველას აქვს უფლება და შანსი, რომ რაღაცა შეცვალოს ქვეყანაში და თუ ეგ უფლება იზღუდება, რამენაირად, მაშინ მაგასაც თავისი მექანიზმები უნდა ჰქონდეს, რითიც შეძლებ, რომ შენი უფლებების დარღვევა შეაჩერო. კონკრეტულად, ოკუპაციას რა როლი ჰქონდა ამ ყველაფერში არ ვიცი, მაგრამ ძირითადად , ვფიქრობ, რომ საუკუნოვანი ოკუპაციის და "დიდი ძმის კალთის" ქვეშ ცხოვრების შედეგია, რა მდგომარეობაც ახლა გვაქვს.

კარგი იქნება, უფრო გასაგებად რომ იყოს ახსნილი რას ნიშნავს_ ხელისუფლება ხალხის დაქირავებულია,
პოლიტიკური პარტიები ხალხის ფული ფინანსდება,
ბიუჯეტი ხალხის ფულით ივსება.

მაგ. სოფელში მცხოვრებ ადამიანს, რომელსაც მხოლოდ საკუთარი პატარა მეურნეობა აქვს(პროფესია არ აქვს, დასაქმებული არ არის), როგორ შეაქვს ბიუჯეტში ფული?