საუბარია ას მილიონ რაღაცაზე.
მხოლოდ (კარგად ცნობილი) ბანძი ქვეყნებისთვის.
ჩვენც ბანძები ვართ, მაგრამ იმდენაც კარგად არ გვიცნობენ (მაგრამ, არა უშავს, ბატონი ბენზინა ამაზე მუშაობს)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Всем миллионерам, СРОЧНО ПРОЙТИ ФЛЮРОГРАФИЮ!!! (ჩემი პირადი გამოცდილება, სიმონ)იტოგში მეც შემეხო ეგ ამბავი.
ფრაუ მერკელთან ვცხოვრობ.
სამი კვირის წინ წავეთრიე საფრანგეთში (სადაც ყველას ყველაფერი ჰკიდაი). გაციებული დაბრუნდი, დარწმუნებული არ ვიყავი რა ღლეობა მჭირს.
ტესტირებაზე, სიმონ, რიგში უნდა ჩავმდგარიყავი აეროპორტში (თქვენ შიგ ხომ არ გაწუხებთ) და მერე, ალბათ, ნახერ გამიშვებდნენ, რადგან ბილეთი არ მექნებოდა (მანქანით ვიმგზავრე).
ხო და ეს არ მეყო, კვირის წინ წავეთრიე ერთი კვირით სამხრეთ ტიროლში.
წესით სამხრეთ გერმანიაში ავტობანებზე ტესტირების ცენტრები უნდა შემხვდარიყო, მაგრამ ეს დედანატირალი ვერ მივაგენი (გუგლმაც არ იცოდა "სენტ იაკობ" გაჩერება სად დრაკშია A7-ზე, მე კი ვერ შევნიშნე. თან ცოტა მეძინებოდა, სიმონ, ხუთის ნახევარზე დავიძერი).
მოკლედ სახლში რომ დავბრუნდით, თან შვილიც დაბრუნდა "პიონერსკი ლაგერის" პონტში იყო სადღაც ჰერმანიაში.
ხო და 13 წლის ბავშმა, მგონი კოვიდი მაქვსო, სომონ...
დავურეკეთ დედანატირალ კოვიდ ცენტრს, აუ, ჩვენო ასე არ შეგვიძლიაო, ეკიმთან უნდა წაეთრიოთო.
მეთქი ბარემ მთელ ოჯახს იმასგივქნან მეთქი.
ხო და ბავშვის ექიმმა რაღაცა ფაქსით გააგზავნა, თქვენო ქსივა არ გჭირდებათო, გვარით მიხვდებიანო.
მე და მეუღლეს ქსივები მოგვცა რომ "შვებულებიდან დაბრუნებულები" ვართ. (თან, პა ხოდუ, არ უნდოდა, სანამ ცოლი ლამის გინებაზე არ გადავიდა, რათ გინდათო, სამხრეთ ტიროლში სიტუეიშენი ჩვენსაზე ცუდი არააო).
ხო და 15:30-ზე მიბრძანდითო ამ მისამართზე (მხოლოდ მე და ბავშვი, მეუღლე იმავე დღეს ვერ გამოვაო).
მივედით სიმონ, დგას ორი დედააფეთქებული კონტეინერი და რიგი...
მაგ კონტეინერში შედის და გამოდის ორი ხალათიანი ვიღაცა, რომლებსაც ერთჯერადი ხელთათმანების და პირბადის (უბანძესი აი ისეთის უბრალო ხალხი რომ ატარებს და უფრო შენგან რომ იცავს, ვიდრე შენ გიცავს) გარდა არაფერი უკეთიათ, სიმონ, გეგონება აქაურობაც ქოცპარაზიტების ხელშია, ბლიაბუდუ...
ხო, კარგია, რომ ქსივა გაქვსო და აბა ბავშვის ქსივაო?
მეთქი თქვენ ცუდად ხომ არა ხართ, ფაქსით უნდა მოსულიყო.
აუ ვერ ვპოულობთო (იქექებიან).
კარგი, მეთქი, ბატონი
ბენზინას მერკელას დედაც ვთხარე, რა ღირს სიამოვნება.
130 ევროო (ძმაკაცმა მახსოვს წეღან სხვა ქალაქში მივდია, იქ 70 უღირთ). მეთქი ფინანსურად არ მიჭირს მაგრამ თქვენ კარგად ხართ, სიმონ, ყველაფერს აკეთებთ იმისთვის რომ ხალხმა ტესტირება დაიკიდოს.
რა ვქნათო, ჩვენთან მაგდენი ღირს.
ბოლოს მოძებნეს.
QR კოდები მოგვცეს, ვებ მისამართით სადაც პასუხი ჩანს (და პდფ ფაილის მიმაგრებულია, ფაილის გადმოსაქაჩათ გვარიც და დაბადების თარიღიც უნდა იცოდე).
ორშაბათს ვიყავით დღის მეორე ნახევარში, ბავშვის შედეგი (მადლობა ღმერთს, ნეგატიური) უკვე სამშაბათს 8 საათზე იყო ცნობილი (ისე, უწერიათ რომ PCR ტესტია და გაფრთიხლებაც უწერიათ რომ ინკუბაციის პერიოდი აქვს დედააფეთქებულ ვირუსს და მთლად ჯანმრთელობის დასტურად ნუ მიიღებთო).
ჩემი ჯერჯერობით არ გამოქვეყნებულა.
შედარებისთვის, ნაცნობები მყავს აშშ-ი: კალიფორნიაში, ნიუ იორკში, მიჩიგანში.
ტესტირება თუგინდა, ჯდება მანქანაში და მიდიხარ დრაივ-ინ ტესტირების ადგილებთან.
ინდოეთში ტესტის ჩატარება თუ მოგინდა, მიდიხარ საჯარო კლინიკაში, დგახარ რიგში (თქვენ მეისპეთ) მაგრამ ექიმები მაინც დაცულები არიან (ლამის სკაფანდრში არიან).
ისე, ეს ჩვენთვის მეორე ტესტირებაა, პირველად ჩაგვიტარეს ჯერ მარტში, რომელიღაც კლასელს არმოუჩინეს ეგ ვირუსი და ჩვენ ჯერ 3 კვირიან კარანტინში დაგვტოვეს (სახლებში) და მერე (მოლოდ ბავშს) ჩაუტარეს ტესტი. მაშინ ყველაფერი კოხტად იყო, drive -in და ძალიან კარგად დაცული მედ პერსონალი.
* * *
Chezaro 
· 
COVID19., პანდემია და საქართველო.
