აი თემებს რომ ვკითხულობ და სომხების ინტერნეტ გამოხმაურებებს, ძალიან ბევრს ვფიქრობ რატომ იქცევიან სომხები ასე
სულ 2 შემთხვევა მქონია სომხებთან ურთიერთობის
ერთი კარგი, მეორე ისე რა და ალბათ სასაცილო
მეორით დავიწყებ
ჩემ მეგობარს ჩამოუვიდა სომეხი სტუმარი ერევნიდან. გამოვაგორე ჩემი აძინაცატი და მივატარ მოვატარეთ. ძალიან დიდი ხნის ამბავია. ზაფხულია, ცხელა
აძინაცატი, უკონდიცონერობა, მოკლედ სადმე წყალს ვნახავთ გიჟებივით ვსვამთ ეგრევე. ხოდა სახლში შევირბინეთ ჩემთან, თბილისური ეზო, რასაკვირველია ონკანს მივასკდით, ეს ბიჭიც მივიდა, წყალი მოსვა, გამოივლო და ამაყად თქვა ვ ერევანე ვადა ლუჩშეე. მე და ჩემი მეგობარი გამოვდებილდით.
მერე ეტყობა მიხვდა ესეც რომ რაღაც ყ ლ ე ო ბა თქვა და მამა დავითზე რომ ავედით იქ რომ დალია წყალი კაიაო ესო. დღემდე გვეცინება ხოლმე ამ ბიჭის სახეზე და ქმედებაზე
პირველ შემეთხვევაში
რაღაც პროქეტი გვქონდა და ძალიან ჯიგრულად ვითანამშროლეთ ერევანთან. დღემდე ვკონტაქტობთ, ამ ამბებზეც მოვიკთხავ ხოლმე.
რასაკვირველია ტვარის უძახის აზერებს და არის გაგიჟებული. ჩვენ ჯიგრულად რა
მოკლედ ძალიან ბევრი ვიფიქრე ამაზე, რატომ არიან სომხები ასე, არ ვიცი შოვინისტურად, არ ვიცი ტრაბახში ან თვითკომპლექსებში, მაგრამ
ერთადერთი მიზეზი ეს მგონია. იმედი ხანი არ ქონდა სომხეთს ქვეყანა, რომ ტიგრან მეორეს მერე თვითგადარჩნის კომპლექსი გაუჩნდათ
და ეროვნულობის იდეა ეგ იყო, როგორც გერმანელებს ქონდათ არიული რასა , ესენიც ასე ჩაებღაუჭნენ ამ დიდი სომხობის იდეას. ამიტომ არიან
სადაც მიდიან არ იკარგებიან, ერთად შეკრული არიან და აქაც ბოლომდე იბრძვიან. ეს მათი თვითგადარჩენის გენეტიკური გზაა.
რადდენად კარგია ეს არ ვიცი, მაგრამ ძალიან ძნელია ამდენი წლების მერე ნაგროვების შეცვლა, ასე რომ სომხები არიან ისენი რაც არიან
ძალიან ძნელია ასეთი დიდი და ძნელი შლეიფის მოშორება. რეალურად რომ ვთქვა ცოდოები არიან სომხები. როგორც ქართელები ვართ საკუთარი თავისა და ქვეყნის ყველაზე დიდი მტერი, აი ეგრე არიან სომხებიც. ხოდა ვგავართ ამაში მგონი ერთმანეთს