რაღაც წინასწარ მოლაპარაკებულის სუნი აუვიდა ყველაფერს.
აზერებმა და რუსებმა, თურქეთთან ერთად, ამ ახალი რუკის საზღვრები ომის დაწყებამდე გაავლეს.
ასე უცებ შეტევის შეწყვეტა და შეთანხმება ზედ სტეპანაკერტთან, ამხელა ეიფორიის დროს არაა ადვილი, არც პრაქტიკულად და არც ასახსნელად.
ეგ იგივეა, სოხუმამდე მივიდეთ და სოხუმში აღარ შევიდეთ.
და იგივეა, ქალმა მოგცეს და ხელი არ ამოგასმევინოს
მოკლედ, აზერებმა და თურქებმა თავიაანთ მომეტებულ ეგოს მოსაფხანი მაგრად მოფხანეს ; რუსებმა სომხები სარკეში ჩაახედეს და თავში გაუტყაპუნეს. ოღონდ, მთლად არ გააპროჭეს, უბრალოდ ააპადლეცეს. აღვირი მოქაჩული დაუტოვეს. სტეპანაკერტის დაკარგვის რისკს ვერცერთი სომხეთის მმართველი უტოპიის უტოპიურ სამყაროშიც კი ვეღარ გარისკავს და მარად დაშთება გაპროჭების შიშით მიძუყნულ ჩმორად. თან, რუსეთმა მორიგი მშვიდობის მტრედის მანდატი მიინიჭა, 2000 ჯარისკაციანი შემადგენლობით. პუტინმა შეიძლება მართლაც გამოკრას ხელი იმ პრემიას, მშვიდობის დარგში.
ბარის ახვაროვი კი იგივე შნირად და ჩმორად რჩება, რომლადაც თავიდანვე მოგვევლინა. პარაშასთან მიგდებული ტიპი, რომელიც არსად და არასდროს ხმას არ იღებს გაუპატიურების შიშით შეპყრობილი.
ამ თემიდან კიდევ სიხარულის ისეთი ყიჟინა გამოდის, შუშიდან წარმოშობილ, ბაქოს გარეუბანში გაზრდილ მემწვანილე მამედასაც კი შეშურდება.
"ქალი მეომრის პირველი მტერია! განსაკუთრებით, ევროპის ტერიტორიაზე." - პიპინია ერისთავი
"ომი ომია! Я был строг с людьми, но нежен с лошадьми!" - პიპინია ერისთავი
· 
ყარაბაღის დეოკუპაცია დასრულების ფაზაშია XXXI, არმენები ბობოქრობენ
