ამ საკითხზე კაი ბლომად მაქვს ნაფიქრი
ჯერ სულ ცოტა იმაზე უნდა შევთანხმდეთ რომ ლანგარზე ჩვენს მიწებს არასოდეს არავინ არ მოგვართმევს და შესაბამისად ცოტათი მაინც თავი უნდა შევიწუხოთ საამისოდ

ასევე თავიდან უნდა ამოვიგდოთ ეს „აფხაზების და ოსების დაბრუნების“ წარმოუდგენლად სულელური იდეა, ეს მე საერთოდ არ მესმის რას ნიშნავს და როგორ აპირებენ მის განხორციელებას გამოსირებული ლიბერალები.
როგორც ყველანი ვხედავთ, საღორის საქმეები ტრაკისკენ მიდის პრაქტიკულად ყველა მხრივ. ცხადია ჯერ არ ვიცით ზუსტად რა მოხდება, რასაკვირველია ყველაზე კარგი ვარიანტია რომ მან გაიმეოროს 1917 ან 1991 წლის ამბავი, მაშინ ჩვენ გზა სრულიად ხსნილი გვექნება.
მაშ წარმოვიდგინოთ ისეთი სიტუაცია როცა რუსებს ჩვენთვის არ ეცლებათ, რას ვაკეთებთ ასეთ შემთხვევაში?
ჯერ სამაჩაბლოს უნდა მივხედოთ, იმედია დამეთანხმებით რომ ორ საქმეს ერთდროულად არ უნდა შევეჭიდოთ, თან სამაჩაბლო საქართველოს გულია არსებითად, ხოლო აფხაზეთი კიდეა

რაკი „სამხრეთ ოსეთის“ რუსეთთან დამაკავშირებელი ერთადერთი გზა როკის უღელტეხილზე/გვირაბზე გადის ამიტომ მისი ჩაკეტვა საქმეს
თითქმის მთლიანად უშველის. მართალია კავკასიონის მთავარი ქედზე იქვე არის მრავალი სხვა გადასასვლელი მაგრამ მათზე არ გადადის არცერთი საავტომობილო გზა და ამიტომ შეგვიძლია ისინი არსებითად უგულებელვყოთ.

მაშ, კერძოდ რა უნდა გაკეთდეს? ჩემი აზრით ან დესანტი უნდა გადავსხათ თრუსოს ხეობის მხრიდან როკის გვირაბისკენ და ეგ გვირაბი ჩავკეტოთ (ამ საქმეს ეყოფა რამდენიმე ასეული ადამიანი?), ან იქნებ როკის გვირაბის მიმდებარე ტერიტორია/გზა დავბომბოთ და დავანგრიოთ მაინც, იმედია 1 ტონა ტროტილი ეყოფა. უკრაინელებმა იქნებ გვათხოვონ საამისო ტექნიკა და 1-2 ბომბი, ამ საქმეს ბევრი არ მოუნდება. გზის აღდგენას ოსები თვითონ საერთოდ ვერ შეძლებენ.
მე Google Earth-ის საშუალებით დავათვალიერე დიდი ლიახვის ხეობა როკის გვირაბიდან ცხინვალამდე, ჰოდა ჩემი აზრით აი ამ ადგილებზე შეიძლება გზის დაბომბვა, ეს ყველაზე ციცაბო ადგილებია ან ზვავსაწინააღმდეგო გვირაბები:
» სპოილერის ნახვისთვის დააწკაპუნეთ აქ «
ცხადია თვითონ როკის გვირაბის შესასვლელის დაბომბვაც შეიძლება
თუკი ამ ტერიტორიას ასე რომ ვთქვათ „ზემოდან“ ჩავკეტავთ მაშინ ოსები არსებითად ბლოკადაში იქნებიან ყველა მხრიდან და შემდგომ შესაძლებელი იქნება მათი ნელ-ნელა გათიშვა და მოგუდვა იმით რასაც ჰქვია „დაბალი ინტენსივობის კონფლიქტით“. ანუ ამას არ დასჭირდება ჩვენი მხრივ არტილერია, ტანკები და თვითმფრინავები. ასე უფრო იაფად, მაგრამ უფრო დიდი ხნის განმავლობაში ნელ-ნელა ავიღებთ და გავწმენდთ ამ ტერიტორიას

შესაძლებელია ამას არმიაც არ დასჭირდეს, იქნებ პოლიციაც ეყოს? ეს არ ვიცი

თუმცა ამ მიზნისათვის მგონი თავისუფლად შეგვეძლება ასე 20 000 ჯარისკაცის გამოყენება!
ამ ყველაფერის შემდეგ სამაჩაბლოში ცხადია ოსური მოსახლეობა საერთოდ არ უნდა დარჩეს. თუ როგორმე შევძლებთ მაშინ ისინი პირწმინდად უნდა გავჟლიტოთ
რაც შეიძლება ფარულად, მაგრამ თუ გარკვეულ მოსაზრებათა გამო ეს ვერ გამოვა მაშინ ჩვენი ყველაზე აქტიური მტრები მაინც უნდა მოვსპოთ და დანარჩენები ვისაც საქართველოს მოქალაქეობა არ აქვს ისინი ულაპარაკოდ უნდა გადავასახლოთ რუსეთში, ამის სრული უფლება გვაქვს და აქ ვერავინ ვერ შეგვედავება. მოკლედ, სამაჩაბლო მთელი 100 %-ით ქართული უნდა იყოს. ისრაელი დაახლოებით ამას აკეთებს პალესტინელების მიმართ და ჩვენც ასე უნდა გავაკეთოთ
ჩუმად და უხმაუროდ.
თუ საღორის საქმეები მთლად ტრაკისკენ წავიდა (როგორც 1917 და 1991 წლებში) მაშინ უკვე შეიძლება ჩრდილო კავკასიაში გადასვლა

ჩვენი უნდა გახდეს დვალეთი (აქედან ოსები პირწმინდად უნდა გავასახლოთ), იალბუზის მიდამოები (შუა საუკუნებში სვანეთის სამთავროს ეკუთვნოდა) და ტერიტორია სადღაც ტუაფსემდე (ისტორიული ნიკოფსია სწორედ მანდ იყო)

ხომ კარგად ჟღერს როცა რუსეთს
ფორმალურად მის ტერიტორიას წავართმევთ?
აფხაზეთში რაღა ვქნათ?
აქ ერთი კარგი ვარიანტი იქნება ის რომ ოსებთან ანგარიშის გასწორების მომენტში იქნებ აფხაზები წამოვაგოთ რაიმე პროვოკაციაზე და მათ დაიწყონ ხმამაღლა „იარაღით ჟღარუნი“, ამათ შორის მგონი ადრე „მეგობრობის ხელშეკრულება“ იყო დადებული რომელიც თითქოს ომის შემთხვევაში ერთმანეთის დახმარებას ითვალისწინებს. ჰოდა დაე აფხაზებმა აქეთ შემოგვიტიონ პირველად, თუნდაც პირველი ტყვია აშკარად/მოსაჩვენებლად მათ გაისროლონ, დაე თვითონ გამოჩნდნენ აგრესორებად, ეს შეიძლება ჩრდილო კავკასიელებთან ურთიერთობაში მნიშვნელოვანი გარემოება იყოს

ამ შემთხვევაში ჩვენ შეგვეძლება ბრალი დავდოთ აგრესიული ომების წამოწყებაში
ომის შემთხვევაში კავკასიონის ქედზე არსებული საზღვრის ჩაკეტვა მნიშვნელოვანი იქნება, აფხაზეთის შემთხვევაში ჩვენი უშუალო მეზობლები არიან ყარაჩაელები (თურქულენოვანი ხალხია და საერთო არაფერი აქვს აფხაზებთან) რომლებიც ცხოვრობენ ჩრდილო-დასავლეთ კავკასიაში და ომის შემთხვევაში მათთან კავშირია საჭირო რომ მათ ჩრდილო კავკასიიდან არავინ გადმოუშვან ხმელეთის გზით. აი ამ ადგილების ეთნიკური რუკა:

ამ რუკაზე ყარაჩაელები ღია მწვანედ ჩანან:

ფსოუზე არსებულ საზღვარს კი ასე იოლად ვერ ჩავკეტავთ, მაგრამ რას ვიზამთ? ყველაფერს ასე ლანგარზე მართლა არავინ მოგვართმევს!
აფხაზეთში საქმე შედარებით რთულად იქნება, ადიღეელები მათ მხარს დაუჭერენ, მართალია ბევრნი სულაც არ არიან, მაგრამ მაინც. ყოველ შემთხვევაში ჩვენ სამხედრო მხრივ რაც შეიძლება ბევრს უნდა მივაღწიოთ, თუმცა შეიძლება ზოგი ტერიტორია ძნელად დავიბრუნოთ ან უბრალოდ ბევრი დრო მოუნდეს.
დასავლეთი ამ საქმეში სულ მინიმუმ არ შეგვეწინააღმდეგება, ეს მათთვის არსებითად სულერთია, თან ეს მიწები იურიდიულად ჩვენია და აქ ვერავინ ვერ მოგვედავება.
ხო კიდევ, არავითარი სულელური სამხედრო რიტორიკა და წინასწარ გულში მჯიღის ცემა როგორც ეს სააკაშვილმა იცოდა! არამედ -
საქმე ლაპარაკის ნაცვლად სამხედრო საქმის მცოდნეების აზრი მაინტერესებს:
ბიჭურიDIDGORI-GEOX Man