პროტესტის მეოცე დღეო.
მოდი მოკლედ გადავხედოთ რა მდგომარეობა იყო 20 დღის წინ და რა ხდება დღეს (20 დღის მერე). შუაში გამოვტოვოთ.
20 დღის წინ -
თემა იყო პარლამენტში ვინ შესრიალდებოდა და ვინ არა.
ველოდებოდით ეუთოოდირების რამე საშუალო დასკვნას.
ოპოზიცია დეზორიენტირებულია და ქაოტურად მოქმედებს, ხალხი იმედგაცრუებული და პასიური, რამაც მთავარი პროტესტი, არალეგიტიმური პარლემენტის შეკრების დღეს, სუსტი და უუნარო გამოაჩინა.
რამაც რეალობას მოწყვეტილ ქოცებს გადააწყვეტინა, ბარემ ბოლომდე ჩავაჭიროთ და თავზე გადავაჯვათ ხალხსო.
20 დღის მერე (დღეს)-
ნათლად გამოჩნდა რომ რეჟიმს მხარდამჭერი არ ყავს და ვინც ყავს პასიურია.
მათი ძალა დგას მხოლოდ ძალოვან სტრუქტურებზე (შსს/პროკურატურა/სასამართლო).
ეგ ძალაც საკაიფოდ გამოვფიტეთ, ჩამოვაშორეთ სამართალდამცავის თემა და გახდნენ რეჟიმის კრიმინალი ელემენტები.
გვაქვს მორალური უპირატესობა.
გვაქვს რაოდენობა.
გვაქვს ძალა.
გაასმაგებული მოტივაცია.
ვგრძნობთ ერთიანობას მთვარი მიზნისთვის.
პროპაგანდისტული მედიები უფრო სუსტები არიან.
საგარეო მხარდაჭერა და ზეწოლა რეჟიმზე 20 ჯერ უფრო დიდია, ვიდრე იყო 20 დღის წინ.
მართალია ჯერ რეჟიმი დგას.
აქვს რესურსი.
მაგრამ რომ წარმოიდგინოთ რა ვითარებაში ვიყავით 20 დღის წინ, აი რომ გაიაზროთ და სად ვართ ახლა 20 დღის მერე - თვალები გაგიბრწინდებათ, იმედით გაივსებით და უფრო მეტ ძალას იგრძნობთ.
აქ არის ოღონდ ერთი რამ.
ახლა უკან დახევა არ შეიძლება, მოშვება არ შეიძლება, ბრაზის მინელება არ შეიძლება.
თორემ, ახალი უცებ მიღებული კანონებით, პროტესტის თავიდან აგორება ძალიან ძნელი იქნება.
და თუ აგორდება, რაღაც ჯოჯოხეთობის გამო, რომელიც ასევე დაასრულებს რეჟიმს, მაგრამ უფრო მტკივნეული იქნება ყველასთვის.
ასე რომ ახლა არის ყველაზე სწორი მომენტი.
ახლა უკან დახევა კი არა - ინერტულობაც ცუდია.
ცუდი რა - პროჭობაა.
გავიხსენოთ ნაცემი, ნაწამები ხალხი.
გავიხსენოთ ცეხეში გამომწყვდეული ხალხი.
მათ მხოლოდ ჩვენი იმედი აქვთ.
ჩვენ ერთმანეთის იმედი.
გადავტეხოთ ივანიშვილის რეჟიმი, მაგათ დედებს შევე*ცი.
GAIUS MAIUS OBOBA 
ყველას ნუ ამოიყვან ტალახიდან, ზოგი მისი ბინადარია.
· 
სახალხო პროტესტი საქართველოში!, Vol.6
