რაც ოცნება მოვიდა, ყველაფერი ბურუსში გაეხვა
პროპაგანდით მოწამლა ხალხი
ვითომ ნაცები ტყუილუბრალოდ იჭერდნენ ხალხს
მოტივი: ძალაუფლება და მასზე ჩაბღაუჭება
არადა ნაცებმა პროპაგანდაში ჩაიჯვეს
საერთოდ ნული პროპაგანდაში
არადა ეს იყო ზალიან აუცილებელი , რომ ყველაფერი დაეღეჭათ დებილი მოსა"ლეობისთვის !
როცა ხედავ რომ ჭკუა არ უჭრის, ვერ ერკვევა, ცოტა ტვინით ვერაა და აზროვნება, ლოგიკა უჭირს
აუხსენი სესაბამისად !!
------------------------------
და მაინც, ვინ იყვნენ აფრასიძეები და ზოგადად რა საჭირო იყო ვეტმფრენით სპეცოპერაციის ჩატარება?
ვინ იყო ევგენი აფრასიძე (აფრასიძეების მამა)?
ევგენი აფრასიძე 20 წლის ასაკში გახდა ძებნილი. როგორც თავად ყვებოდა, მისმა სიძემ (დის ქმარი), რომლის შესახებაც ჰქონდა ინფორმაცია, რომ ცოლს შეურაცხყოფას აყენებდა, არ გაითვალისწინა ევგენის შენიშვნა და მას „ლაწირაკი“ უწოდა, რის შემდეგაც ევგენი აფრასიძე მას ფიზიკურად გაუსწორდა, მისი მხრიდან წინააღმდეგობის გაწევისას კი დანით 17 ჭრილობა მიაყენა.
ამის შემდეგ ევგენი აფრასიძე ოფიციალურად დევნილი იყო, თუმცა სისხლის აღების მსურველ სიძის ნათესავებს უფრო ემალებოდა, ვიდრე მილიციას.
ევგენი აფრასიძე ჩრდილოეთ ოსეთში გადავიდა, საიდანაც მშობლიურ სოფელს ზოგჯერ აკითხავდა კიდეც.
ძებნილობის პერიოდში ევგენი აფრასიძემ სახლის აშენებაც მოასწრო და დაოჯახებაც.
სწორედ იმიტომ, რომ ძებნილი იყო, მან სახლის აშენება გორაკზე დაიწყო, რათა გარემოსთვის თვალი ზემოდან ედევნებინა და სრული კონტროლი განეხორციელებინა.
სამეზობლო და სოფელი ევგენი აფრასიძეს თავიდანვე დაუდგა გვერდით. სწორედ სოფლის მცხოვრებთა თანადგომით შეძლო ევგენი აფრასიძემ, თავი შეენახა. იმდროინდელი შსს-ს მიერ ჩატარებული ყველა ოპერაცია, რომელიც მიზნად ისახავდა ევგენი აფრასიძის აყვანას, უშედეგოდ დასრულდა.
საბოლოოდ, ევგენი 1989 წელს შსს-ში დაგეგმილი საგანგებო „თეატრალური“ ოპერაციით აიყვანეს: სოფელში პარიკითა და ულვაშით შეპარულმა მაშინდელმა მაღალჩინოსანმა აფრასიძესთან ნდობაში შესვლა მოახერხა, მას ცემენტის არალეგალურ გამყიდველად გაეცნო და ზუგდიდიდან ცემენტის ამოტანა შესთავაზა, რასაც ევგენი აფრასიძე დასთანხმდა და მანქანაში ჩაუჯდა. მანქანაში მყოფმა სხვა, მუშების ფორმაში გადაცმულმა შსს-ს თანამშრომლებმა ევგენი აფრასიძე დააკავეს. ევგენი აფრასიძის შიში, რომ სიძის მკვლელობისთვის დახვრეტას მიუსჯიდნენ, არ გამართლდა. მას მხოლოდ სამი წლით ციხე მიუსაჯეს.
ციხიდან გამოსვლიდან ცოტა ხანში აფრასიძემ სატვირთო მანქანის მძღოლად დაიწყო მუშაობა.
სოხუმის დაცემის შემდეგ, სოხუმიდან სხვა დევნილებთან ერთად აფრასიძის ბიძაშვილებიც გადმოვიდნენ. მათ თავიანთი „ნივის“ გადმოყვანა შეძლეს. მანქანა აფრასიძის ეზოში იდგა, თუმცა ერთ დღეს გაქრა. ევგენი აფრასიძე ქურდების კვალმა სოფელ უშხვანარში, სვანების ოჯახში მიიყვანა, სადაც მოპარული „ნივა“ აღმოაჩინა.
მაშინ ძმებ უშხვანებსა და აფრასიძეს შორის შეიარაღებული შეტაკება მოხდა და ერთ-ერთი უშხვანი დაიღუპა.
ამის შემდეგ აფრასიძე ისევ ძებნილი ხდება. ევგენი აფრასიძეს მთელი 10 წლის განმავლობაში სვანეთში ჩატარებული არც ერთი ანტიკრიმინალური ოპერაცია არ შეხებია.
სვანეთში აფრასიძეებზე გადამტერებული კიდევ ერთი გვარი ვიბლიანებისა იყო. ევგენიმ შელაპარაკების შემდეგ სამი შვილის მამა, ჯიუდონ ვიბლიანი, მისი ცოლის თვალწინ მოკლა. როგორც სვანები ამბობენ, ამ მკვლელობამ სახელი გაუტეხა ევგენის, რადგანაც ვიბლიანი სამაგალითოდ წესიერი ადამიანი იყო. ამავე დროს გაზარდა შიში უბრალო მოსახლეობაში. კიდევ ერთხელ დადასტურდა, რომ აფრასიძეებს ადამიანის მოკვლა არაფრად უღირდათ.
1994 წელს დიდძალი ყაჩაღობისთვის დააკავეს ახალგაზრდების ჯგუფი. მათ შორის გოჩა აფრასიძე. როგორც იხსენებენ, ის ბიძასთან იყო შეფარებული მოტაცებულ არასრულწლოვან გოგოსთან ერთად. გამომწვევად იქცეოდა, რადგანაც დარწმუნებული იყო ეს დანაშაულიც ისე ჩაივლიდა როგორც სხვა უამრავი.
მართლაც, დაკავებიდან მესამე დღეს პოლიციას თავს დაესხა 50 კაცი და იარაღის გამოყენებით გაიტაცეს სამივე დაკავებული.
ასეთი და მსგავსი ქმედებები უყალიბებდა აფრასიძეებს დაუსჯელობის სინდრომს და ისინიც სვანეთისკენ, სამეგრელოში, თუ მათთვის საინტერესო რაიმე გაიჭაჭანებდა, თავიანთ ციხესიმაგრეში ეზიდებოდნენ.
მათ შორის საერთაშორისო დონის ჰუმანიტარულ ტვირთსაც კი. მათ თავგასულობას იმდენად არ ჰქონდა საზღვარი, რომ ერთი პარტია ჰუმანიტარული ტვირთით დატვირთული მანქანები, რომელსაც ინგლისელი ქალბატონი თვითონ მოყვებოდა, დაისაკუთრეს.
მიუხედავად იმისა, რომ ქალბატონს ფეხი ჰქონდა პარალიზებული, წაართვეს მსუბუქი ავტომანქანა, რომლითაც ის გადაადგილდებოდა და მიიტაცეს მგზავრთა პირადი ნივთები.
ასევე აფრასიძეებმა გაიტაცეს გაეროს თანამშრომელი, ბიზნესმენი ფილფანი, გვიჩიანის თოთხმეტი წლის ვაჟი და სხვა.
აფრასიძეები მძევლებში თხოულობდნენ და ღებულობდნენ დიდძალ გამოსასყიდს. მათ მჭიდრო ურთიერთობა ჰქონდათ სხვა კრიმინალურ დაჯგუფებებთან და მათ სახლებს უამრავი ძებნილი აფარებდა თავს.
მეტიც, მან და მისმა გარემოცვამ წინასწარ იცოდა იმის შესახებ, როდის და რა ძალებით მიდიოდა პოლიცია სვანეთში.
გარდა საკუთარი აგენტურული ქსელისა, ამის გაგებას აფრასიძე ტექნიკური მოწყობილობებითაც ახერხებდა.
კერძოდ, სახლში დამონტაჟებული სპეციალური აპარატურით იგი პოლიციის რაციებსაც უსმენდა.
აფრასიძის სახლამდე შეუმჩნევლად მისვლა შეუძლებელი იყო, რადგან გორაკზე ასვლამდე მთელი სოფელი უნდა გაგევლო და რადგან ადგილობრივ მოსახლეობაში აფრასიძე ავტორიტეტით სარგებლობდა, უცხო პირების გადაადგილების შესახებ მას ხელის ბიჭები სწრაფად ატყობინებდნენ.
აფრასიძის საკმაოდ დიდი ეზოს ოთხივე მხარეს სპეციალური კოშკურები იდგა, სადაც ოჯახის წევრები და აფრასიძეებთან შეფარებული სხვა კრიმინალები 24 საათის განმავლობაში მორიგეობდნენ.
ევგენი აფრასიძე განსაკუთრებით ფრთხილობდა. დღეში რამდენჯერმე პირადად ჩამოივლიდა საგუშაგოებს, ხოლო ღამით სპეციალური ღამის ხედვის მოწყობილობას ირგებდა, დრაგუნოვის სნაიპერულ შაშხანას აიღებდა და გარემოს ზვერავდა.
ევგენი აფრასიძის შვილები გოჩა და ომეხი ბოჰემურ ცხოვრებას ეწეოდნენ და მესტიის მისადგომებამდე საავტომობილო გზას სწორედ შვილები აკონტროლებდნენ.
ლახანში, ეცერსა და ბეჩოში მათი ნებართვის გარეშე ვერავინ გაჭაჭანდებოდა.
განსაკუთრებული სისასტიკითა და დაუნდობლობით ძმებში ომეხ აფრასიძე გამოირჩეოდა. იგი ნარკოტიკების აქტიური მომხმარებელიც იყო და მუდამ ჰქონდა წყარო, რომელიც მას ჰეროინით ამარაგებდა. ძალიან უყვარდა ოქროს სამკაულები და მათ დემონსტრირებასაც არ ერიდებოდა. ძებნილობის პერიოდში იგი ხშირად ჩნდებოდა ხალხში და ხაზს უსვამდა, რომ არავისი ეშინოდა.
ძმებისგან განსხვავებულ ცხოვრებას ეწეოდა შმაგი აფრასიძე, რომელსაც ოთხი შვილი ჰყავდა და ოჯახს შრომით არჩენდა.
სპეცოპერაცია ეცერში 2004 წლის მარტში ჩატარდა.
ცნობილია, რომ აფრასიძეებმა ერთი ვერტმფრენი ჯერ კიდევ ჰაერში დააზიანეს. ანუ ვერტმფრენს, რომელშიც სპეცრაზმელები ისხდნენ, ესროლეს ჯერ კიდევ დაჯდომამდე და მხოლოდ პილოტის პროფესიონალიზმმა იხსნა ბიჭები დაღუპვისგან: მან დაზიანებული ვერტმფრენის დასმა მოახერხა და დაახლოებით 20 სპეცრაზმელის სიცოცხლე იხსნა.
აფრასიძესა და მისი გარემოცვის წევრებს რუპორით დანებება შესთავაზეს, თუმცა აფრასიძეებმა სამართალდამცველებს სასტიკი წინააღმდეგობა გაუწიეს.
ოპერაციის შედეგად, ევგენი აფრასიძის გვამი ალმოდებულ სახლში დაიწვა, ხოლო ბავშვები და ქალები არ დაზარალებულან, რაც სპეცოპერაციის შესრულების მაღალ დონეზე მეტყველებს.
სხვა აყვანილებთან ერთად დააკავეს რუსეთის მოქალაქე ვლადიმერ მურავიოვი, რომელსაც რუსეთის მილიცია, ჯერ კიდევ, საბჭოთა ეპოქიდან ეძებდა და იგი აფრასიძეებთან შავ მუშად, მონად ყავდათ.
ფოტოზე ომეხ აფრასიძე
There exist 3 types of pro-russian Georgians. The first are mentally russified Georgians who can only be cured by eventual death. The second are idiots who know nothing about history. The third are supporters of mass corruption as they get benefits from i
ვინ იყვნენ აფრასიძეები რა საჭირო იყო ვერტფრენით, სპეცოპერაცია? გასაგებად რომ იცოდეს ხალხმა 
