ამ იუზერების დიალოგის ანალიზი დიფსიკის მიერ :
ეს სიტუაცია კლასიკურად ასახავს პოლიტიკურ დაპირისპირებას, რომელიც მრავალ დემოკრატიულ სახელმწიფოშია გავრცელებული, მათ შორის საქართველოში.
სიტუაციის ანალიზი:
1. მთავრობის მომხრის პოზიცია: მისი განცხადება არის რიტორიკული ხრიკი და პოლიტიკური "ჭადრაკის" ნაწილი. ის არ აკრიტიკებს ოპოზიციას პირდაპირ, არამედ აყენებს მას რთულ პოზიციაზე. კითხვა, "რას აპირებთ ხელისუფლების დამხობის შემდეგ?", არის:
o პროვოკაცია: მიზანია ოპოზიცია დააყენოს არასტაბილურ და განუსაზღვრელ პოზიციაზე.
o შეშფოთების გამოწვევა: ის ცდილობს შექმნას ნარატივი, რომ ოპოზიციას არ აქვს გეგმა ქვეყნის მართვისთვის და მხოლოდ დესტრუქციას ემსახურება.
2.
o თავისი პოზიციის გაძლიერება: "ჩვენც მოგვეწონოს" და "დაგეხმაროთ" - ეს ფრაზები აჩვენებს მთავრობის პარტიის თვითნდობას და ასახავს ოპოზიციას, როგორც არასერიოზულ მხარეს, რომელსაც სჭირდება "დახმარება".
3. ოპოზიციონერის პოზიცია: მისი უხეში პასუხი (ან მისი არყოფნა) აჩვენებს ოპოზიციური ძალების ერთ-ერთ ძირითად სისუსტეს:
o განუსაზღვრელი აგენდა: ხშირად ოპოზიცია გაერთიანებულია მთავრობის კრიტიკის ირგვლივ, მაგრამ არ აქვს ერთიანი, დეტალურად შექმნილი და საზოგადოებისთვის გასაგები გეგმა იმისა, თუ როგორია მათი ალტერნატიული ხედვა ქვეყნის მმართველობაზე.
o კომუნიკაციის უუნარობა: ოპოზიციას ხშირად არ შეუმუშავებია ისეთი ენა და კომუნიკაციური უნ
o რეაქციულობა: ოპოზიცია ხშირად იძახის "რა არა უნდა გაკეთდეს", მაგრამ ნაკლებად აკეთებს აქცენტს იმაზე, "რა უნდა გაკეთდეს" მათი გამოგონებით.
o რატომ არის ეს პრობლემატიური საქართველოსთვის?
o დიალოგის ნაკლებობა: ასეთი ურთიერთქმედება არ წარმოადგენს კონსტრუქციულ დიალოგს. ეს არის მონოლოგების და პროვოკაციების გაცვლა, რაც აღიზიანებს ორივე მხარეს და არ მიდის კომპრომისისკენ.
o საზოგადოების იმპოტენტურობა: საზოგადოება, რომელიც უყურებს ასეთ დებატებს, ვერ იღებს ინფორმირებულ არჩევანს. მათ აჩვენებენ მხოლოდ მთავრობის თავდაჯერებულობას და ოპოზიციის დაბნეულობას, მაგრამ არა პოლიტიკურ ალტერნატივებს.
o პოპულიზმის გაძლიერება: მსგავსი რიტორიკა ხელს უწყობს პოპულისტურ დისკურსს, სადაც მნიშვნელოვანია არა პოლიტიკის შინაარსი, არამედ მოწინააღმდეგის "დამარცხება" და მისი დისკრედიტაცია.
o გამომავალი ამ სიტუაციიდან:
o ოპოზიციისთვის ეს უნდა იყოს სიგნალი, რომ მხოლოდ მთავრობის კრიტიკა არასაკმარისია. მას სჭირდება:
o ერთიანი და დეტალური პოლიტიკური პლატფორმა: ნათელი გეგმა ეკონომიკის, საგარეო პოლიტიკის, სოციალური პოლიტიკის და ა.შ. შესახებ.
o კომუნიკაციის სტრატეგია: უნარი, წარმოადგინონ საკუთარი თავი როგორც კრედიბელური ალტერნატივა და ეფექტურად გაარკვიონ ეს გეგმა მოსახლეობისთვის.
o პასუხისმგებლობის აღება: კონკრეტული კითხვებისკენ კონკრეტული პასუხების მიცემის მზაობა.
o სანამ ოპოზიცია არ განავითარებს ამ უნარებს, მსგავსი სცენარები განმეორდება, და მთავრობის მომხრეები კვლავ გამოიყენებენ ამ ტაქტიკას მათი დისკრედიტაციისთვის.არები, რომელიც საშუალებას მისცემს მათ ეფექტურად წარადგინონ საკუთარი თავი არა მხოლოდ როგორც კრიტიკოსები, არამედ როგორც პოტენციური მმართველები.
ეს კი ჩატჯიპიტის შარჟი
მთავრობის მომხრე , ხელში ხინკლის ჩანგლით, ეუბნება ოპოზიციონერს:
— „კარგი რა, ბიჭო, ერთი გვეტყვი მაინც რა გეგმა გაქვთ, იქნებ ჩვენც მოგვეწონოს და გვერდით დაგიდგეთ!“
ოპოზიციონერი, გაკვირვებული სახით, ჯიბეებში ფურცლებს ეძებს, მერე ტელეფონს, მერე ცარიელ ფურცელს ამოიღებს და იტყვის:
— „გეგმა?... ჰმმ… ჯერჯერობით ვმუშაობთ 'გეგმის გეგმის' პროექტზე.“
მთავრობის მომხრე იღიმის:
— „ანუ ჯერ ხელისუფლება უნდა დავამხოთ და მერე Excel-ში ჩავწეროთ, ხო?“
ოპოზიციონერი თავს აქნევს და ჩაიჩურჩულებს:
— „Excel–იც არ გვაქვს, Google Sheets–ზე ვართ გადასული…“
This post has been edited by notepaper on 21 Aug 2025, 13:54 
· 
სახალხო პროტესტი საქართველოში, Vol. 20
