მოდი ბუზები ცალკე და კატლეტები ცალკე:
1) ნორმალურ ქვეყანაში კონსტიტუციუირი ცვლილება ადვილი საქმე არაა
2) რომც შეცვალო კანონმდებლობა, მაინც გრჩება პრაქტიკული პრობლემები:
ა) როგორ გააჩერო არალეგალი
ბ) რომც გააჩერო, მერე სად გააგზავნი, პასპორტი თუ არა აქვს
გ) ზოგჯერ რომც ჰქონდეს პასპორტი, მაინც ვერ აგზავნი, რადგან ზოგადი "მოროკო" უარს ამბობს
მაგრამ, რაც ამაზე მთავარია: მუშაობა მიდის, უბრალოდ მურტალი საქმეა.
ადვილია მხოლოდ ტრაწას სტილში უსინდისო ბალაბოლობა.
მემარცხენე პარტიებში რომ არსებობენ გამოყლევებული პრო-მიგრანტ ელემენტები, ესეც ფაქტია. უბრალოდ ხსენებული ელემენტები არსად არ არიან ხელისუფლებაში.
--------------------------------------
მოდი მიწის კუთვნილების თემას დავუბრუნდეთ.
წარმოიდგინე, რომ ხარ პალესტინელი ქრისტიანი. (ვედრა მანეთად იყვნენ 1945-ში)
ცხოვრობ შენი წინაპრების მიწაზე, ჰაიფაში.
პაპაშენის პაპას პაპას პაპას.... პაპა მანდ ცხოვრობდა (1500+ წელე) პაუზების გარეშე (ისე კი, მანამდეც)
1930-ებიდან მოყოლებული, ვირაც აგრესიული სასტავი იწყებს ჩასახლებას.
ფული აქვთ, იარაღიც.
მსოფლიო ომის ბოლოსკენ პალესტინის მოსახლეობის 33%-ი ხდებიან.
გაეროს გადაწყვეტილებით ამ 33%-ს აძლევენ ტერიტორიის 55%-ს.
"რატომღაც".
მერე ეგ გადმოსახელბული და კარგად შეიარაღებული სასტავი იწყებს ტერორისტული აქტების მოწყობას (!!!). რასაც ყვება პალესტინელების ნაწილის გაქცევა.
შენ ტერაქტების არ გეშინია, და მაინც რჩები ჰაიფაში.
მაშინ გივარდებიან სახლში და ძალით გასახლებენ.
თან ისე, რომ ეგ ამბავი ფოტოგრაფის კადრში ხდება:
მოგვიანებით შენ შვილიშვილის შვილიშვილს, რომელიც ცხოვრობს ლტოლვილების ბანაკში დასავლეთ სანაპიროზე, უასნებენ, რომ ეს "მისი ბრალი" რომ ის "ტერორისტია". და ამიტომ უნდა გაეთრეს სახლიდან, რომელშიც ცხოვრობს.
რადგან იქნ შეიქმნება ევრეისკი პერესელენცების კიბუცი.
რას ურჩევნ შენ შვილიშვილისშვილს, როგორ მოიქცეს?
კატასტროფული ჰუმანიტარული სიტუაცია ღაზას სექტორში
