მე მომეწონა თავი.
მგონია, რომ ეს გარპის ბოლოა. ისე თითქოს თვითონაც სიკვდილს ეძებდა. შეიძლება ეისის გამო სინდისიც ქეჯნის (თუმცა მე მაგალითად არ ვადანაშაულებ ეისის სიკვდილში)
ცალკე მინდა პარალელის გავლება ჯირაიას ნაგატოსთან და ნარუტოსთან ურთიერთობისა და გარპის კუზანთან და კობისთან.
ეხლა ჯირაიას სამეულთან ეს სამეული როგორც პერსონაჟები რათქმაუნდა ვერ მოვლენ (სად ნაგატო და სად კუზანი
, ან სად ჯირაია და გარპი), მაგრამ მათი ურთიერთობა კი მსგავსია.
ამ თავში გამოჩნდა რომ გარპისთვის კუზანიც და კობიც უბრალო მოსწავლეები არ იყვნენ და უფრო ახლო ურთიერთობა ქონდათ.
როგორც ჯირაიას ნაგატოს იმედი ჰქონდა როგორც მომავლის მხსნელის და მან იმედი გაუცრუა და შემდეგ გამოჩნდა ნარუტო, აქაც რაღაც მსგავსი სიტუაციაა.
ასე რომ ჩემთვის არაა გასაკვირი გარპი კობის გამოსახსნელად სიკვდილზე რატომ წავიდა.
მე ვფიქრობ რომ ეს გარპის დასასრულია (ლოგიკური), თუმცა მე ანებამენანება ჯერ გაწირვისთვის, მინდა რომ ლუფის პირატ კინგობას მოესწროს
* * *
Demetrius
One Piece, Bear conviction under your flag!
