მარტო მე ვარ შთაბეჭდილების ქვეშ??
მთლიანად კარგი სერია იყო, მაგრამ ლავ სცენა განსაკუთრებით კარგი იყო.
პაპუნას სპიჩი კაი იყო, სიყვარული
ისე დავრბივართ ფორესტ გამბსაც კი შეშურდება, ზოგს უყვარს სირბილი და სივრცის შიში აქვს, მაგრამ სივრცის შიში აქვს.
და ის საუნდტრეკი რაც ამ მომენტს ედო, აუ რა მაგარი იყო. ჰანს ციმერი მეგონა რაღაც მომენტში

აი ინსფშენი რომ მთავრდება, რაღაც მსგავსი გრძნობა მოიტანა. ნოლანის ფილმების უმეტესობა... ასეთ რამ არცერთ ქართულ ფილმზე არ მქონია ჯერ.
* * *
მთლიანი სცენაა მაგარი, მაგრამ შუაში ის შეხვედრის ამბავი უშლის ხელს.
აუუ რა მუსიკაა
This post has been edited by rati nwt on 13 May 2014, 09:57