კაროჩე ვერ ვკაიფობ რა. აი მაგარ ნაშას რო ააგდებ და რო არ გიდგება ეგ ვარიანტი მაქვს, რო დაგინძრევს, ცოტას ჩაიკოკლოზინებს, ოდნავ სიმკვრივეს იგრძნობ და აი ჰოპ ჰოპ ეგაა ტო, მიდი მიდი, რო გგონია რო ვსიო ამოიქოქა და აი ეხლა ხუთ წუთში მაგრა #####ავ, მარა ერთ წუთში კუტუ ნაშის ხელში ისევ დნობას რო იწყებს.
ზუსტად ეს ხდება მთელი ექვსი სერია, ჩემ თავს.
პერსონაჟები პერსონაჟებიო. და სერიოზულად ვერცერთ პერსონაჟზე ვერ ვკაიფობ. რაღაცა თითქოს კაი, მარა საბოლოო ჯამში ნახევარფაბრიკატი და არც თევზი, არც ხორცი ტიპები არიან ყველანი. პირველში ვაბშე სხვა დონის პერსონაჟები იყვნენ, რასტის გარეშეც, აქტიურებიდან დაწყებული, ისე ეპიზოდური პერსონაჟებით გაგრძელებული. დაჟე მახსოვს პირველ სეზონში ერთ-ერთი მოკლული გოგოს მამასთან მიდიან და ხიდთან ებაზრებიან. სუპერ პერსონაჟია. ბოლომდე გაციებული იმენა ლუიზიანას ლანდშაფტი ქონდა სისხლში ტიპს. არანაირი ემოცია შვილის სიკვდილზე საუბრისას, მშრალ პასუხებს იძლეოდა. მართლა მიდგებოდა ხოლმე ეგეტ მომენტებზე. აქ ვაბშე არაა ეგეთი პერსონაჟი.
ან სად მიშელ მონეგენის პერსონაჟი და სად კელი რაილის. აი ცა და დედამიწა. დიალოგებიც მარტო რასტი არ იყო. თუნდაც რასტის თესლ რაღაცეებს ეუბნება ეგ მონეგენი. ემოციებიც ყველაფერი ვაბშე. სულ რომ შევეშვათ, რასტის მოტყვნის ეპიზოდს. ეს კელი რაილი კიდე, აი ტიპიური ქუხნის ქალია, დღენიადაგ სხვა და სხვა ძვირფას ხალათებში რო დაეთრევა. როცა იდეაში ის უფრო უნდა იყოს, კონსერვატიული სამხრეთია იქ აქ კიდე ყველაზე ლიბერალური კალიფორნია.
ვერც სიუჟეტზე ვკაიფობ განსაკუთრებით. რასტის ნუ მიაწერთ პირველ სეზონს, ვაბშე არ ვარ რასისტი (
ამ სიტყვას თუ დადებითი კონტექსტი ექნებოდა ეხლა გავიგე
). რასტი ვინ იყო და ვინ ბასტი და ვინ ბუბუ ჯერ წესიერად არც ვიცოდი, აი პირველი მკვდარი გოგო რო დავინახე, თავზე რქებით. ხურუშიანი ხარივით ავენთე, ერთი სული მქონდა სერიალის დარჩენილ ნაწილს, როდის ჩავითხრიდი ხახაში. უპასუხო კითხვებიც იქ გაცილებით მეტი და გაცილებით საინტერესო იყო. თითქმის არცერთი უცნაურობა, ამოუხსნელი ფაქტი თუ უპასუხო კითხვა არ მაინტერესებს. აი ისე ძაან წყნარად ვუყურებ. როცა პირველში ლამის პიცოლატოს დავურეკე, მომიყევი რა ხდება თორე დედას მოგიტყნავთქო, ისეთი დაზამასკებულ აჟიტირებული ვიყავი.
ოქ. წინა ოთხს ჯობდა ეს ორი სერია მარა არაფერი სერიოზული.
ნუ ცუდი სერიალი როგორაა, სუპერ ქასტია, გადაღება ისა ესა, მუსიკა სერიოზულ ეფექტს ქმნის, სიუჟეტიც ნი იზ პასლედნიხ, მარა მეტი მინდა ძმაო, მეტი
გასაგებია რომ პირველი სეზონივით არაა, მარა ნუ გაქვთ მოლოდინები რას ქვია, იგივე სერიალია და ველოდები დაახლოებით იგივე დონეს. და ჯერ ჯერობით, ვერც პერსონაჟებით, ვერც სიუჟეტით, ვერც თავსატეხებით და გამოცანებით/ალეგორიებით, ვერც ხედებით, კადრებით, ემოციებით, მოკლედ ვერაფრით ახლოსაც ვერ მიდის პირველთან. საერთოდ არ ვარ ეგ ტიპაჟი რომ აი გააღმერთებს ხოლმე რაღაცას და მერე იმასთან შედარებით არაფერს აღარ ცნობს, მაგრა ველოდებოდი მაგარი გახსნილი ვიყავი მოწონებისთვის (მაგალითისთვის ბრეიქინ ბედის ეფექტმა ვაბშე არ იმოქმედა იმაზე, რომ სოლი იმ მერკებით შემეფასებინა), მარა აქ რაღაც არაა რა ისე. მაინც იგივე სერიალია რაც არ უნდა იყოს და არა სხვა. მერე რა რო სხვა ისტორიაა.
არ ვიცი ამ ორ სერიაში მეეჭვება რამე ისეთი დადონ, რაც აღმაფრთოვანებს, ან რომც დადონ, საერთოდ არ მინდა ამ ტიპის სერიალში, შოკურ ან უცაბედ მოვლენებს ქონდეს გავლენა და ეფექტი. სლიშკამ ძიოშევა.
ერთადერთი სერიალს გამოისხნის კარგი შემდეგი სეზონები და იდეაში ამ ისტორიების საბოლოო ჯამში შეკვრა სადღაც და გადაკვეთა.
არა ყველა კვანძის გახსნა, მარა გადაკვეთა მაინც. ორგინალურად და კარგად. თუ ამას გადაწყვეტენ, ძალიან მძიმე და სერიოზული სამუშაო მოუწევთ. ვნახოთ მოკლედ.
ჯერ ისევ ვაგრძელებ ლოდინის მდგომარეობაში ყოფნას.
· 
True Detective / ნამდვილი დეტექტივი Vol. 2, მეორე სეზონის მოლოდინში :ბის:
