ვისაც არ გაქვთ ნანახი , ნუ წაიკითხავთ !!!
ტაქს, პირველრიგში რაც დამაკლდა ეს თვითონ პიზოლატოა.
მეგონა რომ სულ სხვა სცენარისტის სერიალს ვუყურებდი.
არ ვიძახი, რომ პიზდეცინტელექტუალური დიალოგები უნდა ყოფილიყო მეთქი,
მაგრამ იმინა საინტერესოც კი არ იყო არცერთი.
ყველა დიალოგი მოვლენებზე მორგებული ატრიბუტი იყო.
პიზოლატომ დაწერა სცენარი, რომელშიც არცერთი ''ამოსაწერი'' ფრაზა არ იყო
ვიცოდი რომ იმენა სხვა სერიალი დაიდებოდა და ამის მომხრეც ვიყავი,
მაგრამ არ მეგონა რომ სცენარისტი ასე ბოლომდე ჩაახშობდა თავის სტილს.
ეს შეიძლება გარკვეულწილად 4 მთავარი პერსონაჟის 50 წუთში ერთდროულად გაცნობამაც გამოიწვია, მაგრამ ეს არ ამართლებს.
რაც შეეხება თამაშს.
ყველა კარგად თამაშობს.
კიტჩი - ეს ბიჭი ვეღარ ვიცანი, ისეა განვითარებული.
რეიჩელი - ძალიან ბედეს ტიპაჟს ძალიან ბედესურად თამაშობს
ფარელი - იმენა მამაა.მჩაგვრელის მამას რომ სცემს და ბარის სცენაში ძააან დონეა.
ვინს ვონი - საღოლ ძმაო, საღოლ.
რომელმა კრიტიკოსმაც თქვა რომ მსახიობები ვერ თამაშობენო, გარტყმაში არ ყოფილა
რაც შეეხება პერსონაჟებს
ყველა საინტერესოა.
ყველა გაუბედურებულია.
ყველა პრობლემატურია.
შემდეგ სერიებში იასნია უფრო გაიხსნებიან და მათი ისტორია და შინაგანი სამყაროც უფრო გაიშლება.
ამ მომენტისთვის ველკორო მევასება ყველაზე მაგრად
ბიჭო, ეს საქსოფონები რა იყო ბლიად ?!
რა ჯანდაბა დაემართა კომპოზიტორს ? რატო დაადო ვაბშე.
იმენა არ უხდებოდა არანანირად

ბარის სცენა ყველას რომ მოგეწონათ, დიდი არაფერი არ ყოფილა.
სხვა მომენტები უფრო დამევასა.
ბოლოს სამივენი რომ შეხედავენ ერთმანეთს და ნიკ ქეივის სიმღერა იწყება, ეგ მომენტი არის ორგაზმი
მაკადამსს მაგარი ტრაკი აქვს.
ვინს ვონის ცოლი არის საოცრება
გარეგნულად ხომ მაგარია და პერსონაჟიც საინტერესოა.
მოკლედ პირველ სერიას 10 ქულიდან 7-ს დავუწერ
მეტი არ ეკუთვნის ნაღდად.
პიზოლატო ამოქოქე ცოტა, ამოქოქე...