მოდით სანსას შემთხვევა ცოტა განვავრცოთ "ჟიზნენნი" პონტში

აი სანსა - დიდგვაროვანი, მშვენიერი გარეგნობის (ნუ წიგბნის მიხედვით), ზრდილი, სათანადო აღრდა განათლებით. და ალბათ სხვა ისეთი ღირსებებით შემკული რომ ყველა კაცი სწორედ ასეთ მეუღლეს ისურვებდა.
სანსა არის მისი თანამედროვე საზოგადოებრივი მორალისა და ტრადიციების პროდუქტი.
მაგრამ არის ... როგორც იტყვიან თავის უბედური, მუდამ მსხვერპლია, მუდამ სათამაშოა სხვის ხელში და ბოლო სასტიკადაც წაკუზა ცხოვრებამ.
მის აღმზრდელებსა და მშობლებს ალბათ წარმოდეგინათ რომ სანსას გვერდით ყოველთვის ეყოლებოდნენ ის ღირსეული მამაკაცები რომლებიც მას, როგორც სათნოსა და სათუთ არსებას დაიცავდნენ.
მაგრამ მზისქვესეთში ცხოვრების სტილი არაა ვინმეს კარგი მოლოდინები გაუმართლოს, მით უფრო თუ "ზამთარი ახლოა". ასე დარჩა სანსა უმწეო, არსება რომელსაც არ სესწევს უნარი როგორმე დაიცვას საკუთარი თავი.
სანსას საპირისპიროდ არსებობს არია - მემაბოხე და მებრძოლი.
ცხოვრებისადმი დამოკიდებულების რომელი ფილოსოფია, რომელი გზა აღმოჩდება ბ ო ლ ო ს სწორი?!
მე ვთვლი რომ ნებისმიერი ადამიანის აღზრდაში მნიშვნელოვანი ადგილი უნდა ეჭიროს მის მომზადებას რელური ცხოვრებისათვის, თავის დაცვისა და ბრძოლის უნარების გამომუშავება-განვითარებას.