ვუყურე სერიას და...
wtf?
აი ეს მომწონს რა. ვერაფერს ვერ ელოდები, არ იცი რა მოხდება, სავარაუდო ვარიანტიც არ მაქვს როგორ წავა სცენარი... ყველაფერი მოულოდნელია.
თევზის დიალოგზე იმდენი ვიცინე,მამაჩემი გამომივარდა რა გჭირსო. თითოეული პერსონაჟი არის უნიკალური. ექშენი,ჩამთრევი/ლამაზი კადრები, ანჟელა რა ლამაზია...
ჰაკერმა გოგომ როგორ უცებ დაკერა ის ტიპი,რომ აუფახულა თვალები
აი ელიოტზე რომ ამ სერიის მერე ვინმე იტყვის, ცუდად თამაშობსო, ნუ რა უნდა ელაპარაკო. გადაახვიეთ რა, დააკვირდით კადრებს. ჯერ ის მომენტი რომ ეღვიძება,როგორ გადმოსცემს უიმედობას, იმედგაცრუებას... მერე ის ტირილი და მისტერ რობოტის სიტყვები ,, არ ხარ მარტო... მე შენთან ვარ". ნუ მოკლედ თვალები ამიცრემლიანდა.
,,გავლენა" როგორც ასეთი, მსგავსად არცერთ სერიალს არ მოუხდენია. უყურებ და ვერ ფიქრობ, უბრალოდ სიამოვნებას იღებ...
არ დავიღლები,რომ ვაქო და ვადიდო, რადგან რაც საოცარია იმის ,,არ აღნიშვნა"არ შემიძლია მე პირადად. ალბათ ნაკლებად კრიტიკული ვარ...
მომწონს ის მომენტი,როცა ყურებისას გგონია რამე წიგნს კითხულობ, ბრძნული,რეალური ფრაზებით შევსებული,რაღაც ქაოსია...
ნუ არ ვიცი.
მუსიკა ცალკე საოცრებაა... დალინკეთ რა...აი ანჟელას რომ ხვდება...
,,Those people in there. I just told them what they wanted to hear. You're not gonna do it, are you? Change the world. Figures. You were only born a month ago. You're afraid. Afraid of your monster. Do you even know what it is?''
- სარკეში ჩაიხედე... ხედავ ამ მაგარ გოგოს? მხოლოდ ამ პიროვნებაზე უნდა ინერვიულო...
ეს მეც გამომადგება
This post has been edited by littlemiss on 16 Jul 2015, 20:50 ,,სერიოზული ურთიერთობებისთვის მზად არ ვარ. ჯერ ნეპალში უნდა წავიდე და საკუთარი თავი ვიპოვო"
,,ამ დიდ სამყაროში ყოველთვის დაელოდები ვინმეს და ყოველთვის იქნება ვინმე, ვინც შენთან იქნება, დაიკეტება კარი, გაიღება ფანჯარა, ამ მცირე დროში სანამ ამ ფანჯრიდან შემოვა სხივი, ეცადე არ მოკვდე"
Mr. Robot/ მისტერ რობოტი, 2015- 
