პირველი სერია, მელოდრამატული და ძალიან ამერიკული ჩანდა.
არ მიმიზიდა. ცოტა მუყაოს გმირებივით იყვნენ.
ერთი შეხედვით, წარმატებული აფროამერიკელი, რომელსაც თავის ჭკუით რასობრივი სტერეოტიპების დანგრევა უნდა. ბევრს შრომობს და შედეგსაც იღებს.
მეორე მხრივ- პლეიბოი მსახიობი ბიჭი, რომელიც აცნობიერებს თავის სიყალბეს და რაღაც უფრო მეტი უნდა. მაგრამ რამდენად გაქაჩავს ამ მეტს საკითხავია.
მესამეც- კეიტი- ნუ, ეს ძალიან შაბლონურია. სიმსუქნესთან მებრძოლი ქალი, რომელიც თავის პრობლემებში საკუთარი თავის გარდა ყველას და ყველაფერს ადანაშაულებს.
მაგრამ ეს ყველაფერი ერთი შეხედვით,გავაგრძელე ყურება და ყოველ ახალ სერიასთან ერთად ჰუმანურობის ახალ ტალღას ვიღებდი.
ზოგჯერ მგონია, რომ რენდელია ჩემი ტიპაჟი. პერფექციონისტი, დაგემეგმილი ცხოვრებით, ამბიციურობით, წესრიგის სიყვარულით, თან თავისი გაჭედვებით.
პირველ სეზონში თინეიჯერობაზე რომ არის რეტროსპექტივა,
თემას რომ ვერ წერს ჰამლეტზე და პანიკაში ვარდება, სხვა კლასელი მაჯობებსო.
მაგრამ კევინს რომ ეკითხება ტობი, ორი გოგოდან აირჩიე რომელიმე და მის დაბრუნებაში დაგეხმარებიო.
ის კიდევ საერთოდ, მესამეს ირჩევს, ზუსტად ჩემი ხასიათი იყო
ცალკე ამ კეიტთანაც იპოვი რაღაცას რაც შენს ფეილებს გახსენებს.
მოკლედ, ზუსტად ისაა ეს სერიალი, რაც ახლა მჭირდება.
როდესაც ცხოვრებაში ძალიან მჟავე ლიმონი გვხდება, შენზეა დამოკიდებული მისგან რამდენად კარგ ლიმონათს გააკეთებ.- მარტივი ჭეშმარიტებაა.
Andro_forza juveმადლობა,
ვერ წარმოდიგენ ჩემი ახლანდელი განწყობისთვის რამდენად შესაბამისი სერიალი მირჩიე.
THIS IS US, ეს ჩვენ ვართ
