ფეხბურთი სხვა პონტია ვაბშე
6-7 კაცი მინიმუმ სულ იქნება გუნდში ვისაც ქომაგობ და გიყვარს.
იმიტომ რომ ბევრი თამაშობს. მერე უკვე იმდენად ლატარეა არ არის ფეხბურთი რადგან იქ ფულით ხდება ყიდვა და სხვა გუნდში რომ ვინმე მოგწონს და გევასება სულ არის შანსი შენს გუნდში გადმოვიდეს და იყოს.
ახლა რეალს რომ ვქომაგობ, ჯერ იყო იერო და ძმები, მერე იყო ახალი პაკალენია, რამოსები, კასილასი, რაული და ა.შ მერე რონალდო ბეილი
ახლა უკვე შემზადებულია ნიადაგი და ესენი რომ წავლენ ახალი თაობა რჩება ვინც მევასება და ვქომაგობ, ზიდანი და ა.შ
ანუ მანდ ის ფაქტორი არ არის რომ ვინც გიყვარდა საერთოდაღარვინ აღარ იყოს და ახალი სიმპატიაც ვერ ნახო იმ გუნდში.
კალათბურთი სხვა თემაა
შევხედე მომწონდა დურანტი რასი ნინძა ბრუქსი
სამი წავიდა, დარჩა ნინძა და მთელი წელი ნინძას გამო ვუყურებდი, ახლა ნინძა თუ წავა შეიძლება დონოვანი ადამსის პონტში მაინც შევხედო მარა ის მუღამი აღარ მექნება.
განა იმენა ბეჭდებს ვქომაგობდი და რამე, ეგ ხალხი მომწონდა ერთგუნდში და მათი ერთად ხილვა მსიამოვნებდა და თუ არცერთი აღარ იქნება მაშინ ოკლაჰომაზე არ მაქვს ჭიპი მიჭრილი

ვიქნები ისე რომ თითოეულ მატჩში ვიქნები რომელიმე გუნდისკენ და საბოლოო ჯამში ვუქომაგებ კარგ კალათბურთს.
ზოგადად თავიდან მელო. სმიტი ბერდმენი, მარტინი, ბილაფსი ამათი დენვერი მესიმპატიურებოდა
მერე იყო პირსი გარნეტი ალენის ბოსტონი
ასევე რაშარდ ლიუსი, ჰოვარდი. პატარა კაცი და თურქოღლუს ორლანდო

ასეა მგონი კალათბურთში ოჰაიოს შტატი და ქალაქი კლივლენდი არავის არ უყვარს მგონი
ქომაგობენ ფრენჩაიზს და როცა იმ ფრენჩაიზიდან აღარავინ აღარ რჩება მაშინრაღა აზრი აქვს
Where Something Good Is Always Cooking.