ახლა გადავაწყდი "დიდი დეპრესიის" დროს დაწერილს.
Δεν το λέω(Allusion and a Tribute to K. Kavafi)
"Κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ῾..
Θα γίνω πέτρα.
Παντού την έχουν ανάγκη -
με πέτρα χτίζουν τα θαυμάσια τείχη
που δεν έχουν έξοδο,
να φανταστείτε,και την είσοδο.
Θα με βάζουν στο τείχο σαν υλικό.
Όσο πιο δύνατη πέτρα θα είμαι,
Τόσο πιο καλά θα υπηρετώ.
Θα κλείνει και άλλους μέσα -
Όσους δεν βρίσκουν διέξοδο.
Θα κλειστούμε μαζί στα τείχη.
Παρηγορία μεγάλη -
που κάθεσαι και απελπίζεσαι με παρέα.
არ ვამბობგავხდები ქვა.
ქვა ყველგან საჭიროა -
ქვით აგებენ საოცარ კედლებს,
რომელთაც არ აქვთ გამოსასვლელი,
და წარმოიდგინეთ,არც შესასვლელი.
მასალასავით ჩამდებენ კედელში.
რაც უფრო მაგარი ქვა ვიქნები,
მით მეტად გავძლებ.
სხვებსაც ჩაკეტავს შიგნით -
მათ, ვინც ვერ ეძებს გამოსავალს.
ჩავიკეტებით კედლებში ერთად,
დიდი ნუგეშია -
ერთად ჯდომა და იმედის კარგვა.