GURAM
Cherokee
ჯგუფი: Members
წერილები: 2623
წევრი No.: 49519
რეგისტრ.: 18-December 07
|
#7920015 · 29 Dec 2007, 20:15 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
ალბათ ნამდვილი ამბავი, მოთხრობილი დაცვის თანამშრომლის მიერ
Фильм основан на реальных событиях.
(გამოითქმის ცხვირზე შპილკამოჭერილი ხმით)
- ჰოდა რას გიყვებოდი. კონტინენტალი როა პავლოვზე, ხო იცი? აი მანდ ვმუშაობდი დაცვაში. აბა რა მექნა ტო, ცოლი, შვილი, ისა, ესა, იქ ვიღაცას რაღაცა ჭირდება, ამ ჩემ მეზობლებს კიდე ჩემი სახელის მეტი არაფერი არ აკერიათ პირზე. მოკლედ ფული საჭიროა რა... ჰეჰ... ჰოდა სად წავედი...
ბიჭო, ღამის მორიგეობაა, რა. ჰოდა ვდგავარ შესასვლელთან. სამი საათია ალბათ, ზამთარია, მაგრად ცივა, გარეთ თოვს და ინგრევა ქვეყანა. არა, თოვს რა, თბილისის თოვლს რა ვუთხარი, მარა თოვლი თოვლია, რა. ჰოდა ცივა მოკლედ. ამ მაიკოს დაღლილი სახის ყურებაც მომწყინდა. ვითომ ვევასები თუ რა უნდა, ვერ გავიგე. არადა, იცის რო ცოლიანი ვარ. თან სულ ეძინება. ვეუბნები, გოგო, მოვა კლიენტი, ტეხავს თქო, მარა სულ კიდია, უდევს თავი დახლზე და ძინავს. მოკლედ, როგორც არი რა. ჰოდა მომწყინდა ეს კონტინენტალი და ვიყურები გარეთ. ქუჩა სულ ცარიელია, კაციშვილი არაა, არც მანქანები არ დადიან.
- აბა ვინ ივლიდა მასეთ სიცივეში გარეთ...
- ეჰ... მეც მასე მეგონა, მაიცა, მოგიყვები. ჰოდა უცებ რაღაცა ნოლადინი გამოჩნდა, ისეთი, ყვითელიც რო არ ადგას თავზე და მაინც რო ხვდები, ტაქსი როა. გააჩერეს და ორი ტიპი გადმოვიდა. მადლობა ძიაო, კაი კაცი ხარო და გადმოვიდნენ. უეჭველი ნისიაზე არიან გამოყოლილები. ერთი ცოტა მაღალია, გამხდარი. მეორე ისე რა. ორი დიდი პარკი უჭირავს ხელში, შავები. თან კეპკა ახურავს. ნეტა არ სციოდა კეპკაში?..
-აბა მე რა ვიცი...
- ჰოდა რას ვამბობდი. შემოვიდნენ სუპერმარკეტში, ეტყობათ რო ნასვამები არიან. ერთი რაღაცა ხალხურ სიმღერას ღიღინებს, აი ის, მაღალი რომელიცაა. მეორე კიდე აყოლას ჩალიჩობს, მარა არ გამოსდის, მაგარი ყრუა. მოდიან და ეს კეპკიანი, პარკი რომელსაც უჭირავს, მეკითხება, სკოჩი არა გაქვთო? ამ მაიკომაც დახლსქვევიდან ამოსძახა, კიო, გვაქვსო, რამდენი გინდაო. ამან რა ვიცი, ერთი ოცდაათი ცალი მომეციო. ვახ, მეთქი შარზეა რა, ან უნდა გავლახო, ან პატრულს უნდა დავურეკო. მეთქი რად გინდა ოცდაათი სკოჩი... ეეო, შენ რა იცი მასეთებიო, ეგ მე ვიცი რატომაც მინდაო. გადავირიე რა.
- შენც რაღას ეკითხებოდი...
- ბიჭო, შუაღამეს, სამ საათზე, ოცდაათი სკოჩი რა ჯანდაბად უნდა გინდოდეს, არ დაინტერესდები?
- ეე, მაიცა რა თუ კაცი ხარ... მიდი დაასხი რა...
- მომაყოლე, მაგარ რამეს გიყვები. ჰოდა მოკლედ როგორც იქნა მისცა ამ მაიკომ ეს ოცდაათი ცალი სკოჩი. გადაიხადეს ფული, ისე სულ კაპიკ-კაპიკ კი აგროვეს ხურდები, ეგრევე ეტყობოდა რო მართლა ჭირდებოდათ. მერე ამ კეპკიანმა გახსნა ერთი პარკი და ერთი პატარა თაიგული გააძრო, აი ისა, იებს რო გავს, ყოჩივარდაა თუ რაღაცა და ამ მაიკოს მისცა. ამასაც მეტი რა უნდოდა, დადნა, ლამის ცოლად გაყვა. მერე ამ კეპკიანმა ჩემკენ გამოიხედა და ეტყობა მიხვდა რო არ უნდა ეჩუქნა ჩემთვის. არ გამოდის რა, დაცვის თანამშრომელს იები რო აჩუქო. ჰეჰ... ჰოდა გავიდნენ სიმღერ-სიმღერით.
გავიდნენ და პირველივე ხესთან გაჩერდნენ. მე ვუყურებ, დავინტერესდი რა, მეთქი რას შვრებიან. ამოიღეს სიგარეტი და ეწევიან, თან პირდაპირ რო არკაა, ხო იცი, ქუჩის მეორე მხარეს, აი მანდ იყურებიან. მერე გახსნეს ბიჭო სკოჩი და ხეს შემოახვიეს და წავიდაა... გადავიდნენ ქუჩაზე, ამ სკოჩსაც მიიყოლიებენ თან, თავის ჭკუით გზას კეტავენ. მერე გზის მეორე მხარესაც ხეზე შემოახვიეს. თან სულელებივით იცინიან ტო. არ გვანან ცუდ ბიჭებს, მარა რა ვიფიქრო, აღარ ვიცი. მერე დაუყვნენ ამ სკოჩს და ასე ნახევარი მეტრის გამოშვებით ამ იებს აბავენ ზედ. შუა პავლოვზე, აზრზე ხარ შენა? თან კიდევ სკოჩით ამაგრებენ, რა არი რო არ ჩამოვარდესო. მერე მოვედი აზრზე, ეტყობა ამ პარკში სულ ყვავილები აქვს თქო. ჰოდა ასე ცეკვა ცეკვით ისევ უკან გადავიდნენ და იმ არკაში დაითესნენ. გზა გადაკეტეს რა. ვითომ რაში დაჭირდათ... რა ვიცი, ეტყობა რაღაცა მუღამი აქვს და მაგიტო, აბა რა ვიცი. ჰოდა რას ვამბობდი... მაგრად დამაინტერესა რას აპირებენ, თან მინდა რო გავყვე, თან მარტო მე ვარ ამხელა მარკეტში და ვერ ვტოვებ. მოკლედ მაინც გავყევი ჩუმად, მეთქი რას იზამენ... ჰოდა მეც ამ არკაში შევედი. ისე ცივა რო რა გითხრა. მაგარი ყინვაა. ესენი კიდე დგანან ეზოში და კორპუსს უყურებენ. ერთი ეუბნება, ჰა დროზე, გავიყინეო, რა ვეღარ გაიხსენეო, მეორე კიდე, მაცალეო, არ შეგვეშალოსო. ბოლოს დაადეს თავი და ერთ-ერთ სადარბაზოში ავიდნენ. ვა, მეთქი ყვავილების ბარიგები არიან თუ რა არი... არადა მამენტ შეილებოდა რო ასე ყოფილიყო, სეზონი, რამე... ქურთი მიშა როა ჩემ უბანში, მაგასა აქს სათბური და მოყავს ეს იები თუ რაღაცა და აზრზე ვარ მაგეების. მარა ღამე სამ საათზე ტო? მეთქი ნაღდად სხვა პონტია... და ველოდები რა მოხდება. არ ჩანან.
- არ ჩანან და ჯანდაბას მაგათი თავი, დავლიოთ რა, რა შემჭამე ამ იებით და სკოჩებით...
- ეე, მაიცა შე გოიმო, მაგარი ამბავია. ჰოდა ისმის ამ სადარბაზოდან სკოჩების ფხრიწინი და მთელი ამბავი. მე სადარბაზოს კარებთან ვდგავარ და ვუსმენ. ნელნელა მოვწვი რაც ხდება, მეთქი ნაღდად გოგოს პონტია... თან რაღაცეებს ჩურჩულებენ, ვითომ არ უნდათ რო იხმაურონ მარა მაინც ისმის ყველაფერი. მეთქი ავიდე, მივეხმარო... მარა რა ჩემი საქმეა...გავიდა ასე ერთი საათი, მეც გავერთე ცოტა, სიგარეტი მოვწიე, რამე... ესენიც გაჩუმდნენ თითქოს და უცებ კარის ჩხაკუნი მესმის. მეთქი ვაა... აქ რაღაცა მოხდება... და აი კიბეებს შორის რო ადგილია, მაქედან ავიხედე ზევით. გამოვიდა ვიღაცა ქალი, ხალათით და რამე, ჰოდა ვინა ხართო, რა გინდათო, ამათ ეკითხება. ესენი დაბნეულები არიან, არ იციან რა უპასუხონ. ბოლოს ამ კეპკიანმა უთხრა, ბოდიში ქალბატონო, ნინო აქ ცხოვრობსო? ამან არაო და მერე ეტყობა კარს შეხედა. შეხედა და მეც შევხედე. ესენიც კაი გიჟები ყოფილან ტო, მთელ კარზე რა, აი ოთხკუთხედი რაც არი, სულ იები გაუკრიათ. რაც იქ ვერ დაატიეს, მოაჯირებზე, კიბეებზე... ვახ მეთქი საღოლ ძმაო, მაგარი ხარ. ამ ქალმაც გაიცინა და არაო შვილოო, აქ ნინო არ ცხოვრობსო. მეთქი ვაი თქვე საწყლებო. თან ვკაიფობ, თან მეცინება, თან მეცოდებიან. ამ ყინვაში, აზრზე ხარ რეები იჩალიჩეს? ჰო კაი ქალბატონო, ბოდიში შეწუხებისთვისო. იმასაც გაეცინა, არა, რა ბოდიში, პირიქით, მადლობაო, თან ეცინებოდა. მერე ამ ბიჭებსაც გაეცინათ. ჰეჰ. ჰოდა დაიძრნენ, ქვევით მოდიან. ეს ქალი კიდე გაშტერებული უყურებს ამ კარებს. ბიჭო, მეც მაგრა ვკაიფობ, ვუყურებ, მეთქი როგორ მოასწარით, როგორ იჩალიჩეთ, რამე... მარა მოდიან უკვე და აქ ხო არ დავხვდები თქო, ტეხავს რა. ჰოდა იქვე კუთხეში დავიმალე. გამოვიდნენ და სადარბაზოს მეორე მხრიდან გავიდნენ. ეს მაღალი მაგრად დასცინის, როგორ შეგეშალაო, რამეო. ორივენი მაგრა ხალისობენ. ჰოდა მეთქი მორჩა კინო, წავალ ეხლა ისევ კონტინენტალში, გავთბები, მაიკოსაც ვეჭორავები, მერე სმენაც შეიცვლება და სახლშიც წავალ... ჰოდა არკიდან გავედი, აბა კუდში ხო არ გავყვებოდი. ქუჩაზე რო გავედი, გავიხედე და ეს ორი ბიჭი დგას და სამი ტიპი უდგას წინ, ერთი ფანრიანია და სახეზე ანათებს. როგორები იყვნენ იცი? აი სიფათზე რო ეტყობათ რო ოპერები არიან. ეტყობა იქ იყვნენ და უსატკავებდნენ, ვითომ დარეკა ვიღაცამ? რა ვიცი, მოკლედ როგორც არი რა. ჰოდა ეს ფანრიანი ამათ ეკითხება, რა გინდათო ბიჭო აქაო, ამ შუაღამესო. ამ კეპკიანმა გოგოს ყვავილები ვაჩუქეო. მოკლედ მიდის ბაზარი, არა სუბო გიდევს ჯიბეშიო, ბარიგასთან იყავიო, არა გინდა თუ არა ყვავილები ვაჩუქე გოგოსო. ბოლოს ამ ფანრიანმა წამო ავიდეთო, მანახეო. ამ კეპკიანმა წამოო. ესეც იმიტო უთხრა რო სხვა გზა არ დაუტოვა იმ ოპერმა. მარა როგორია ტო, ბინაში ახვიდე და ვიღაცა დეიდაზე თქვა, ჩემი შეყვარებულიაო. აი მერე უმტკიცე შენ იმათ, რო კაიფში არა ხარ. მერე კიდე ეს ვითომ გადაკეტილი გზა, რამე... ჰოდა მეთქი მივალ, ვეტყვი ერთ-ორ სიტყვას. შემეცოდნენ რა, კაი ბიჭები იყვნენ. ჰოდა მივედი, მეთქი ძმებო თანამშრომელი ვარ, ვუყურებდი, ასე და ასე იყო, კაი ბიჭები არიან თქო. იმათაც ეტყობა შესცივდათ, ერთი კი ამომხედეს გოთვერნული თვალებით, ჩასხდნენ რაღაცა შესტში და წავიდნენ. მეც წამოვედი. ამ ბიჭებს არაფერი არ უკითხავთ, გეგონება იცოდნენ რო ვუყურებდი. ეგრევე გაბრუნდნენ და წავიდნენ.
ჩორტ ევო ზნაეტ, იქნება და იცოდნენ კიდეც? არა, მამენტ რა მოსაყოლი ეს იყო მარა მაინც ასწორებს, არა?..
ჰეჰ... მიდი, მიდი, დაასხი. რამდენი ვილაპარაკე...
--------------------
Как пусто стало на Доске Почета!.. © В. Вишневский
https://www.instagram.com/obscura_vibes/
https://www.facebook.com/obscura.vibes
|
· 
წაშლილი სასაფლაოს ფაილები, თავისუფალი თემა
