...-ს..:
"საღამოა... ისეთი საღამო, აი, სუსტი ქარით რომ ასვენებს ფიქრებისგან გადაღლილ გონებას..
იგივე მელოდია ჟღერს გულში... და კვლავ ვერ ვარჩევ ენას, მაგრამ დღეს ეს აღარ მაღელვებს_დღეს მე ის მესმის.. მესმის...
როდესაც სიტყვები არ კმარა... _თვალები დახუჭე და ... დალოცე
.......................... ყველაფერი ისეთი.. მიწიერია... და მიწა ისეთი მსუბუქია.. ბევრად, ვიდრე წუთები... _ თითებს შორის გაპარული ქარს მიჰყვება და იკარგება... და ისევ ქარი.. "წაშლილი ფაილების სასაფლაო"
))))))))) ....
სიცოცხლე მერყევია.. სიმშვიდე_სიმყარეა..
? ... ალბად.. ალბად...
პოულობენ... _სითბოს.. სიტყვებს_შეგროვილს და შენახულს ქაღალდის ყველაზე ნაზ ხვეულებში პაწია მელნის შეცდომებად..
"ამაოება ამაოებათა"... მთავარი ხომ გულია..
ფიქრები იშლებიან და იკრიბებიან.. გარშემო თუ მიღმა.. ყველაფერი სიცოცხლეშია... _ახლაა... უბრალოა და გაშლილი, როგორც მთვარისკენ გაფრენილი თოლიას ფრთა...
გჯეროდეს და იქნება.. რწმენით მოგეცემა..
და ყოველი ფიქრის გადაწყვეტა სიყვარულია.................................................. ყოველი სიცოცხლის მიმართულება კი_სიკეთე...
უცნაურია.. ეს ორი რამაა, რასაც ვერ გავცდი... სადაც დავრჩი... ყოველი მისგანაა და მისით.. სევდაც და თბილი ხელის გაწვდა.. დუმილი...
ქარვისფერი .. გამჭვირვალე, როგორც ეს ფოთოლი ...
და იყო ერთი მხატვარი
.. _რომელიც ოქროსფრად ხატავდა .. და მეც მხოლოდ ოქროსფერზე, მეორედ მოსვლაზე და კალმახებზე მესაუბრებოდა
.. დრომ მის ყოველ სიტყვას ფერი დაუკარგა.. ყვითელს ოქროსფერი გაუქრო და.. მოგონება დაილექა.. _ნეტავი გაფრენილიყო .. სიმსუბუქე აღარ ჰქონდა.. დამძიმდა ეჭვით ... თავლები დახარა......_მხოლოდ სიზმრები დარჩა.. ალბად.. ალბად... იქნებ კიდევ სადღაც.. როდესღაც პაწია ალად იწვის ... ჯერ კიდევ .......... "როგორ ხარ მხატვარო?
.. დღეს დათოვლილ კენწეროებს შევღიმე.... "
ადამიანები ქრებიან? .. იქნებ თავად ვაქრობთ მათ_ისევე, როგორც ვუშვებთ ჩვენთან.. სახლში.. ეზოში.. ფიქრებში.. გულში.. ტაძარში.. _არ გაუშვა.. რადგან შეიძლება დაიკარგოს.._თავის თავში.. სამყაროში... _დაიტოვე!... სიყვარულით.. მოთმინებით.. და კიდევ სიყვარულით...
..
...
ქარია ისევ ... ისევ მოაქვს სიცივე და სითბო .. _მიიღე.. არჩევანია..
......................
....
ახლა დავფრთხი.. იქნებ გღლი .. ალბად.. ალბად.. .. ბოდიში ...
......................................................................
ხვალ სამებაში ვიქნები ალბად.. მეტი ხალხია.. ლოცულობს ბევრი.. ზოგი ისმენს
... _ გული სიჩუმეს პოულობს მაინც.. ქვევით მიყვარს მე.._ხარების ტაძარში
.. ხო .. სიმშვიდეა................................................
წავალ ახლა მე.. წავალ..
...
მონატრებაა კიდევ... ხო.. ...უბრალოდ _ დრო და მონატრება.. არა.. დრო აღარაა.. მხოლოდ მონატრებაა.. "
(ვურევ ეხლაც... როგორც ყოველთვის..
)
მითხარი...
· 
წაშლილი სასაფლაოს ფაილები, თავისუფალი თემა
