განსაკუთრებით ჩამაფიქრებელია შემდეგი სტრიქონები:
"მარა მე გეტყვით ვისაც გითქვიათ რომ გენიოსები ხართ...
გენიოსები კი არა შეურაწყოფად ნუ მიიღებთ მარა მაგარი მაგარი იდიოტები ხართ ჩემი თამადობით
ის ფაქტი ყველას გავიწყდებათ რომ ადამიანის მხოლოდ 7% - ია განვითარებული და ესეც მართლაც ჩვენ დროში აღიარებულ გენიოსებზეა დაფიქსირებული, იმ დროში როცა ადამიანის ტვინის 3% იყო განვითარებული თვლდნენ ზოგიერთები რომ გენიოსები იყვნენ, მარა ეხლა მათი ნაბოდიალები სულაც არ არის გენიოსული, მე ესე ვფიქრობ! ხოდა ეხლა მიხვდით როგორი გენიოსები ვართ ჩვენი თუ შემთხვევით რომელიმე ტვინით 30% მდე განვითარებულმა მოკრა ყური ჩვენს ნაბოდიალებს "
"
ზოგი მართლა გენიოსია და ხვდება კიდეც ამას
,,მე მეფე ვარ და პოეტიო" -იძახის და არის კიდეც.ეს კარგია.
ზოგი კიდევ იდიოტია და თავი გენიოსი ჰგონია,გაიძახის ,,მე ვარ რაც ვარო" და თავის ჭიას ახარებს.პრინციპში,არც ეგაა კატასტროფა.
მთელი უბედურება ისაა,როცა არც მთლად ისეთი იდიოტი ხარ,რომ ვერ მიხვდე რა იდიოტიც ხარ და არც მთლად გენიოსი.ამ მხრივ გენიოსობის რა მოგახსენოთ,მაგრამ უბედური კი მართლა გამოვდივარ "
"
ჩემი აზრით,
გენიოსები აღარ არიან
მხოლოდ 1. გასაოცარი "გენიალური " იდეებითა და სახეებით (სახისმეტყველება) სავსე ადამიანები და
2. უკვე დაწერილი და დახატული გენიოსობის გამზიარებელნიღა დარჩნენ. "
"ხვიარ, მე აღირებაც არ მჭირდება, გიჟს ისე მეძახიან, მაგრამ ეგ არაფერი. ისინი ,,ქინდერის შოკოლადებივით'' გულისამრევად ერთნაირები არიან - მახინჯები და საოცრად ბანალურები (თქვენ არ გგულისხმობთ - იმ გარემოცვას, სადაც შეშლილი მიწოდეს). ამელის თავი გენიოსად იმიტომ მიაჩნია, რომ ასეთი შვილი შობა, დოსტოევსკის პერსონაჟთან თავის გაიგივება კი რატომღაც ამბიციად ეჩვენება. პირადად მე ულამაზესი შვილი მყავს, მაგრამ ამით არ ვბაქიაობ... "
"თავმდაბალი პოეტი ყალბი პოეტია
როცა ვიღაც ნავაროჩენნი ფილოსოფოსს ცხოვრებას ასწავლი და იმ იდეალებს ანახებ რომელსაც უნდა უერთგულონ, გარკვეული პრეტენზია ცხადია უნდა გქონდეს. "
საოცარი იუმორი იგრძნობა