ჰოი, დედანო, მარად ნეტარნო,

კურთხევა თქვენდა, ტკბილსახსოვარნო!

რა იქნებოდა, რომ ჩვენთა დედათ

სულიცა თქვენი გამოჰყოლოდათ?

ვინღა ჰყავს გულის შემატკივარი

მამულს ასული ახლა თქვენგვარი?

ქარმან ჩრდილოსმან ყველაზედ პირველ

გარდაუცვალა მათ გული ცხოველ!

“ჯანი გავარდეს აწ შვილსაც, მამულს,

ოღონდ ვაამოთ ჩვენს საკუთარს გულს;

რის ქართველობა, რა ქართველობა!

მითომ რას გვავნებს უცხო ტომობა