წეღან ლიკანზე გავედი, კიბეზე ამოვდიოდი,
ამეკვიატა რატომღაც მარგველაშვილი გიორგი..
ხმა დაკარგა რა ხანია, წყნარია, თითქოს არ წივის,
იპრანჭება, იმზირება, როგორც ყაზბეგის არწივი..
გიორგია თუ ეძიკა, არაფერი არ იცვლება,
ესენი იკრიჭებიან, ხალხი მშიერი გვიკვდება..
სახე მაინც შეიცვალეთ, რა ნამუსით იღიმებით,
დაფიქრდით რამდენ ოჯახში მშიერი დარჩათ შვილები..
პარლამენტში რო დამსხდარხართ, "ვაჟკაცებო და ჩმორებო",
ცოტა ტრაკი გაანძრიეთ გასიებულო ღორებო!
აი შენ, ჩვენო პრეზიდენტ, რო კეკლუცობ კამერებთან..
რატო ვერ გხედავ რაჭაში? ქართლში, ან და კახელებთან?
რა დაგიჯდება რო ნახო კვირაში ერთი სოფელი..
დაცვის გარეშე წაბრძანდი, იყიდე ძველი ოპელი..
მიბრძანდი სოფლის ბირჟაზე, ამით რამდენს გაახარებ..
კითხე, გლეხისგან ისწავლე ვაზს, ატამს როგორ ახარებს..
გარწმუნებ გაგიკვირდება, რამდენი იცის სოფლელმა,
იქავე, შენი სიტყვებით გადაწყვეტ რამდენ პრობლემას..
ქვეყანად ხმა დავარდება, გიორგი ხალხში დადისო,
გახსოვდეს პრეზიდენტობას ვადა რო მალე გასდისო..
იმის მიხედვით გიორგი, თუ შენ როგორ მოიქცევი,
ერი თიკუნსაც აგკიდებს, გმირად ან ვირად იქცევი!
შენი სახელი დარჩება, წლები გავიდეს მრავალი
გიორგი-გულისხმიერი, ან გიო-ყველგანმავალი..
მეფე გიორგი პირველი, თბილად ხომ ეძახდნენ უტას,
იფიქრე შენ რას შეგარქმევთ, მეფე გიორგი-სელფშუტას?
----------------------------------------------------------------
ოთხ პრეზიდენტს კი მოვესწარ,
არაფერი არ გამოდის..
ის ვინც მე მინდა, ჩვენ გვინდა..
არ იქნება და არ მოდის...
დასკვნა: ჩვენი მოსაწონი პრეზიდენტი არასდროს მოვა....
· 
წმაწური კაფიები, მეექვსე ნაწილი
