ამ ღამით ერთი თამაში ვითამაშე მარტო, რატომღაც ნორმალებში ძაან ბრონზებში დამაჯინა. ზილეანზე იმდენი მაქეს, თავდაჯერება გამისამმაგდა
ჯერ სკინი შემიქეს, such rare, zilean with this skin, what a sight თუ რაღაც ეგეთი, მერე ჩემი ადც მეუბნებოდა ur god ო. მოკლედ თავს ვიქებ ეხლა და გაიგეთ ბიჭო
კაი გრძნობაა როცა დაბალ ნორმალებში გაგდებს, ყველგან რო გოლდ/პლატ/დია რო არ გეჩითება, ძალიან ადვილად წარმოაჩენ იმას თუ რამდენი რამ ისწავლე :დ მესმის სმურფების
თითქოს ყველა ფლეის გაკეთება ძაან გიადვილდება როცა მოწინააღმდეგე შენზე დაბალი დონეა. მეგობრის ბრონზე ექაუნთზე ვთამაშობდი და მეც გამიკვირდა იმდენი რაღაცეები გავაკეთე, ვიმანჭე, ტოპ ლეინზე ჩემ თაუერთან დავცხე და მერე იმის თაუერზე გადავტელეპორტირდი და ისე მოვკალი რო გარბოდა. ჩატში აღტაცება ისმოდა, უკან ეს მეგობარი რო იჯდა გამოყლევდა, მთელი დღე მაგაზე ლაპარაკობდა როგორ გადავტელეპორტირდი ქილისთვის
მოკლედ ეხლა რო ვხვდები, უმეტესწილად ამიტომ ვთამაშობთ, რესფექთებისთვის ვიბრძვით ბიჭო
ჩატის აღტაცებებით დასპამვა ბარონ სტეალის ან პენტაქილის შემდეგ ალბათ პირველი შვილის პირველად ხელში აყვანას გვირჩევნია. ქართველები ქუსთომ თამაშში რო ჩაგაგდებენ და ყველაზე დეზლი როჟა რო იჩითები ელო-თი, არავინ რო არ ამბობს მარა ყველა რო ხვდება რას მიაღწიე. ნერდგაზმ.. ჩელენჯერის ელიტურ საზოგადოებაში შეღწევაზე ვვოცნებობთ როცა რანკედს ვიწღებთ, ჩელენჯერის ლადდერს ვათვალიერებთ და ვფიქრობთ, ნეტა რას გრძნობს ეხლა ეს ტიპი, ალბათ სიცარიელეს? შეიძლება ნო ლაიფ ნერდია რომელიც 24 საათი ლოლის რანკედს თამაშობსო, ამაში რო ვრწმუნდებით ვვუკადრისობთ მარა გულის სიღრმეში მაინც გვინდა პირველი ან მეორე ქართველი ჩელენჯერები გავხდეთ და ფორუმზე ან ფბს მეგობრებში ხალხი გამოვაყლეოთ
did i just wrote it
· 
League Of Legends, N° 40
