კაროჩე ადრე 3 თვე ვვარჯიშობდი, ოღონდ ვეწეოდი და ###ზე მეკიდა ჭამა
ახლა კიდე 1 თვეა ვვარჯიშობ, მარა ვარჯიშის მერე რძე, კვერცხის ცილა და რაღაცეები და იმენა
რა შედარებაა
ტანზე ჯერ კი ისე არაფერი დამჩნევია,
მაგრამ ცოტა მკერდის კუნთის დაჭIმვა რო შეგიძლია უცნაური გრძნობაა
აქამდე რო არ შეგეძლო
და უცებ რაღაც იჩითება
ასწორებს კაროჩე.
იმენა ვგრძნობ ხოლმე რო ეს დიეტა და ჯანსაღი კვება და რამე იმენა ჯანში მიდის,
ალბათ ამასაც დიდი მნიშვნელობა აქვს.
ადრე შეყვარებულის ხათრით ვვარჯიშობდი,
ახლა კიდე იმენა მეთვითონ ვარ სასწაულ მუღამზე.
ერთი თვის წინ დაიწყო ძმაკაცმა ეგრე შეყვარებულის პონტში და მეცინებოდა, ზუსტად ჩემნაირად იყო ტიპი
და 1 თვეში ისე ###ზე დაიკიდა რავი. ახლა წუწუნებს ხოლმე,ფული აღარ მაქვს და მაგიტო შევეშვიო.
რო ვეუბნები ხოლმე აჯიმანიები და ტურნიკი აკეთემეთქი,ყურსიყრუებს
ხოდა, moral of the story: ყოველთვის შინაგანი მოტივაცია უკეთეს შედეგს მოგვცემს, ვიდრე გარეგანი.
თუნდაც ეს გარეგანი მოტივაციის მომცემი მაგრად გვიყვარდეს
Nobody exists on purpose, nobody belongs anywhere, everybody's going to die, come watch TV?
· 
B O D Y B U I L D I N G, Winners Train, Losers Complain - ნაწილი 43
