annakიმედია ძალიან ცივსისხლიანი არ გავხდები, თავდაპირველად მუშაობა რომ დავიწყე ისე მიკვირდა ძველი ექიმების , მაგალითად იმას უფრო განიცდიდნენ დიაგნოზს როგორ გააფორმებდნენ, ვიდრე ავადმყოფის სიმძიმეს, მერე თანდათან მეც მივეჩვიე რაღაცეებს, ეხლა ახალი თანამშრომელი რომ მოგვდის, ხანდახან ვგრძნობ იმისთვისაც რა უცხოა ეს სიტუაცია, ზოგი ილაშქრებს გულგრილობის წინააღმდეგ, კი ამისთვის ცოტას დაცინიან, მაგრამ ჩუმად ყველა ბაძავს ახალმოსულს, ვის როგორ შეუძლია, ზოგს საჭმელი მოაქვს ბომჟისთვის, ზოგს ტანსაცმელი და წამალი, და მერე ყველა ერთად ვხვდებით, რომ არც ისეთი გულჩვილი და კეთილები ვართ, სხვაზე კარგი და მართალი რომ გვეგონოს თავი
შოთა.03.სასწრაფოზე მაინც განსაკუთრებული შემთხვევებია ყოველთვის, თან რაღაც ოჯახურ ატმოსფეროში რომ ხვდები უფრო შედიხარ პაციენტის მდგომარეობაში.....