5 წელი ვეწეოდი..
მიხაროდა, ვეწეოდი..
ვბერვიულობდი , ვეწეოდი...
ჭამის წინ და შემდეგაც ხომ აუცილებელი იყო მოწევა...
სანამ დავიძინებდი, ვეწეოდი, რომ გავიღვიძებდი, ხელები თავისით მიდიოდნენ სიგარეტისკენ...
დოის მოკვლა რომ მინდოდა , მაშIნაც ვეწეოდი...
ვხატავდი და ვეწეოდი..
მერე დაფიქრება ხომ მინდოდა შესვენების დროს ? , მაშIნაც ვაბოლებდიი...
მგზავრობას ვერიდებოდი , იმიტომ რომ მოწევა არ შეიძლებოდა...
მოკლედ გადავწყვიტე დამენებებინა ტავი
პირველ რიგში ჯამრთელობისთვის,
II გადავწყვიტე ბავშვის გაჩენა
III ფულის დაზოგისათვის (წელიწადშI 800- 900 ევრო მჭირდებოდა)
IV სამსახური დავიწყე და მაგიტომ...
სამწუხაროდ ნებისყოპა არ მეყო იმისთვის რომ დამენებებინა ტავი..
მისაკრობი რაღაცეები, საღეჭი რეზინებიიც ვერაფერს ვერ გახდა....
მხოლოდ მიშველა ერთმა წამალმა, რომელიც ბალახეულზე არის დამზადებული და არანაირ ნიკოტინს არ შეიცავს...
ეს რომ დავლიე ტან ვეწეუდი ჩვეულებივად... მეგრამ 1 კვირის მერე... მოხდა სასწაული!!!! ___ გავიღვიძე დილით, ავდექი, დავიბანე ხელ პირი...... მოსაღამოვდა..... დავწექი დასაძინებლად და გამახსენდა რომ სიგარეტი არ მომიწევია !!!!
ჩემს სიხარულს საძღვარი არ ქონდა...
ხოდა.....
დღემდე ასე ვარ , უკვე 4 წელი გავიდა რაც არ ვეწევი და მშვენივრად ვგრძნობ თავს, მხოლოდ 3 კგ მოვიმატე, მაგრამ რას დავეძებ!!!
ბაიაც გავაჩინე, სიგარეტის დანებების წელიწადნახევრის შემდეგ

გავსუფთავდი ნიკოტინისაგან...
მხოლოდ სამწუხარო ის არის რომ ადრინდელი *დიხანია* აღარ მაქვს
უF, რამდენი დამიწერია, დავიღალე... აი ხომ ვიძAხდი, დიხანია აღარ მაქვსთქოოო