ჩემი 2 ახლობლის ბავშვებს დაჭირდათ ფსიქოლოგების და ლოგოპედების ჩარევა, რომ ბავშვებს საუბარი დაეწყოთ.
არც ერთს არ დაყავდა ბავშვი ბაღში.
ორივე შემთხვევაში სახლში მხოლოდ 1 მშობელი იყო და ბავშვის ძირითადი გასართობი იყო რაღაც იდიოტური მულტფილმები კომპუტერში და ტელეფონში.
ორივე გავაფრთხილე მოსალოდნელი პრობლემების შესახებ.
არც ერთმა ყური არ შეიბერტყა.
''რა ვქნა? დრო არ მაქვს, რომ ბავშვს დავუჯდე. იქ საჭმელია გასაკეთებელი, იქ ის, იქ ეს... ბლა ბლა''.