არ აქვს მნიშვნელობა, რამდენი ხანი სიცოცხლე ჰქონდა დარჩენილი და ა.შ.
ბიძაჩემს უარესი გაუკეთეს არაკომპეტენტურობის გამო აწამეს ადამიანი
რაც მთავარია, სულ დადიოდა ექიმთან, აწუხებდა ფეხები, პოდაგრა და რაღაც და ბავშვობაში ჰქონია გაკეთებული ოპერაცია შარდის ბუშტზე
ხოდა არცერთმა "ექიმმა" არ მიაქცია იმდენად ყურადღება, რომ ბოლოს მეოთხე სტადია არ ეჯახებინათ შარდის ბუშტზე, მეტასტაზები თირკმელებზე და ყველგან.
მოვყვები, რა გაუკეთეს
ე.წ. საუნივერსიტეტო კლინიკაში(დაზღვევა იქ ჰქონდა) არამიანცში მივიდა თავისი ფეხით. ვერ შარდავდა ნორმალურად.
გადაუღეს ეხოსკოპია და ოპერაციაზე დაიბარეს საშარდე გზების გაფართოების მიზნით
მივიდა ოპერაციაზე, გამოიყვანეს უკან, ვერ გავაფართოვეთო
ამ დროს დაადგინეს, რომ კიბო აქვს. დაიბარეს მეორე ოპერაციაზე, იქ რაღაც გადიდებულია, ამოვჭრითო და შარდვაც გაუმჯობესდებაო
მიიყვანეს 10 საათზე, ალოდინეს მოსაცდელის სკამზე 1 ოპერაცია გადატანილი კაცი 3-4 საათამდე, ექიმს დააგვიანდა მოსვლა. შეიყვანეს, ამოჭრეს
ამოჭრეს და ჯერ ეს ამოჭრილი ისევ გაეზარდა რამდენიმე დღეში, მერე თირკმელები გაუჩერდა, ღვიძლი გაუდიდდა და გარდაიცვალა იქ მისვლიდან 2 კვირაში.
ანუ ის ორი ოპერაცია ან ცუდად გაუკეთეს, ან არ უნდა გაეკეთებინათ საერთოდ და არ ეწამებინათ ესე. ჩვენებს არ უჩივლიათ იმიტომ, რომ რამდენიმე წლის წინ მერე ბიძაც კიბოთი გარდაიცვალა და იმის 6 თვიან წამებას რომ უყურებდნენ, ვეღარ გაიგეს რა ჯობდა, 10 დღეში უცბად სიკვდილი თუ 6 თვეში და მოკლედ არ უფიქრიათ მაგაზე. თუმცა ჩემი აზრით ერთი კაი ციხე კი ეკუთვნოდათ ცალკე უროლოგს და ცალკე ონკოლოგს და მინიმუმ იმ ტომოგრაფიის ერთ ადგილას გაკეთება, რისი წაკითხვაც კი არ შეეძლოთ. ცალკე კიდევ იმ ღამის მორიგე ექთნებს, მომაკვდავ ადამიანს რომ აწუხებდნენ თავიანთი ხორხოცით მთელი ღამეები
ექიმს უნდა ვუჩივლო
