ბუასილი, და სწორი ნაწლავის სხვა დაავადებები V.2

ბიძინას უფრო დაუკავშირდები ტელეფონით, ვიდრე ქარაბაკს არავის აქვს მაიას ნომერი. ასისტენტი ჰყავს და იმას თუ დაურეკავ.

ბიძინას უფრო დაუკავშირდები ტელეფონით, ვიდრე ქარაბაკს არავის აქვს მაიას ნომერი. ასისტენტი ჰყავს და იმას თუ დაურეკავ.

ოპერაცია რო გაიკეთო და უცებ რამე დაგჭირდეს რა უნდა ქნა აბა?
გრატიაშვილი მაგიტო არ მომეწონა. ვურეკავდი არ აიღო. მივწერე არ მიპასუხა და ვიფიქრე არაა მნიშვნელოვანითქო და იმიტომ კიდიათქო. სიცხე მქონდა 5 დღე და თურმე სად ბანაობ, ბუასირს პარაპროქტიტიც დამატებია. აიღე რა ეგ დედაარღიანი ტელეფონი, ხო მეტყოდა ანტიბიოტიკი დალიეო იქნებ არ მისულიყო აქამდე. რაც მნიშვნელოვანია ვერაფერი გავიგე მაგისგან, ძაან ზერელედ უდგება რა რატოა საჭირო.. ლაპარაკი კი უყვარს მარა მნიშვნელოვან თემებს ტოვებს.

ხო მაგრამ წარმოიდგინე რამდენი ხალხი უკრეკავს და შეიძლება გამორჩა. ხან ოპერაციაზე, ხან გასინჯვაზე...

მე ერთხელ დამჭირდა გასაუბრება და არ მიპასუხა, მარა 5 წუთში თვითონვე გადმომირეკა. არც იცოდა ჩემი ნომერი.

კონსულტაციაზე რო ვიყავი ვინც ურეკავდა ყველას პასუხობდა და რავი

ხო მაგრამ წარმოიდგინე რამდენი ხალხი უკრეკავს და შეიძლება გამორჩა. ხან ოპერაციაზე, ხან გასინჯვაზე...

მე ერთხელ დამჭირდა გასაუბრება და არ მიპასუხა, მარა 5 წუთში თვითონვე გადმომირეკა. არც იცოდა ჩემი ნომერი.

კონსულტაციაზე რო ვიყავი ვინც ურეკავდა ყველას პასუხობდა და რავი

ეგ ერთი შემთხვევა არ ყოფილა. მიწერილი გამოგრჩა, დარეკილი გამოგრჩა, წამლის დანიშვნა გამოგრჩა, სიცხე გამოგრჩა. ბევრ ლაპარაკში მნიშვნელოვანი რჩება. მომეცი სრული ინფო და საერთოდ არ დაგირეკავ..

This post has been edited by ნიკუშა1995 on 11 Jan 2025, 10:07

გაიკეთე ოპერაცია და დაგიჩირქდა? რა გითხრეს, დამატებითი მანიპულაცია გჭირდება?

ქარაბაკთან შეგიძლია ინოვაში ჩაეწერო კონსულტაციაზე:
32 2 39 55 38

This post has been edited by zanooos on 11 Jan 2025, 12:39

გაიკეთე ოპერაცია და დაგიჩირქდა? რა გითხრეს, დამატებითი მანიპულაცია გჭირდება?

ქარაბაკთან შეგიძლია ინოვაში ჩაეწერო კონსულტაციაზე:
32 2 39 55 38

არა არ გამიკეთებია ოპერაცია. დათრომბილ კვანძს ვმკურნალობდი დეტრალექსით გეპატრომბინით. 8 დღის მერე შევნიშნე მაგ კვანძთან ახლოს სიმაგრე. სიცხე კი კვანძის გამოსვლიდან პირველსავე დღიდან მქონდა. საღამოს ღამე გამთენიისას.

ჩემს გამოცდილებას დავწერ თავიდან ბოლომდე. ოპერაციიდან 7 კვირა გავიდა და რაც შეიძლება დეტალურად აღვწერ, ვიღაცას დააინტერესებს.

ლაზერული ოპერაცია გავიკეთე თოდუაში გრატიაშვილთან.

რატო მივედი
გარე კვანძები მქონდა. დიდი არა, მარა დეფეკაციის მერე იზრდებოდა, ისევ მცირდებოდა შესაბამისად. ტკივილი და რამე ეგეთი არ მაწუხებდა. დეფეკაციის მერე წვაც მქონდა და იშვიათად სისხლსაც ვამჩნევდი ტუალეტის ქაღალდზე. დიდან არ მაწუხებდა, მარა მაინც მივედი.

გასინჯვის მერე აღმომაჩნდა გარე კვანძები, ასევე შიდა კვანძები და ნაპრალი. კვანძების ლაზერით გაკეთება ხოლო ნაპრალის რაღაცა ტალღები თუ თუ რავი რაღაცა მითხრა, არ მახსოვს. მოკლედ, უნაკეროდ ყველაფერი

ოპერაციამდე მოსამზადებელი პერიოდი:
ანალიზებს იკეთებ. ოპერაციის წინა დღეს არ ჭამ არაფერს, ხოლო ოპერაციის დღეს წყალსაც არ სვამ. დანიშნულებას მოგცემენ.
ტრაკი რო უნდა ჩაიპარსო და ჰიგიენა დაიცვა, ეგ თავისთავად ნუ მოკლედ, ისეთი არაფერი.

ოპერაციის დღე და ანესთეზია
ოპერაციამდე პალატაში გადაგიყვანენ, ჩაგაცმევენ შესაბამის ტანსაცმელს თუ რაც ქვია და ვენაში კათეტერს ჩაგიდგამენ.
ანესთეზია არის ორი ვარიანტი; ჩვეულებრივი დაძინებით ან სპინალური, ანუ ხერხემალში რომ აკეთებენ ნემსს.
ზოგადად რეკომენდაციას უწევენ სპინალურს.
მე დაძინებით მინდოდა, მარა ექიმმა გადამაფიქრებინა და სწორადაც მოიქცა.
ნემსის მეშინოდა ხერხემალში, მარა აბსოლუტურად არაა მტკივნეული. ოდნავ კანზე ჩხვეტას იგრძნობ და სულ ეგაა. არც მაგ დროს და არც მერე საერთოდ არ შევუწუხებივარ წელის ტკივილს.
კათეტერიც არ ჩაუდგამთ ჩემთვის საშარდე ბუშტში, ვინაიდან რთული ოპერაცია არ მქონდა და მცირეხნიანი ანესთეზია გამიკეთეს.

ოპერაციის პროცესი
ხერხემალში რომ გაგიკეთებენ ნემსს, ნელნელა ფეხები შეგითბება და გრძნობას კარგავ. მერე აგაწევინებენ ფეხებს და დაიწყებენ ოპერაციას.
შენ პროცესს ვერ უყურებ, ცხადია. თავის მხრივ დამამშვიდებლებსაც გაძლევენ ვენის კათეტერიდან რომ არ ინერვიულო.
ისე მშვიდად ვიყავი, ლამის ჩამეძინა.
ტკივილით ვერაფერს გრძნობ, მაგრამ შეგრძნება გაქვს, რომ პროჭში რახაცას გიკეთებენ
მოკლედ არაფერი რა, უმარტივესია თვითონ ოპერაცია, აი შემდეგი პერიოდია რაცაა.

ოპერაციიდან გაწერამდე
ანესთეზიის გავლის მერე ტკივილები იცის, მაგრამ ექთანს დროულად უნდა გააკეთებინო გამაყუჩებლები, სანამ აგტკივდება. ღამე მომერიდა ექთნის გაღვიძება და ძაან მაგრად ამტკივდა, ვერ გაუძლებ რა ისეთია. უნდა გაიკეთო გამაყუჩებლები.
ტრაკში რომ ბინტები გაქვს გათხრილი, აი მაგაზე ცუდი შეგრძნების დედავატირე. მოჯმის საშინელი სურვილი გაქვს, მაგრამ ნაწლავებში არაფერი არ არის. დაჟე ღამე მაღვიძებდა ეგ გრძნობა, აი საშინელება იყო. ოპერაცია დილით დავიკეთე, მარა საღამოს უკვე გავიარე ფეხზე. ანესთეზია ახალი გასული როა, მაინც გაბარბაცებს რაღაცნაირად. ტრაკში კიდე სიმძიმეს გრძნობ საშინელს, თითქოს ჰანტელები გაქვს დაკიდებული ანუსზე.
ოპერაციის მეორე დღეს უფრო მეტს დავდიოდი, მარა მაინც ანესთეზიის თაბრუსხვევა მქონდა და დავრჩი ის დღეც კლინიკაში.
მესამე დღეს დილით გამომიშვეს და ჩემი ფეხით წამოვედი სახლში.

პირველი კვირა
კლინიკიდან გასვლის მერე გამაუყუჩებლები არ დამილევია საერთოდ.
სიარული შემეძლო, მარა ძაან უსიამოვნი იყო და წოლა მერჩივნა,
პირველი და მეორე ტუალეტში გასვლა იყო ჯოჯოხეთი, ლამის ტირილამდე მივდიოდი.
მესამე და მერე უკვე გაიშვა. ტკივილი ისევ არის მარა ისეთი სასწაული აღარ.
ხო, წამლებს გინიშნავს ექიმი ოპერაციის შემდეგ.
ასევე გამონადენია ჭრილობიდან და საფენები უნდა იცვალო ხშირად.
დეფეკაციის შემდეგ მტკიოდა ანუსი განსაკუთრებით და უნდა დავწოლოლიყავი ასე 2 საათი გაუნძრევლად რომ გაეარა.

მეორე კვირა
სიმძიმის გრძნობა ისევ ძლიერია.
გამოანდენი ისევ ბევრი.
სიარული უფრო მეტი, მაგრამ ძირითადად მაინც წოლაა სასიამოვნო.
ტუალეტში გასვლა უკეთესი ვიდრე წინა კვირა, მაგრამ მაინც მტკივნეული. ისევ დაწოლა და გაყუჩება
დაჯდომა შეგიძლია, მაგრამ ნელა უნდა დაჯდე და ადგე, ნუ, არც გსიამოვნებს ჯდომა

მესამე კვირა
სიმძიმის გრძნობა ძლიერია ისევ.
გამონადენიც ბევრია.
სიარული და ჯდომა მომატებული მაქვს, მაგრამ წოლა ისევ მირჩევნია.
ტუალეტში გასვლა ბევრად უკეთესი, დაჟე ტკივილის არაა, მარა არც სასიამოვნო პროცესია.

მეოთხე კვირა
სამსახურში გავედი, ოფისში ვმუშაობ.
აღმოსავლეთიდან დასავლეთში ჩავედი მანქანით საჭესთან.
სიმძიმის გრძნობა ისევ საკმაოდ არის,
გამონადენიც ბევრია.
დაჯდომა ადგომა ნელნელა, მაგრამ ოფიში ვზივარ და ვმუშაობ.
სიარული ცოტა ნელა და ცოტა ფეხებგაფარჩხული/
ტუალეტში გასვლა პრობლემა აღარაა, მარა ოდნავ დისკომფორტი მაინცაა.

მეხუთე კვირა
სიმძიმის შეგრძნება იკლებს საგრძნობლად.
გამონადენი ისევ ბევრია, მაგრამ ოდნავ შემცირებული.
ადგომა დაჯდომა თითქმის უკვე ჩვეულებრივ, სიარულიც ჩვეულებრივი უკვე, თუმცა სირბილი ვერა.
ტუალეტში გასვლაც აღარაა დიკომფორტი.

მეექვსე კვირა
სიმძიმის შეგრძნება სულ ოდნავი.
გამოანდენი შემცირებულია, მაგრამ მაინც არის. განსაკუთრებით იმატებს ფიზიკური დატვირთვისას.
ფიზიკურად ცოტა წავიმუშავე კიდეც.
დაჯდომა ადგომა უკვე ჩვეულებრივ.
ტუალეტში გასვლა ჩვეულებრივ.
ნაოპერაციები ცოტაში შეშუპებულია.

მეშვიდე კვირა
სიმძიმის შეგრძნება აღარაა.
გამონადები მკვეთრად შემცირებული. თავიდან რაც იყო, იმისი ოცი პროცენტი დარჩენილი სადღაც.
დეფეკაციის შემდეგ ანუსის ქავილი დამეწყო და არ ვიცი, ასე უნდა იყოს თუ არა, ექიმს უნდა ვკითხო.

მოკელდ, კვირიდან კვირამდე არნახული გაუმჯობესებაა. ოპერაცია არაფერია, რეაბილიტაციაა ყველაზე ძნელი.

ხო, თანხას რაც შეეხება, ლაზერული ძვირი ღირს, 3-4 ათასი ლარის ფარგლებში.

მგონი მოვრჩი თუ რამე და კი გიპასუხებთ

This post has been edited by g.o.o.n.e.r on 11 Jan 2025, 19:31

შენ რა საკაიფოდ გამოსულხარ.
სამი თვე გავიდა (ლაზერი გარე კვანძზე და ლიგირება შიდაზე თოდუაში) და სიმძიმის შეგრძნება ისევ მაქვს. ნელა იკლებს.
დეფეკაციის მერე 4-5 სთ საშინელი წვა მქონდა თითქმის ორი თვე

This post has been edited by zanooos on 11 Jan 2025, 21:20

მოგესალმებით ყველას, სამწუხაროდ ფორუმი ოპერაციამდე არ წამიკითხავს, მაგრამ ამ ფორუმმა პოსტოპერაციული პერიოდი გამიმარტივა და მეც მინდა ჩემი წვლილი შევიტანო ინფორმირებასთამ დაკავშირებით. აღვწერ ყველაფერს .
ოპერაციამდე არ მქონია საშინელი სიტუაცია, როგორც მაგალითად ბათოსა და პაციენტ 007 - ძაძამიას ქონდათ. ჩემგან მოკითხვა ბიჭებო. გბალელაიკობდით შორიდან. მე მესამე სტადია მქონდა, გარე მცირე კვანძით, რონელიც მანამდე მექანიკურად შედიოდა, თუმცა 2024 წლის სექტემბერში შემაწუხა და გარეთ გამოვიდა, აღარ შებრუნდა მექანიკურად. მაწუხებდა 1 კვირა, მერე კი აღარაფერი მაწუხებდა. ერთადერთი ჩემი დისკომფოეტი წარმოადგენდა ესთეტოკურ დისკომფორტს, კომპლექსებსა და იმის გააზრებას, რომ ეს მომავალში გართულდება. კუჭნაწლავზე პრობლემა არაადროს მქონია და არც შეკრულობა მაწუხებდა. მხოლოდ გარე კვანძის არსებობის გამო მივმართე ქარაბაკს.
კონსულტაციაზე დამიდგინდა სტადია, ამით ცხოვრება შესაძლებელი იყო, მაგრამ გარე კვანძის მოშორებას და ნაპრალებს სჭირდებოდა ოპერაცია. რაც შეეხება ახლა კონსულტაციას მაია ქარაბაკთან, ძალიან მარტივად აღწერს ოპერციისა და პოსტოპერაციულ პერიოდს, იმდენად მსუბუქად რომ ძალიან მარტივად თამხმდები და ხვდები რომ დიდად საგანგაშო არაფერი გელის წინ. თვითონ ოპერაცია არაფერია, ოპერაციის ნუ შეგეშიმდებათ, აი პოსტოპერაციული პერიოდი კი საკმაოდ რთულია. პირველ რიგში, მე მარტო ვცხოვრობ, ამიტომ ყვრლას მოგიწოდებთ აუცილებლად გვერდში გყავდეთ ადამიანი, მარტოობა ძალიან ბევრს ფსიქოლოგიურ ტრავმას აჩენს და შიშს, განსაკუთრებით პირველი 16 დღე, ეს პოსტოპერავიული პერიოდში რთული ფსიქოსამატური ფონის შენარჩუნებაა რეალურად , ვიდრე სხვა დისკომფორტი. პირველი სამი დღე კლინიკაში გამაყუჩებლისა და მორფის ქვეშ ვიყავი, ამიტომ დიდად ტკივილი და დისკომფორტი არ მიგვრძვნია. მე კუჭში გასვლა ვერ მოვახერხე ორი დღე, არც მქონდა ამის სურვილი, პირველი გასვლა ოყნით მოხერხდა. მანდაც არანაირი ტკივილი არ მიგვრძვნია. გაწერამაც მშვენივრად ჩაიარა, ტკივილისა და სისკომფპრრის გარეშე გავეშურე სახლისკენ, ვჯდებოდი და დავდიოდი უპრობლემოდ. აი სახლში დაიწყო ჯოჯოხეთი. მარტო ყოფნამ ძალიან იმოქმედა , დამეწყო შიშები, კუჭში გასვლის შიში მქონდა მძაფრი, ველოდებოდი შეხვევებზე ექთანს და უნიტაზზე მთელი რიტუალებითა , წვალებით , ტირილით შევდიოდით. ადამიანის გვერდით ყოფნას ამ დროს აქვს მნიშვნელოვანი და გადამწყვეტი მნიშვნელობა. ჩემი პირველივე პრობლემა, გაჭინთვა და კუჭში გასვლა აღმოჩნდა. ისევ ოყნა დამჭირდა , ტკივილრბი და დისკომფორტი 13 დღეა მხოლოდ მძაფრი, ამ ტკივილს ძალიან კარაგდ შველის გამაყუჩებლები. გირჩევთ პირველივე დღიდან მიიღოთ დამამშვიდებლები ან ანტიდეპრესანტები. ღამე ძილი პირველი 10 დღე დისკომფორტია. მე 6 დღეს ანუსთან იცის სპაზმი, არ შეგეშინდეთ. მე ძალიან მიჭირდა კუჭში გასვლა, ბოლომდე დაცლის შეგრძნებაც არ მქონდა, ყველაზე დიდი კოშმარი უნიტაზზე წვალება იყო, ახლაც ორი თვე გადის და მოწესრიგებული არ მაწვს კუჭნაწლავი, დამეხმარა ამაში ფორლაქსმა, სანი დღე ვსცი და დამცალა კარგად, ციტა შიზსიც მომიხსნა , კარგი წამალია, არბილებს ფეკალურ მასებს, შემდეგ უკვე დამოუკიდებლად გავედი, თუმცა რეგულარი მოწმედება მაქინც არ მაწვს, თუმცა გამიქრა მოწოლისა და ტჯივილის შეგრძნება. სვით ბევრი წყალი, ძალიან დამეხმარა წყალმა და ქატომ . კივი და იოგურტი. ერთს მივხვდი , ამ ოოერაცუამდე ყველაფერუ დეტალურად უნდა იყის ახსნილი და ვვრაზობ მხოლოდ ამ მომებტზე რომ სრულიად ბრმა მიდიხარ ამაზე. 16 დღიდან იწება თითისა და იოდის პროცედურევი, არც თუ ისე სასიამოვნო პრპცედუტებია, იოდმა წვა იცის , მაგრამ 30 დღიდან წვალის შეგრძნება აღარ არის, 23 დღიდან იწყება ყოველ კვირეული გასიჯვა თითით მაიას ან ქეთის მიერ, ძაფების მოხსნა და მდგიმარეოვის ნახვა, გირჩევთ თითის პროცედურევი არ ჩააგდოთ. მე ჯერ ჯერობით რიგზე მაქვს ყველაფერი, ჯერ არ დასრულებულა რეაბილიტაცია, თითი აუცილებელია რონ არ შევიწროვდეს და არ გამოიწვიოს გართყლება, მე უივე გადაცედი თითით ყივეკ მესამე დღეზე. თითის დაწყებაა რთული, შუაში ეჩვევი და ბოლოსკენ ცოტა უსიამოვნო ხდება. ასევე გირჩევთ რიცა გტკივათ აუცულებლად დალიოთ ან გაიკეატით გამატუჩებელი, მოთმენას მოაქვს ფსიქოლოგიური წნეხი, ექიმატან ვუზიტის წინაც აუციოევლად მიიღეთ გამატუჩრბელი. არ იფორიაქოთ, არაფერია გაუსაძლისი, ზოგჯერ მხოლოდ თითით გასუნჯვის მეტი არაფერია ვიზიტზე. მაქსიმალურად ეკონტაქტეთ ხალხს და გადაიტანეთ ყყრადღება. ოჯახის წეცრევს აუხსენით როგორ გიჭირთ, ბევრს ძალიან უჭირს აღქმა თუ როგორ ყველაფერი რთულად გადასატანია. დამამშვიდებლები აუცილებლად მიიღეთ, პოსტოპერაციყლი პროცესი ხანგრძლივია და მოთმინებას მოუთხოვს. ძალიან მღლიდა რომ ბოლო აღარ უჩანდა ამ პერიოდს, ხშირად იმის გამო მიტირია რომ ვეღარ ვფიქროვდი გარეშე თემებზე. განდაკუთრებულად, პირველი ორი კვირა არ იყოთ მარტო. ნებისმიერ გაუსაძლის დისკომფორტზე დაუკავზსირდით ქეთის. მე მაქსინალურად გამიადვილა ამ პერიოდში ჩემი “თანა-მევრძოლის” გაცნობამ და დამეგივრებან, ყოველდღიურად ვუზიარებდით ერთმანეთს მდგიმარეობას . თყ ასეარი შესაძოებლობა გექნებათ, გამოიყენეთ. ფსიქოლოგიურად ძალიან შველის სიტუაციას და შენი მდგინარეოვა აღარ გაშინებს. ჩემი მეგიბარიც დაწერს, რაიმე თუ გამომრჩა, მკითხეთ

g.o.o.n.e.r
1.რატომ გაკეთდა ლაზერით და არა რადიოტალღებით ხომ არ იცი?
2. მესამე დღეს რომ გამოგიშვეს და წამოხვედი სიარულს ჩვეულებრივ ახერხებდი თუ გკტიოდა და პატარა ნაბიჯებით?

ლაზერით კვანძების მოკვეთა გაკეთდა და რადიო ტალღებით თუ რაღაც ტალღებით (არ მახსოვს) ნაპრალი.

მესამე დღეს კიარა მესამე კვირასაც ვერ დავდიოდი ჩვეულებრივად. ნელა და ფეხებგაფარჩხული მხოლოდ
* * *
zanooos
ლიგირების გამო ხომ არა ნეტა...

არ ვიცი, ბევრი ფაქტორია მანდ, ასაკიც მათ შორის. მე 30 წლისაც არავარ და პატარა ასაკში უფრო მარტივია რეაბილიტაცია
* * *
Sakura_15
ვაახ რა გადაგიტანია.

მე არც თითის პროცედურები და არც იოდი დამინიშნა ექიმმა, ლაზერზე არ უნდა ვითომ?

ეგეცაა რო ექიმი არ გეუბნება, რამდენად ძნელია რეაბილიტაცია...

ბიძინას უფრო დაუკავშირდები ტელეფონით, ვიდრე ქარაბაკს არავის აქვს მაიას ნომერი. ასისტენტი ჰყავს და იმას თუ დაურეკავ.

ოპერაცია რო გაიკეთო და უცებ რამე დაგჭირდეს რა უნდა ქნა აბა?
გრატიაშვილი მაგიტო არ მომეწონა. ვურეკავდი არ აიღო. მივწერე არ მიპასუხა და ვიფიქრე არაა მნიშვნელოვანითქო და იმიტომ კიდიათქო. სიცხე მქონდა 5 დღე და თურმე სად ბანაობ, ბუასირს პარაპროქტიტიც დამატებია. აიღე რა ეგ დედაარღიანი ტელეფონი, ხო მეტყოდა ანტიბიოტიკი დალიეო იქნებ არ მისულიყო აქამდე. რაც მნიშვნელოვანია ვერაფერი გავიგე მაგისგან, ძაან ზერელედ უდგება რა რატოა საჭირო.. ლაპარაკი კი უყვარს მარა მნიშვნელოვან თემებს ტოვებს.

არ გეწყინოს, თუმცა, თქვენნაირი პაციენტების გამო არ პასუხობენ ტელეფონს ხომ გითხრა ერეკლემ, რომ საოპერაციო ხარ და თქვენ მაინც იქექებით, რაღაც მიზეზებს ედებით, რომ ოპერაცია არ გაიკეთოთ და ა.შ სხვას რას ელით აბა ექიმისგან? დაურეკავთ, ეტყვით, რომ სადღაც ამოიკითხეთ ოპერაცია არ მჭირდებაო და მოდი ერეკლე შენც თქვი, რომ არ მჭირდებაო? რა უნდა გიპასუხოს? განსაკუთრებით იმის ფონზე, რომ უამრავი ნაოპერაციები პაციენტი ჰყავს ცალკე და იქით კონსულტაციები და ოეპრაციები აქვს. მე ქარაბაკთან გავიკეთე ოპერაცია და არ მქონია მისი ნომერი. მომცეს მისი ასისტენტის ნომერი და გამაფრთხილეს, რომ თუკი რაიმე დამჭირდებობა, დამერეკა მისთვის და შემდგომ თავად გადაწყვეტდა ასისტენტი დაერეკა თუ არა მაიასთვის.

ლაზერით კვანძების მოკვეთა გაკეთდა და რადიო ტალღებით თუ რაღაც ტალღებით (არ მახსოვს) ნაპრალი.

მესამე დღეს კიარა მესამე კვირასაც ვერ დავდიოდი ჩვეულებრივად. ნელა და ფეხებგაფარჩხული მხოლოდ
* * *
zanooos
ლიგირების გამო ხომ არა ნეტა...

არ ვიცი, ბევრი ფაქტორია მანდ, ასაკიც მათ შორის. მე 30 წლისაც არავარ და პატარა ასაკში უფრო მარტივია რეაბილიტაცია
* * *
Sakura_15
ვაახ რა გადაგიტანია.

მე არც თითის პროცედურები და არც იოდი დამინიშნა ექიმმა, ლაზერზე არ უნდა ვითომ?

ეგეცაა რო ექიმი არ გეუბნება, რამდენად ძნელია რეაბილიტაცია...

აუ , რთულად გადავიტანე კი,
მაია ქარაბაკთან იოდი და თითი 16 დღიდან ინიშნება აუცილებლად , მაგრამ ინდივიდუალურია ყველასთან ინტენსივობა.
იქნებ თქვენ ექიმს კითხოთ შევიწრივების პრევენციისთვის არ არის საჭირო?

ბიძინას უფრო დაუკავშირდები ტელეფონით, ვიდრე ქარაბაკს არავის აქვს მაიას ნომერი. ასისტენტი ჰყავს და იმას თუ დაურეკავ.

ოპერაცია რო გაიკეთო და უცებ რამე დაგჭირდეს რა უნდა ქნა აბა?
გრატიაშვილი მაგიტო არ მომეწონა. ვურეკავდი არ აიღო. მივწერე არ მიპასუხა და ვიფიქრე არაა მნიშვნელოვანითქო და იმიტომ კიდიათქო. სიცხე მქონდა 5 დღე და თურმე სად ბანაობ, ბუასირს პარაპროქტიტიც დამატებია. აიღე რა ეგ დედაარღიანი ტელეფონი, ხო მეტყოდა ანტიბიოტიკი დალიეო იქნებ არ მისულიყო აქამდე. რაც მნიშვნელოვანია ვერაფერი გავიგე მაგისგან, ძაან ზერელედ უდგება რა რატოა საჭირო.. ლაპარაკი კი უყვარს მარა მნიშვნელოვან თემებს ტოვებს.

არ გეწყინოს, თუმცა, თქვენნაირი პაციენტების გამო არ პასუხობენ ტელეფონს ხომ გითხრა ერეკლემ, რომ საოპერაციო ხარ და თქვენ მაინც იქექებით, რაღაც მიზეზებს ედებით, რომ ოპერაცია არ გაიკეთოთ და ა.შ სხვას რას ელით აბა ექიმისგან? დაურეკავთ, ეტყვით, რომ სადღაც ამოიკითხეთ ოპერაცია არ მჭირდებაო და მოდი ერეკლე შენც თქვი, რომ არ მჭირდებაო? რა უნდა გიპასუხოს? განსაკუთრებით იმის ფონზე, რომ უამრავი ნაოპერაციები პაციენტი ჰყავს ცალკე და იქით კონსულტაციები და ოეპრაციები აქვს. მე ქარაბაკთან გავიკეთე ოპერაცია და არ მქონია მისი ნომერი. მომცეს მისი ასისტენტის ნომერი და გამაფრთხილეს, რომ თუკი რაიმე დამჭირდებობა, დამერეკა მისთვის და შემდგომ თავად გადაწყვეტდა ასისტენტი დაერეკა თუ არა მაიასთვის.

კიდევ ვიმეორებ, მომეცი სრული ინფო, არ გამოგრჩეს მნიშვნელოვანი საკითხები და ვაფშე არ დაგირეკავ.

რა იცი რა უნდა მეკითხა. ერთი წამალი დანიშნა, დოზა არ მიუთითა. მეორე წამალი დანიშნა, ხანგრძლივოვა არ მიუთითა. მესამე დანიშნა თურმე იმის დალევა ცალკეულად არ შეიაზლება და სხვა წამალთან ერთად ისმევა. მეოთხე დანიშნა და თურმე იმის დალევა პირველი წამლიდამ მინიმუმ ორნსაათში შეიძლება პირველის დალევიდან. მან კი ოროვე ერთად დანიშნა. სიცხეები რო მქონდა ვაფშე გამორჩა. საწყის ეტაპზე რო არ გამორჩენოდა ეგ შეიძლება პროქტიტსაც ავრიდებოდი.

ექიმთან დავრეკავ იმ შემთხვევაში თუ რამე გამორჩა, ან ურთკერთგამომრიცხავი რამე დანიშნა, ან რომ გავაანალიზებ და აღმოჩდება საკითხს არალოგიკირად მიუდგა. სიჩქარეში მაგან ეგ სამივე გააკეთა.

სადღაც ამოკითხვებს რაც შეეხება, მაქვა მაგდენი გონებრივი შესაებლობა რომ სხვადასხვა ნაშრომი წავიკითხო და გავიაზრო. და კი, ის ინფორმაცია მაინც უნდა მოეცა სულ მინიმუმ რომ ოპერაცია სავალდებულო კი არა, მომავალში შენი კომფორტისთვისაა. მაგათაც ეგ უნდა უცებ ეძგერო გაუაზრებლად გაიკეთო ოპერაცია და ეგაა. სულ მინიმუმ მეთოდევს შლრის მაინც უნდა გითხრას განსხვავება რომ აირჩიო რა გააკეთო და როგორ. იქნებ სულაც აე მინდა ლაზერით და ტრადიციულად მირჩევნია რომ რეციდივი გამორიცხული იყოს? ან იქნებ ლაზერით მირჩევნია რომ რეაბილიტაცია შედარებით მარტივი იყოს?

მე ბოდიში მარა საკითხს არ ჩაეძიება და არ გაანალიზებს კრიტიკული აზროვნების არმქონე ადამიანი ან სიცოცხლე რომ ფეხებზე კიდია. მესამე ვარიანტია თუ ექიმმა ნდობა დაიმსახურა. რომ გავაანალიზე, ზემოთ დაგიწერე სიჩქარეში რამდენი რამ მიქარა.

This post has been edited by ნიკუშა1995 on 12 Jan 2025, 12:09

მალე მიწევს ვიზიტი და ვკითხავ თუ არ დამავიწყდა