ტაკ... აქ თავს ვერ შევიკავებ...
რაც მთავარია ორივე სპორტთან მქონდა შეხება როგორც მეტ-ნაკლებად ორგანიზატორს:
1. პეინტბოლის დიდი პლიუსი, არის პეინტბოლისავე ყველაზე დიდი მინუსი - იმის გამო რო შარიკები კრასკით არი დატენილი მის კედლებს გააჩნია მინიმალური სისქე, შესაბამისად მაქსიმალური ძალა რომლითაც შეიძლება გაისროლო(თუ არა და ლულაშივე გვისკდებოდა) - ზრდი კედლის სისქეს და შორ მანძილებზე აღარ სკდება... პლიუს ამას ძალიან დიდი მასა აქვს და ისევ და ისევ ვერ გაზრდი სიმძლავრეს იმიტო რო ისედაც ბრონირება გიხდება(ერთ-ერთი მიზეზი ბრონირებისა ისევ ის არის რო ტყვია გასკდეს, გამოცდილმა იგროკებმა ეს იცოდნენ და ჩვენთა ჩემპიონატზე "არ მინდა კაცო ბრონე, ავიტანო" -ს იძახდნენ (ჩიტაწ - მეც
) ) ხოდა მოკლედ თვითონ დარტყმა საკმაოდ მძლავრია... ცოტაც რო გაზარდო უკვე ხელზე მსხვილი სინიაკის ნაცვლად თავისუფლად შეიძლება მიიღო ღრმა სისხლის ჩაქცევა, ან კუნთის დაჟეჟილობა ან რამე უარესი... შესაბამისად პეინტს აქვს საკმაოდ მკაფიო საზღვარი - რომელიც მოცემული კალიბრის, და კრასკის შემცველობის მოთხოვნის გათვალისწინებით არ იძლევა საშუალებას 40 მაქსიმუმ 50 მეტრს გადააცილო სროლის მანძილში(ნავესომ და ყველაფერს ვგულისხმობ) - რაც ცუდი არაა თAვისთავად... ცუდი არი ის რო პრინციპია შემდეგი: კრასკა მეტყობა, მკვდარი ვარ, არ მეტყობა - არა ვარ. ადამიანი ადამიანია და... სადაც არის წესი - იქვე არის წესის მოტყუების გზები, იმდენი იყო შემთხვევები "ბიჯო, ორი წავიშალე და მესამე ვეღარ მოვასწარი თორე ეგ როგორ მომკლავდა ტო..." (ხელით საკმაოდ კარგად იშლება, განსაკუთრებით მე-2 მე-3 რაუნდს რო თამაშობ და ფორმა აშკარად სველი როა) პლიუს ამას მოთხოვნა რო გეცვას ბრონი, თავიდან ფეხებამდე გეცვას წყალგაუმტარი კომბინეზონი(რომელიც პარალელურად არ ატარებს ჰაერსაც მოგეხსენებათ...) ასევე კასკა(რომელიც ასევე ზღუდავს მხედველობას, სმენადობას და სახის განიავებას...) - შედეგად პეინტბოლი არის კარგი საშუალება წელიწადში ერთი დღე ბახა-ბუხით გაერთო. მართლა კაია ხანდახან სათამაშოდ, ისე რა მეგობრებთან საბახაბუხოთ, იმასაც აქვს კაიფი რო ღრიალებ "რა ჩემი დედა, ბოშყო თუ მოგერტყაო!!" - არადა შენით რო იგლისავდი კრასკას მარცხენა ფეხზე და ეხლაც რო გტკივა მოხვედრის ადგილი. წიპა... ფეხბურთვითაა რა, სანამ არ დაგიმტკიცებენ რო დამნაშავე ხარ - დამნაშავე არ ხარ, ხოდა შეგიძლია ატრაკო, თუმდაც იცოდე რო ბურთი ხელზე მოგხვდა საჯარიმოში და პენალია
. და ამაში ვერავინ ვერ დაადანაშაულებს იგროკს რო აი მატყუარააო, სპორტია რა ეგეთი, ეგეთი ამბავი მოსულა.
რაც შეეხება სტრაიკს: AK-47-ს ვპასუხობ - ავტომატებიც ისვრის 80 (და დაჟე 120 მეტრზე, ჩემი თვალით მაქ ნანახი უკრაინაში) ყველაფერი დამოკიდებულია მოტორზე, ბატარეიკაზე და მექანიზმზე. 210-იან პრუჟინასაც ატრიალებს მატორი, უბრალოდ ე.წ. High-Torque კბილანები უნდა, რომლებიც გადაცემათა რიცხვს ზრდიან, რის გამოც მეტი ძალა და ნაკლები აბაროტები გადაეცემა მექანიზმს და პრინციპში ლუბოი პრუჟინას მოჭიმავ და გაისვრი თუ საკმარისად გამძლე კორპუსი გაქ და დგუში... (დგუშებია როგორც წესი პრობლემა იმიტო რო არი პლასმასის და გირბოქსები თვითონ, იმიტო რო ლატუნი ძლიერი დარტყმისგან იბზარება და სკდება) ხოდა აბარატები კი ეცემა მარა მერე ცვლი მატორს, ზრდი ბატარეიკას - და აბარატებსაც აბრუნებ და სროლის მანძილს ზრდი საოცრად... ამ ყველაფერს + ჭირდება სუპერ ვიწრო ლულა, სუპერ კაი ხარისხის ტყვიები(ნუ დღე დღეობით უმეტესობა ტყვიების ბრენდებისა დამაკმაყოფილებელი ხარისხის შარიკებს უშვებს რა) კარგი კომპრესია დგუშში და ა.შ. მარა შედეგად მიიღება(და დღეს ჩვენებს მინიმუმ 4 თოფი აქვთ რომელიც 60 მეტრზე შორს არტყამს მიზანში და 3-მდე მანძილზეც შეიძლება მოარტყა კაცს და არ მოკლავ. ნუ საერთო ფრენის მანძილი ასეთ თოფებში ვარირებს 65-დან 80 მეტრამდე რა, გააჩნია ქარს, ჰაერის წნევას, ტყვიის დეფექტებს და რაღაცეებს, მოკლედ 60მ-ის იქეთ რო ენდო ტყვიას 100%-ით ჯერ მგონი ეგეთი თოფი ჩვენებს არ აქვთ, მარა ჩემი თვალით მაქ ნანახი უკრაინაში სნაიპერკა რომელიც 120 მეტრაში ურტყამდა 0.43გრ -იან შარიკებს კორპუსში, პროსტო 30მ-მდე მანძილზე სროლა ეკრძალებოდა იმ იარაღით, 30მ-მდე პისტალეტი შეეძლო ქონოდა...) - სტრაიკის ძირითადი პლიუსი კიდევ არის ჩესნობის მოთხოვნა - ანუ... it's all up to you არ აღიარებ და სპორტი აღარ გამოვა რა, და ყოველი მებრძოლი გრძნობს რო თვითონ ქმნის თამაშს, რო თვითონ თუ არ იტყვის ამით თავისივე სიამოვნებას დაუშავებს რაღაცას - და ამის გამო... რავი სხვანაირია რა ძაან... რაღაცით გავს ნამდვილ ბრძოლის ველზე მოწინააღმდეგე ჯარისკაცების მიმართ რაღაც პატივისიცემის გრძნობას თუ რაღაცას. კი არი ხოლმე როცა ნამდვილ ომში ეგ დამოკიდებულება ქრება - თუ სტრაიკში ქრება - იმ კაცს სტრაიკიდან აგდებენ...
რაც შეეხება ზოგადად რეალიზმს... პეინტის მინუსი ისევ და ისევ მისი კრასკიანობაა - სადაც არ ითამაშებ ყველაფერი ამოითხვრება კრასკაში, ერთხელ გავედით მარტო ტყეში და მილიარდი პრობლემის გამო მეტი აღარ გვიქნია... (კრასკები დღაბნის ყველაფერს, კრასკები სკდება ბუჩქებზე და გამოდის წუწაობა როცა ბუჩქის უკან ზიხარ, სროლის მანძილი აშკარად არა საკმარისი იყო და ა.შ. შენობაში ამას დაემატება ის რო არავინ არ მოგცემს უფლებას დაუთხვარო შენობა(ვინაიდან ყველა ვიღაცას ეკუთვნის და სიმართლე ითქვას ყველგან ისედაც გვიტრაკებენ ხოლმე აქ არ ითამაშოთო... რო ნახავენ რეებს ვისვრით, მერე გვთხოვენ არაფერი ააფეთქოთო და კაიო... ხოდა პეინტს მარტო სპეციალურად ამ ამბისთვის "განწირულ" ადგილზე თუ ითამაშებ(და "კრასკას წვიმა ჩამორეცხავს" ტყუილია - რაღაც შემკვრელი ზეთები და უბედურება მაინც რჩება(ზეთი შარიკში არი იმისთვის რო შარიკმა ტემპერატურას მეტ-ნაკლებად დიდხანს გაუძლოს და სიმრგვალე არ დაკარგოს, მაინც მოთხოვნაა რო გასროლამდე სიგრილეში გქონდეს შარიკი მარა... სტრაიკბოლის შარიკები კიდე... თუ გინდა მიწიდან აკრიფე და ისროლე - პროსტო ერთხელ ნასროლს დაზიანებები აქვს და მტვერი და ზუსტ ლულაში ვერ გაისვრი და ნაგავი თოფებიდან ეგრეც აკეთებენ - ისვრიან უკვე ნახმარ ტყვიების მეორედ და მესამედ(აკნოტას შვილი აგროვებდა ხოლმე და ვუშვებდით შარიკებს მეორე ზახოდზე
) )
მოკლედ რეზიუმე ასეთია(და ამ საქმეს აქ, სადაც მე ვარ, ზუსტად ასე უყურებენ, რის გამოც ერთი სული მაქ როდის დავითრევ იარაღს და დავემატები): პეინტი არის ოჯახური, მეგობრული, კურსის, თანამშრომლების და ა.შ. ერთჯერადი გართობის იდეალური საშუალება. ყველა ადამიანი ერთადაა, მცირე ტერიტორიაზე, საუბრობს, ხუმრობს, ყველა ხედავს სხვები როგორ თამაშობენ, ხალისობენ და ა.შ. ძალიან მაგარი გართობაა, თამაშის დროსაც საკმარისი რეალიზმის ეფექტია, ბლომად ადრენალინია და ა.შ. მარა in long term ანუ თუ ხშირ ხშირად გინდა თამაში - ადრენალინი რეზკად კლებულობს, ამუღამებ რო ხალხის თვალწინ გიტყდება რაღაცეეების გაკეთება რასაც ბრძოლა მოითხოვს (მაგალითად კემპერობა, ან არ შეტევა, ან ზოგს ფოფხვა და ა.შ.), ხალხის ჭყლიპინი ნერვებს გიშლის, მსაჯმა ტვინი გაბურღა და ა.შ. მოკლედ როცა სერიოზულად კავდები პეინტით... მალევე გინდება რო "აუ მოდი ტყეში გავიდეთ რა" 'აუ ავტომატური თოფები არსებობს ვაფშე?" "ისა შენობაში რას გაასწორებდა კაიფობ" "აუ ამ მასკამ ხო შემ#@!#, ვსე არ ვიცი არაფერი, მასკის გარეშე ვთამაშობ, მომხვდეს თუ გინდა" "ისა, მე ჩემი ფორმა მაქ, მაგ კომბინეზონში ვიგუდები. მირჩევნია დედაჩემმა რეცხოს მერე ეს შარვალი" - აქედან ჩემი სიტყვები არცერთი არაა, სხვა "მუდმივი" ირგოკების განცხადებებია.
შესაბამისად სტრაიკი არი შემდეგი ნაბიჯი პეინტბოლიდან - მრავალფეროვანი პოლიგონები, ჩაცმულობის თავისუფლება, არანაირ კასკები (მე ლიჩნა შორტებში, კეტებით და უსახელო მაიკაში ვთამაშობდი - რო არ დამცხომოდა არც ერთ შემტხვევაში და ერთი გრამი ზედმეტი წონა არ მქონოდა - დამცინოდენ ამაზე მარა ფაქტია...) - ერთადერთი მოთხოვნა სათვალეა. პლიუს იარაღები ნაღდების 100%-იანი კოპიებია(რომლებზეც ნაღდი ოპტიკური და სხვა ხელსაწყოების მიმაგრება შეგიძლია) , შარიკები ისვრის შორს და საკმაოდ ზუსტად, არსებობს ჩვეულებრივად ავტომატური და ადინოჩნი სროლის რეჟიმები. და მილიონი სხვა პლიუსი, რომელთა შორის "პირადი პასუხისმგებლობა" თითოეული მებრძოლისა საკუთარ ჩესნობაზე ყველაზე მნიშვნელოვანია. შედეგად - სტრაიბოლი საყურებლად მაინდამაინც არ ვარგა (იმიტო რო არაფერი არ ჩანს უზარამაზარ პოლიგონზე რომელსაც ვინს სად არი ხ.ზ.) მარა სათამაშოდ... სახლში რო მიხვალ შემდეგ თამაშამდე ხშირად ყოველდღე, დღეში რამდენიმე საათი ფიქრობ შემდეგ თამაშზე...
ერთადერთი რამეა რაც ყველამ უნდა გაითვალისწინოს (ამ შემტხვევაში AK-47-მა): სხვა და სხვა ქვეყანაში სხვა და სხვა შეზღუდვებია იარაღების სიმძლავრეებზე და აპგრეიდებზე. რის გამოც ზოგან პეინტბოლის სროლის სიმძლავრე რეალურად კანონით დაშვებული მაქსიმუმია, ასეთ შემტხვევაში სტრაიკბოლის სროლის მანძილი სულ ოდნავ ჯობია პეინტისას(იმიტო რო როგორც წესი რეგულიროვკა არის ტყვიის სიჩქარეზე და არა საერთო იმპულსზე, ანუ მასა რაც გინდა გქონდეს და 90მ/წმ -ს არ გაადააცილო წიპა, შესაბამისად საერთო სროლის მანძილიც დაახლოებით ერთია ასეთ შემთხვევაში, როცა სინამდვილეში სტრაიკბოლის ტყვიას შეუძლია 5-10 ჯერ მეტი სიჩქარე ქონდეს იმისთვის რო პეინტბოლის შარიკის მაქსიმალური იმპულსის ფარგლებში და ანუ "ატანად"-ად დარჩეს). ხოდა მოკლედ ზოგ ქვეყანაში სტრაიკბოლი არაფრად არ ვარგა, ზოგან საერთოდ იკრძალება საკუთარი მიწის გარდა სადმე თამაში, ხოდა ვის აქვს ეხლა იმდენი "თAვისუფალი", დაუთესავ, მოუხნავ, დაურგავი მიწა რო სტრაიკი ითამაშო იქ და გადაჯეგო ყველაფერი... ხოდა მოკლედ ბევრ ქვეყანაში სტრაიკი მკვდარია... ბევრგან ცოცხალია მარა როგორც 20-30 მეტრზე(სტანდარტული თოფის დამიზნებადი მანძილი, V < 85მ/წმ ) ბახა ბუხობენ, იაფი პეინტბოლის ამბავში.
რეალურად სტრაიკი პეინტზე არც ისე ბევრად იაფია, ანუ აი მემენტოსთვის - რაც მისი თოფი დაჯდა, მერე იმისი გადაყვანა M130 -ზე, თავისი ყველაფრით, ლულა და ამბები (და მემენტო კიდე იაფად გამოვიდა პრინციპში) და კიდე შარიკები(რომლებიც კი - იაფია) მოკლედ ჯამში ამ ფულად მემენტო ერთი წელი კი ითამაშებდა ყოველ კვირას პეინტბოლს... მარა ვერაფერი შეუცვლის G36-ის ჭერის სიამოვნებას, ავტომატურ რეჟმში და 100მ-იანი შენობის ერთი ბოლოდან, მეორე ბოლოში რო კიბორგა კარებში გამოიხედავს, ვაიმე მემენტოო, თავს შეყოფს უკან და სანამ ამას მოასწრებს ხელში რო ტყვიას გაარტყამ... ეგ ნაღდად იყო 80 ა მეტრაში... თან no respawns რაუნდი იყო და მე პირველი მსხვერპლი ვიყავი... მაგი დამავიწყდებოდა გეგონა?
))
ვერ იმას შეედრება ვერაფერი თავს რო შემოწევ და იმ წამს ოჩერედი რო ჩაგიზუილებს და შენს უკან კედელზე დაიწყება ტკაპატკუპი და კაი ტიუნინგის შემთხვევაში ბუღსაც გაადენს კედელს... არ მახსოვს ეხლა ვინ იყო მარა მოკლედ საკვანძო ადგილს იცავდა და არადა Waffen-ებს იქ უნდა გაევლოთ, ხოდა საცეცხლე ჩახშობის პონტში ორივე ავტომატი იმის დირკას ცხრილავდა, "ბოიშყო კედელს ბუღი გაუვიდა, კინაღამ დავიჯერე რო ნაღდი ტყვიები იყოო"...
რავი რა, პეიონბოლშიკი მაჩვენეთ რომელიც ამაზე არ ოცნებობს:
http://www.myvideo.ge/?video_id=9628გინდა პირველ ნაწილზე, ტყვიების ტკაპატკუპი როა, და გინდა მეორე ნაწილზე - 3 ოჩერედი პო ტრი პატრონი რო თავი არ გამოყოს მტერმა რამდენიმე წამი და უახლოეს ოთახში თავის შეფარება...
მოკლედ რეზიუმე ასეთია: ამ ორი სპორტის შედარება არ შეიძლება, ისევე როგორც არ შეიძლება ფეხბურთის და რაგბის შედარება მაგალითად. კი თითქოს ორივეს საერთო აქვს ის რო იარაღებია და "ომობანა" მარა მასე რაგბშიც და ფეხბურთშიც "ბურთებია" და ორივე მოედანზე ითამაშება... მარა არც ბურთია იქ საერთო და არც მოედანი... მითუმეტეს არც თამაშის სტილი, არც ტაქტიკა, არც ადრენალინი, არც ამუნიცია და არც არაფერი - ფეხბურთს და რაგბს საერთო არაფერი არა აქვთ. გარდა მსაჯისა - მსაჯი ორივეგანაა
. სტრაიკბოლში კიდევ პეინტისგან განსხვავებით მსაჯიც არაა. იარაღები სულ სხვაა, ჩაცმა სულ სხვაა, მოედნები სულ სხვაა, ტაქტიკა სულ სხვაა, ადრენალინი სულ სხვაა, მანევრირება სულ სხვაა და ა.შ. - არანაირად არ შეიძლება ამ ორის შედარება, პლიუსები ორივეს აქვს, მარა ინტერესიანი მილიტარისტისთვის სტრაიკბოლი მილიარდჯერ ჯობია, კორპორაციული დასვენებისთვის - სტრაიკბოლი ნაგავია, პეინტბოლს არაფერი ჯობია.
როგორც ძლიერი და "კონტაქტნიკი" ადამიანისთვის ფეხბურთი წამებაა, რაგბი სიამოვნება და "წამო ერთი უბანში ჩავიდეთ" -ისთვის რაგბი სიდებიილია, ფეხბურთი - დასვენება და სიამოვნება. პლიუს არისან ადამიანები რომლებიც რაბგს ვერ თამაშობენ(ბევრი მიზეზების გამო, უამრავი ჯეჯგვა ადამიანია რომელიც ვერ ითამაშებს რაგბს და მოკალი - რომლისთვისაც ფეხბურთი ზედ გამოწერილია მაგალითად, ან კალათბურთი)... და არიან ადამიანები რომლებიც ბეხბურთშიც რაგბაობენ(მაგალითად მე, რისგამოც არავინ ფეხბურს არ მათამაშებს
) ) ხოდა მოკლედ... კალათბურთი ჯობია თუ ფეხბრუთი? -რაგბი თუ კალათბურთი? - რაგბი თუ ფეხბურთი?
ერცერთი არ ჯობია, იმას თავის მუშტარი ყავს, იმას თავისი - თუ ძლიერი ხარ და ჭიდაობა გიყვარს - რაგბი, თუ ფინტაობა გევასება და ხელების გასვრა არ გიყვარს - ფუტბოლი, თუ მაღალი ხარ და სპრინტერი - კალათბურთი და ა.შ.
იგივეა: თუ გინდა კვირაში ერთხელ უბნის ბიჭებთან იპახპუხო - პეინტბოლი. თუ რაღAც შენი სამხედრო ოცნებები გაქ ბავშობიდან და ჯარში ვერ მიდიხარ - სტრაიკბოლი მეტნაკლებად ჩაგინაცვლებს ინტერესებს. სუუუულ სხვა და სხვა რამეა კიდევ ერთხელ.
პ.ს. რაც შეეხება ტრამვატულობას: დაახლოებით ერთნაირია, პეინტბოლში არი უფრო ძლიერი დარტყმა, დიდ ფართობზე. სტრაიკბოლში არი როგორც ნემსის შერჭობა...
კი - ყოფილა კანში ჩარჩენილა შAრიკი, ყოფილა კბილები ჩაულეწავს... ტყვიის ზომის სინიაკები და ახეული კანი ჩვეულებრივი ამბავია, აკნოტას მოუვიდა ლიჩნად ხელზე ცერად მოხვდა შარიკი და უზარმაზარი გრძელი ჭრილობა დაუტოვა... ალბათ მოკვდომაც შეიძლება მასე როგორღაც, თვალში რო გაარტყა სათვალის გარეშე, უპორში ერთი... M170 -ი ალბათ ტვინამდეც მივა... მოკლედ სტრაიკბოლი ისევ და ისევ ძალიან dedicated ხალხისთვისაა რა.
რაც სპეცრაზმებს შეეხება: იაპონიის სპეცრაზმის გამოგონებაა სტრაიკბოლი საერთოდ... პეინტბოლით ამერიკის სპეცრაზმის ვარჯიშობს - ზირითადად იმისთვის რო გარკვევით ჩანდეს სად მოხვდათ ტყვია. და კიდევ ერთი რამის გამო - თოფები იაფია, სტრაიკბოლის ნამდვილად კარგი თოფი 1000$ -მდე ჯდება ჯამში... პეინტბოლის სავარჯიშოდ ვარგისი - 200$. პეინტის ტყვიები კიდე მარტო საქართველოშია 500% -იან ფასად, უცხოეთში საკმაოდ იაფია... საქართველოში ერთადერთი შემომტანი იყო და როვნა 100-ჯერ ძვირი ღირდა 1 პეინტის ტყვია 1 სტრაიკისაზე. როცა რეალურად 5-10-ჯერ ძვირი არაა...
და კიდევ ერთი მიზეზი რატო ემზადებიან სპეცრაზმები პეინტში: პეინტბოლი საკმაოდ კომერციალიზრებული და პოლიტიზირებული სამყაროა სინამდვილეში. იმიტო რო პეინტით ფული კეთდება!! - იგივე საქართველოს მაგალითზე, სქართველოს პეინტბოლის ასოციაციაც თანამშრომლობდა საქართველოს სპეცრაზმებთან და პოლიციასთან. უბრალოდ იმიტო რო სადაც ფულია, იქ მენეჯმენტია, იქ უფროსობაა, იქ კრიშაა, იქ ნაცნობობაა და "ბიჯო, თქვენ რო სპეცრაზმი გყავთ, არ გიდნა ავარჯიშო? - პეინტი ტო, მალე ოლიმპიური სახეობაც კი იქნება" - "ვა, მართლა რა მაგარი იდეაა ტო, აუ გააკეთებ მაგას?" - ხოდა ვსიო... "საქართველოს სპეცრაზმის პეინტის იარაღებით ემზადება" - არავის უკითხავს სტრაიკის თოფები უფრო შორს ისვრის თუ არა... რეალურს გავს თუ არა, ავტომატურია თუ არა... თან 50 თოფი სტრაიკში ღირს - 50 000, პეინტში 10 000 .... 40 000$ -ად 5 წელი ეყოფა სპეცრაზმს შარიკები... სპეცრაზმელებიც მადლობელები არიან - რა გინდა ქე ვვარჯიშობთ ვპალნე რეალურადო... სუ არ იციან იმათმა რო სტრაიკბოლი არსებობს... არც არავინ ეკითხებათ ცოდნას(არც ერთ ქვეყანაში კსტაწი) ხოდა... მოკლედ სადაც ფულია - იქ ყველაფერი შეიძლება, ბოლოს და ბოლოს სტრაიკბოლს არავინ არ ენდობა - იმიტო რო ფული არ დევს, ფული არ დევს - ზნაჩიტ ტუფტაა. მოკლედ სტრაიკი ნაღდად დაუმსახურებლად იჩაგრება... მილიონჯერ გაასწრო რეალიზმით პეინტს მარა... ყველას ურჩევნია მარტივი გამოსავალი - რომელი გენერალი დაიწყებს ეხლა კიდე ცალკე იმის მტკიცებას უფროსობისთVის რო სტრაიკბოლი ჯობიაო, ისედაც ექსპერიმენტულია ის რო საერთოდ სათამაშო იარაღებით ავარჯიშებენ, იმაზეც საკმარისად იტკივებს თავს ის ვიღაც უფროსი...
პლიუს პეინტბოლის სპეციფიკაა ეგეთი - სპეცრაზმი ვარჯიშობს დახურულ სივრცეში, მოკლე მანძილებზე, და უფროსობის თვალწინ. ხოდა უფროსს კაკ რაზ ჭირდება რო დაინახოს ტყვიის მოხვედრა თავის სპეცრაზმელებში. ხოდა სროლის მანძილი, იარაღის ფორმა, ავტოამტურ-არ ავტომატურობა არაფერს არ წყვეტს, ვარჯიში ხო თამაში არაა, იქ არი დავალება - შენ ასე შეხვალ, აქეთ ისვრი, შენ აქეთ - აბა შეასრულეთ. და ის აკონტროლებს ვინ საით ისროლა, ხშირად საერთოდ კაცებს არ ესვრიან ხო, კედელზე ნახატებია და იმას უნდა გაარტყა ოთახში რო შეხვალ, სტრაიკის ტყვიით ჩემ ფეხებს მიხვდები გაარტყა თუ არა - პეინტისით - კედელი იდეალური სამიზნეა, შარიკი უჟ ტოჩნა გასკდება. ამიტო ის რო პეინტით სპეცნაზი ვარჯიშობს არ ნიშნავს რო სათამაშოდ პეინტი ჯობია... ან მეტად რეალურია - პირიქით... უბრალოდ რეალიზმი იმ ვარჯიშებში რო ჭირდებოდეთ ნაღდი იარაღებით ითამაშებდენ... იქ ჭირდებათ რო კედელზე გაენთხას ის კრასკა და ხშირად რო 1 გასროლა გქონდეს და აბა თუ გაარტყამ და ა.შ...
This post has been edited by Cyborg-Mcloud on 2 Apr 2007, 17:47 Жизнь - смертельная болезнь, передаваемая половым путем.
"ავღანეთია და იობანი ვროტია" (c) Zyklon
ჟოპოზიციონერთ მოძულე ანტიმიშისტი
ამ ქვეყანაში ქალიშვილების 90% იმიტომაა ქალიშვილი, რო მაგათ პროსტა არავინ მოტყნავს (c) Kissie
სტრაიკბოლი Vs პეინტბოლი
