ისინი იბრძოდნენ საქართველოსთვის

otokarcobra
იყო არის დ იქნება....რა გენაღვლება


ზატო ოტოკარ კობრა ხო ხარ

აგ­ვი­სტ­ოს ომ­ში და­ღუ­პუ­ლი გმ­ირ­ის ერ­თა­დე­რთ შვ­ილს ჩვ­ენი და­ხმ­არ­ება სჭ­ირ­დე­ბა

3 წლ­ის ან­ანო კვ­ალ­ია­შვ­ილს მწ­ვა­ვე ლი­მფ­ოლ­ეი­კე­მია აქ­ვს. ბა­ვშ­ვს სი­სხ­ლის გა­თე­თრ­ება სე­ქტ­ემ­ბე­რში, ზღ­ვი­დან ჩა­მო­სვ­ლის შე­მდ­ეგ და­უდ­გი­ნეს და ამ­ჟა­მად ლე­იკ­ემ­იის „ბე“ ფო­რმ­ით ია­შვ­ილ­ის კლ­ინ­იკ­აში, ჰე­მა­ტო­ლო­გი­ის გა­ნყ­ოფ­ილ­ებ­აში მკ­ურ­ნა­ლო­ბს... ან­ანო აგ­ვი­სტ­ოს ომ­ში გმ­ირ­ულ­ად და­ღუ­პუ­ლი 22 წლ­ის ივ­ანე კვ­ალ­ია­შვ­ილ­ის ერ­თა­დე­რთი ქა­ლი­შვ­ილ­ია. რო­ცა ვა­ნი­კო ბრ­ძო­ლის ვე­ლზე გმ­ირ­ულ­ად და­ეცა, ბა­ვშ­ვი ჯერ მხ­ოლ­ოდ 9 დღ­ის იყო... მა­მას ან­ანო სულ ერ­თხ­ელ ჰყ­ავ­და ხე­ლში აყ­ვა­ნი­ლი... ვა­ნი­კოს მე­უღ­ლე, ნი­ნო ბა­ლა­შვ­ილი 17 წლ­ის და­ქვ­რი­ვდა...
რო­ცა წი­გნ „გმ­ირს“ ვა­მზ­ად­ებ­დით, მე­უღ­ლე­ზე სა­სა­უბ­როდ ნი­ნოს გო­რში, ვე­რხ­ვე­ბის და­სა­ხლ­ებ­აში ვე­სტ­უმ­რეთ. მე­უღ­ლის გა­რდ­აც­ვა­ლე­ბით მო­ყე­ნე­ბულ ტკ­ივ­ილს ვე­რა­ფე­რი შე­მი­მს­უბ­უქ­ებს, მა­გრ­ამ ახ­ლა მთ­ლი­ან­ად ან­ან­ოზე ვარ გა­და­რთ­ულ­იო, – მი­თხ­რა... არ­ავ­ინ იც­ოდა, რომ მას ცხ­ოვ­რე­ბა კი­დევ ერთ გა­ნს­აც­დე­ლს უმ­ზა­დე­ბდა. მა­შინ ან­ანო ერ­თი წლ­ის იყო...
ნი­ნო ბა­ლა­შვ­ილი, ან­ან­ოს დე­და: „ახ­ლა 21 წლ­ის ვარ, მა­გრ­ამ ცხ­ოვ­რე­ბამ უკ­ვე ბე­ვრი ტკ­ივ­ილი მო­მი­ტა­ნა... 17 წლ­ის ვი­ყა­ვი, რო­დე­საც 9 დღ­ის ბა­ვშ­ვთ­ან ერ­თად მა­რტო და­ვრ­ჩი...
ბა­ვშ­ვის ტა­ნჯ­ვას რომ ვუ­ყუ­რებ, უფ­რო გა­ვნ­ად­გუ­რდი... შე­იძ­ლე­ბა ამ­ას არც უნ­და ვა­მბ­ობ­დე, მა­გრ­ამ ან­ან­ოს ავ­ად­მყ­ოფ­ობ­ამ გა­რდ­აც­ვლ­ილი მე­უღ­ლეც და­მა­ვი­წყა... ახ­ლა მხ­ოლ­ოდ ბა­ვშ­ვზე ვარ გა­და­რთ­ული...
სა­მი თვ­ეა, რაც აქ ვა­რთ და ძა­ლი­ან და­ვი­თრ­გუ­ნე. ჯერ ბა­ვშ­ვის დი­აგ­ნო­ზმა გა­მა­ნა­დგ­ურა, მე­რე აქ რომ ვუ­ყუ­რებ, რო­გორ იღ­უპ­ებ­იან ბა­ვშ­ვე­ბი, უფ­რო ცუ­დად ვხ­დე­ბი, ძა­ლი­ან გა­ნვ­იც­დი... რო­ცა იცი, რომ შენს შვ­ილ­საც იგ­ივე სჭ­ირს... ძა­ლი­ან მე­ში­ნია...
აქ­ამ­დე ან­ან­ოს არ­აფ­ერი ას­ტკ­ივ­ებ­ია. აც­რის გა­რდა, მი­სთ­ვის ნე­მსი არ გა­მი­კე­თე­ბია... ამ ზა­ფხ­ულს ზღ­ვა­ზე მყ­ავ­და წა­ყვ­ან­ილი და­სა­სვ­ენ­ებ­ლად და ერთ დღ­ეს მო­ულ­ოდ­ნე­ლად გა­ყვ­ით­ლდა. მე­რე სი­ცხ­ემ აუ­წია... მუ­ცე­ლს იტ­კი­ებ­და და სი­ყვ­ით­ლე და სი­ცხე ჭი­ას და­ვა­ბრ­ალე, მა­გრ­ამ... ერ­თი წუ­თი­თაც არ გა­მი­ფი­ქრ­ებ­ია, რომ ბა­ვშ­ვს რა­მე სე­რი­ოზ­ული პრ­ობ­ლე­მა შე­იძ­ლე­ბო­და ჰქ­ონ­ოდა... გო­რში ჩა­მო­სვ­ლი­სთ­ან­ავე ავ­უღ­ეთ ან­ალ­იზ­ები. შე­მდ­ეგ, ექ­იმ­მა რომ გა­სი­ნჯა, ბა­ვშ­ვს ღვ­იძ­ლი და ელ­ენ­თა ჰქ­ონ­და გა­დი­დე­ბუ­ლი. იმ სა­ღა­მო­სვე გა­მო­გვ­იშ­ვეს თბ­ილ­ის­ში. რო­ცა ია­შვ­ილ­ის კლ­ინ­იკ­აში ან­ალ­იზი გა­უკ­ეთ­ეს, ჰე­მო­გლ­ობ­ინი 26-ზე ჰქ­ონ­და და­წე­ული, არ­ადა 70-ია ნო­რმა. სა­ავ­ად­მყ­ოფ­ოდ­ან აღ­არ გა­მო­გვ­იშ­ვეს.
ერ­თი თვ­ის მა­ნძ­ილ­ზე ბა­ვშ­ვს 18 გა­და­სხ­მა გა­უკ­ეთ­და. თი­თო­ეუ­ლი გა­და­სხ­მის პრ­ოც­ესი ერ­თი სა­ათ­იდ­ან რა­მდ­ენ­იმე დღ­ის გა­ნმ­ავ­ლო­ბა­ში გრ­ძე­ლდ­ება...“
ნა­ნა თო­ჩი­შვ­ილი ბა­ვშ­ვის ბე­ბია: „სა­ნთ­ელ­ივ­ით შე­ვც­ქე­რო­დით ბა­ვშ­ვს, მა­გრ­ამ, ალ­ბათ, უფ­ლის ნე­ბაა და მას ასე უნ­და, რომ იყ­ოს...
ძა­ლი­ან დი­დი მა­დლ­ობა მი­ნდა ვუ­თხ­რა მის ექ­იმს, რო­მე­ლმ­აც გა­სი­ნჯ­ვი­სთ­ან­ავე თბ­ილ­ის­ში გა­მო­გვ­იშ­ვა და დრო არ და­ვკ­არ­გეთ. კი­დევ კა­რგი, რომ ზღ­ვამ და­ავ­ად­ებ­ის გა­მო­ვლ­ინ­ება და­აჩ­ქა­რა, თო­რემ ეს პრ­ოც­ესი ფა­რუ­ლად კი­დევ დი­დხ­ანს გა­გრ­ძე­ლდ­ებ­ოდა. რო­ცა ჩვ­ენ ამ­ის შე­სა­ხებ გა­ვი­გე­ბდ­ით, უკ­ვე სა­კმ­აოდ რთ­ულ ფო­რმ­აში ექ­ნე­ბო­და...
ზღ­ვა­ზე წა­სვ­ლა­მდე, ყუ­რის უკ­ან პა­ტა­რა ჯი­რკ­ვა­ლი გა­მო­უვ­იდა, ან­ტი­ბი­ოტ­იკ­ები და­უნ­იშ­ნა ექ­იმ­მა და ჯი­რკ­ვა­ლი გა­ქრა. მა­შინ ექ­იმ­იც რას წა­რმ­ოი­დგ­ენ­და, რომ ბა­ვშ­ვს ლე­იკ­ემ­ია ჰქ­ონ­და.
ლე­იკ­ემ­იის „ბე“ ფო­რმა ამ და­ავ­ად­ებ­ის სა­წყ­ისი ეტ­აპ­ია. გვ­ეუ­ბნ­ებ­იან, გა­ნკ­ურ­ნე­ბა­დი­აო, მა­გრ­ამ, სა­მწ­უხ­არ­ოდ, აქ ის­ეთ სა­ში­ნე­ლე­ბე­ბს შე­ვე­სწ­არ­ით, რომ ძა­ლი­ან გვ­ეშ­ინ­ია... „ბე“ ფო­რმ­ით გა­ყვ­ან­ილი ბა­ვშ­ვი სა­მი თვ­ის შე­მდ­ეგ უკ­ან მო­ბრ­უნ­და და აგ­ერ ცო­ტა ხნ­ის წინ და­იღ­უპა...
სულ ვკ­ით­ხუ­ლო­ბთ, არ­სე­ბო­ბს თუ არა ის­ეთი რამ, რა­საც ბა­ვშ­ვს გა­ვუ­კე­თე­ბთ და გა­ნი­კუ­რნ­ება, მა­გრ­ამ არ­აფ­ერ­ია... ძვ­ლის ტვ­ინ­ის გა­და­ნე­რგ­ვა­ზეც ასე გვ­ით­ხრ­ეს, თუ ორ­გა­ნი­ზმი ქი­მი­ოთ­ერ­აპ­იას აღ­არ და­ექ­ვე­მდ­ებ­არა, მხ­ოლ­ოდ ამ­ის შე­მდ­ეგ ხდ­ება ძვ­ლის ტვ­ინ­ის გა­და­ნე­რგ­ვაო...
100%-იან იმ­ედს არ­ავ­ინ გვ­აძ­ლე­ვს, ახ­ლა უფ­ალ­ზე ვა­რთ მი­ნდ­ობ­ილი... დი­დი შა­ნს­ია, რომ გა­ნი­კუ­რნ­ოს. მკ­ურ­ნა­ლო­ბას, კო­ნკ­რე­ტუ­ლად კი ქი­მი­ას და­ექ­ვე­მდ­ებ­არა ორ­გა­ნი­ზმი. ვნ­ახ­ოთ, რო­გორ იქ­ნე­ბა... ექ­იმ­ები ამ­ბო­ბენ, რომ 3 წლ­ის ას­აკ­ში ეს და­ავ­ად­ება ად­ვი­ლად გა­და­სა­ტა­ნია. ღმ­ერ­თმა ქნ­ას და სა­ბო­ლოო გა­ნკ­ურ­ნე­ბის შე­მთ­ხვ­ევ­აში, ხუ­თი წლ­ის გა­ნმ­ავ­ლო­ბა­ში თუ ან­ან­ოს ის­ევ არ გა­ნუ­ვი­თა­რდა ლე­იკ­ემ­ია, ბა­ვშ­ვი გა­და­რჩ­ენ­ილ­ია... ახ­ლა მკ­ურ­ნა­ლო­ბის პი­რვ­ელ კუ­რსს ვა­მთ­ავ­რე­ბთ, წინ კი­დევ ორი კუ­რსი გვ­ელ­ოდ­ება...
მა­დლ­ობა უფ­ალს, რომ ძა­ლი­ან კა­რგი ექ­იმი შე­გვ­ხვ­და ია­შვ­ილ­ის კლ­ინ­იკ­აში, მა­დლ­ობა მი­ნდა ვუ­თხ­რა ყვ­ელ­აფ­რი­სთ­ვის“.
მი­უხ­ედ­ავ­ად იმ­ისა, რომ ბა­ვშ­ვის მკ­ურ­ნა­ლო­ბის ხა­რჯ­ებს სა­ხე­ლმ­წი­ფო აფ­ინ­ან­სე­ბს, ოჯ­ახს მა­ტე­რი­ალ­ურ­ად უჭ­ირს.

გმ­ირი –
ივ­ანე
კვ­ალ­ია­შვ­ილი

ივ­ანე კვ­ალ­ია­შვ­ილი 1986 წლ­ის 18 დე­კე­მბ­ერს, გო­რში, ვე­რხ­ვე­ბის და­სა­ხლ­ებ­აში, და­იბ­ადა. კვ­ალ­ას გო­რში ყვ­ელა კა­რგი სა­ხე­ლით იც­ნო­ბდა. დი­დთ­ან დი­დი იყო, პა­ტა­რა­სთ­ან – პა­ტა­რა...
მო­მა­ვა­ლი მე­უღ­ლე თა­მა­რა­შე­ნში „ბო­ნი­ემ­ის“ კო­ნც­ერ­ტზე გა­იც­ნო. გა­ცნ­ობ­იდ­ან ერთ წე­ლში და­ქო­რწ­ინ­დნ­ენ, მა­გრ­ამ ერ­თად მხ­ოლ­ოდ ერ­თი წე­ლი იც­ხო­ვრ­ეს...
ბო­ლოს სა­ხლ­იდ­ან 7 აგ­ვი­სტ­ოს გა­ვი­და. მე­უღ­ლეს უკ­ან­ას­კნ­ელ­ად 8 აგ­ვი­სტ­ოს, გო­რის სა­მხ­ედ­რო ბა­ზის აფ­ეთ­ქე­ბა­მდე 15 წუ­თით ად­რე ელ­აპ­არ­აკა. იმ ღა­მეს ყა­რა­ულ­ში იყო, დი­ლით ცვ­ლა უნ­და შე­ეც­ვა­ლა... გო­რის სა­მხ­ედ­რო ბა­ზის აფ­ეთ­ქე­ბა ოჯ­ახ­მა ტე­ლე­ვი­ზო­რი­დან შე­იტ­ყო, თუ­მცა მას უკ­ვე ვე­ღარ უკ­ავ­ში­რდ­ებ­ოდ­ნენ. გო­რს მხ­ოლ­ოდ მა­მა არ ტო­ვე­ბდა, ჩე­მი შვ­ილი აქ არ­ის და რო­გორ წა­ვი­დეო... იმ დრ­ოს, რო­ცა გო­რის სა­მხ­ედ­რო ბა­ზა­ზე ჭუ­რვი ჩა­მო­ვა­რდა, ეზ­ოში მდ­გა­რი ბი­ჭე­ბი­დან ყვ­ელა და­იღ­უპა. სა­ცე­ცხ­ლე ჯგ­უფ­ის მე­თა­ურს ყვ­ელ­გან ეძ­ებ­დნ­ენ. ბო­ლოს მა­მა­მი­სმა მო­რგ­ში ნა­ხა... მა­შინ ვა­ნი­კო 22 წლ­ის იყო...

გმ­ირი, სა­ხე­ლად ივ­ანე კვ­ალ­ია­შვ­ილი, დღ­ეს უკ­ვე ის­ტო­რი­ის კუ­თვ­ნი­ლე­ბაა. მან ცხ­ოვ­რე­ბა­ში გმ­ირ­ის სა­ხე­ლი და პა­ტა­რა ან­ანო და­ტო­ვა, რო­მე­ლს­აც ახ­ლა ჩვ­ენი და­ხმ­არ­ება სჭ­ირ­დე­ბა. ბა­ვშ­ვის სა­ხე­ლზე გა­ხს­ნი­ლია ან­გა­რი­ში „თი­ბი­სი“ ბა­ნკ­ში. ან­გა­რი­შის ნო­მე­რი: GE54KB75 68045063600010. ტელ.: 558 17 99 67

http://ptpress.ge/index.php?option=com_con...adoeba&Itemid=3
დავეხმაროთ ვისაც როგორ შეგვიძლია


This post has been edited by karela on 17 Dec 2011, 21:00

karela
გიო, ცალკე თემა გახსენი გთხოვ.
სერ, სახელმწიფო აფინანსებს მკურნალობის ხარჯებს. ოჯახს სჭირდება დახმარება.
ახალ წელს ხომ არ ვეწვიოთ ჰა? საჩუქრები ავუტანოთ ანანოს, გაუხარდება ბალღს..
მოვაბათ რა თავი, რას იტყვი?

This post has been edited by Harley Davidson on 18 Dec 2011, 01:46

nodari_nx


ეგრეც ნუ იტყვი კააიი? ეგრე არ არის ქართველი მსახურები რომ არ ყოფილიყვნენ ჩვენ შეილება არც ვყოფილიყავით .......... სწორიც არისს ეს საქმიანობაა მართალია ცუდია ქართველების სიცოცხლე შეეწირა ამ უბედურებას მაგრამ რას ვიზავთ..... ეგენი რომ არა შეილება ჩვენც არ ვყოფილიყავით ცოცხლები :))))))))))))))))))))

ბიჭებო, ავღანეთში დაღუპული ყველა სამხედროს სახელი, გვარი, მამის სახელი და წოდება მჭირდება, შეძლებისდაგვარად ფოტოებიც
* * *
1. კაპრალი ბესიკ ნინიაშვილი
2. უფროსი ლეიტენანტი მუხრან შუკვანი
3. პოლკოვნიკი რამაზ გოგიაშვილი
4. სერჟანტი დავით ცეცხლაძე
5. კაპრალი გიორგი კოლხიტაშვილი
6. კაპრალი ნუგზარ კალანდაძე
7. კაპრალი გიორგი ავალიანი
8. კაპრალი ვალერი ვერსკიანი
9.კაპრალი გია გოგუაძე
10. უმცროსი სერჟანტი რეზო ბერიძე

მგონი ერთი დაღუპული გამომრჩა და შემახსენეთ ვინაა

უფალმა ნათელში ამყოფოს ყველა

ჯამბულ სერგოს ძე წურწუმია დაიბადა 1961 წლის 10 დეკემბერს გულრიფშის რაიონის სოფელ ვარჩეში. იგი მსახურობდა 23-ე ბრიგადის მე-5 ბატალიონის ფიზიკური მომზადების უფროსად მაიორის წოდებით. 1993 წლის 18 სექტემბერს, კოდორთან გამართულ სასტიკ ბრძოლაში იგი გმირულად დაიღუპა. მისმა თავდადებამ ევაკუაციის საშუალება მისცა უიარაღოდ დარჩენილ მოსახლეობას. გამოჩენილი გმირობისათვის, სიკვდილის შემდეგ დაჯილდოვდა ვახტანგ გორგასლის პირველი ხარისხის ორდენით.

This post has been edited by megko on 2 Jan 2012, 18:14

მიმაგრებული სურათი

megko
ვა არ ვიცოდი, გაგებულიც არ მქონდა აქამდე.....რამდენი გმირია ესე უსახელოდ წასული

პატარა სტატია შევკარი, გადაავლეთ თვალი

http://coordinate41.blogspot.com/2012/01/blog-post.html
* * *

ღმერთმა გაანათლოს მისი სული!

otokarcobra
ჩვენი სერჟა წააგავს რაღაცით ხო?

მასე გავაგრძელოთ,შორს წავალთ. ჩვენი ქვეყნის 20% ოკუპირებულია და რა ომზე უნდა ვიფიქროთ აბა რა. მერე პატარა მონაკო გახდეს თბილისი და ეგეც სომხებმა ჩვენ ვართ ნახევარიო (არავის ვაყენებ შეურაცხყოფას) და მორჩა, რათ გვინდა ბრძოლა რა სისულელეა.
* * *
"სველია თუმცა ქვრივთა ცრემლით
ქართლის მინდვრები,
დედა ქართვლისა უფრო ხშირად
ვიდოდა ძაძით,
მაგრამ ხალხს, მჯერა, კიდევ შერჩა
ცრემლი იმდენი –
კვლავ რომ დაღვაროს, დასჭირდება სამშობლოს თუკი!

დღემდეა თუმცა წყალწითელა სისხლით წითელი,
მომხდურს ქართველის არ უნახავს რადგანაც ზურგი,
მაგრამ ჯერ კიდევ, ღვთით, შემოგვრჩა სისხლი იმდენი –
კვლავ რომ დავღვაროთ, დასჭირდება სამშობლოს თუკი!

და თუა ვინმე – ეს ამბავი არ სჯერა ვისაც!
ურწმუნო იგი, მით უმეტეს, თუა ქართველი!
არც მკვდარს, არც ცოცხალს
არ ეკუთვნის მას ქართლის მიწა –
კაცი ასეთი, ცხენის ძუით არის სათრევი!"

This post has been edited by megko on 3 Jan 2012, 10:56

სწორედ მაგიტომაც უნდა ვიბრძოლოთ რომ არ იყოს ოკუპირებული!!!

This post has been edited by giogeo on 3 Jan 2012, 11:00

მაგიტომ ვთქვი ირონია იყო.

megko

მუხრან მაჭავარიანი?


გაიხარეთ ამ სიტყვებითსვის.. იმ სურვილებისთვის, რომელიც ამ ერთ, უბრალო პოსტში ჩამოაყალიბეთ

This post has been edited by MELO_MELO on 3 Jan 2012, 11:44

კი, მუხრანია

megko

ლებანიძეა, მაგრამ თემას შეეფერება

This post has been edited by MELO_MELO on 3 Jan 2012, 11:48