საქართველოში აგვისტოს ომის დაწყებაზე რამდენიმე ვერსია არსებობს - ოპოზიციურიც, მაგრამ პრორუსული არც ერთი. საქართველოში ომის შემდგომი გარჩევები პოლიტიკური ბრძოლის ნაწილი გახდა. ქართველი ექსპერტების აზრით, ამ ბრძოლის კულმინაცია 2009 წელს პრეზიდენტის ვადამდე არჩევნები იქნება. აგვისტოს ომის მიზეზების შემსწავლელი დამოუკიდებელი კომისიის თავმჯდომარე იოსებ ცისკარიშვილი ამბობს, - "პროვოცირება რუსეთისგან მოხდა, მაგრამ პირველი ზალპი ჩვენი იყო... სიმართლე ის არის, რომ ჩვენც და თქვენც ომისთვის ვემზადებოდით". მისი ვერსიით სააკაშვილმა ბლიცკრიგისთვის მზადება შარშან დაიწყო, მაგრამ რუსეთთან ბრძოლას არ აპირებდა. საქართველოს მთავრობა დარწმუნებული იყო, რომ რუსები ჯარს არ შემოიყვანდნენ და მხოლოდ იარაღით, მოხალისეებით და სამხედრო მრჩევლებით შემოიფარგლებოდნენ. ექსპერტი ამბობს, რომ რუსეთმა სააკაშვილი ცხინვალში შეიტყუა და მერე დასცხო. საკითხავია, ვინ დაარწმუნა სააკაშვილი, რუსეთი გვერდზე გადგებაო. ცისკარიშვილის ინფორმაციით, რუსეთის სპეცსამსახურები თავად უგზავნიდნენ სიგნალებს, რომ მოსკოვი ნეიტრალური იქნებოდა. ეს სიგნალები მოდიოდა სააკაშვილის ბიძის, თემურ ალასანიასგან, რომელსაც ჯერ კიდევ საბჭოთა დროიდან აქვს კავშირი ლუბიანკასთან. "ეს სიგნალები გადამწყვეტი არ იყო, საქართველოს სამხედრო ზედა ეშელონები ომისკენ ისედაც ისწრაფოდნენ, რათა იარაღის შესყიდვის დროს ჩადენილი მაქინაციები დაემალათC, - ამბობს ის. მის ვერსიას სასაზღვრო პოლიციის ყოფილი უფროსი ბადრი ბიწაძეც ადასტურებს. ის ამბობს, რომ ჯერ კიდევ 6 აგვისტოს მიიღო ცხინვალში, 8 აგვისტოსთვის დაგეგმილი გამარჯვების საზეიმო მიტინგის მომზადებაში მონაწილეობის მიღების ბრძანება. თუ ქართველები მართლაც ორ დღეში აპირებდნენ ოსეთის "მოვლას", ე.ი. ნაღდად არ ელოდნენ იქ 58-ე არმიას.
სანამ ქართული ოპოზიცია მარჩიელობს, სახელმწიფო ტელეარხი "ალანია" ამ ომზე ფილმის გადასაღებად ემზადება. სამუშაო მასალებში არის კადრები, სადაც რუსეთის ჯარისკაცები მათ მიერ დაპყრობილ გორში ბანკს ძარცვავენ, იარაღს ყიდიან, ლოთობენ... მობილური ტელეფონით გადაღებულია, თუ როგორ სცემენ წიხლებით ოსი მოლაშქრეები ტყვე ქართველს. "ალანიამ" გამოიკვლია მისი ვინაობა - მე-4 მოტოქვეითი ბრიგადის კაპრალი, 24 წლის გიორგი ანწუხელიძე. ის დღემდე დაკარგულად ითვლება...
ზოგიერთი კადრი ფილმში ალბათ არ შევა. საქართველოს შსს არა მარტო როკის გვირაბთან, საგუშაგოზე მდგომი ოსი გასიევის ლაპარაკს ისმენდა, არამედ ოკუპირებული გორის კომენდანტის, გენერალ-მაიორ ვიაჩესლავ ბორისოვის საუბარს თანამშრომელთან: "კოლია, ნახე 21 აგვისტოს გაზეთი "კრასნაია ზვეზდა"... რისთვის დააჯილდოეს მაკაროვი. თუ არ გაქვს, წაგიკითხავ: "გენერალ-პოლკოვნიკ მაკაროვის უშუალო მონაწილეობით დაიგეგმა და განხორციელდა საჰაერო დესანტის გადმოსხმა, რომელიც სამხედრო ხელოვნების მაგალითად შეიძლება იქცეს..." გაიგე?! ახლა მე გეტყვი: ასეთი დესანტი ნამდვილად იყო, მაგრამ მხოლოდ ერთი შვეულმფრენით. ჩამოაგდეს სამი სულელი: გენერალი ბორისოვი, გენერალი კოლპაჩენკო და გენერალი მაისტრენკო - ჩვენ ჩამოგვყარეს. იქ ერთი БМДы ვიპოვეთ, ხელში ჩავიგდეთ და ვიდრე 217-ე ბატალიონის ნარჩენებს დავეწეოდით, 14 კილომეტრი იმით ვუტევდით. 217-ე ბატალიონის ახალგაზრდა მეთაური კი სულ წინ მიიწევდა. ბოლოს, ოთხიოდე მანქანაღა შერჩა, დანარჩენი ტალახში ჩარჩა. სამაგიეროდ, ახლა შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ლეგენდარული დესანტის მონაწილეები ვართ".
ფილმის სამუშაო მასალებში უამრავი სხვა საიდუმლოდ მოსმენილი სატელეფონო საუბარიცაა, მაგალითად, ბორისოვის ლაპარაკი გენერალ მამუკა ყურაშვილთან, სწორედ მასთან, რომელმაც "სამხრეთ ოსეთში კონსტიტუციური წესრიგის დამყარების" შესახებ გამოაცხადა და შემდეგ ამ სიტყვებისთვის ბოდიში მოიხადა - კონტუზია მოიმიზეზა: "ბატონო მამუკა, გამარჯობა, ძმაო. აქ, ოსებთან, თქვენები ჩამოვიდნენ დაღუპულების წასასვენებლად, მაგრამ ოსებმა ქვების სროლით გააქციეს...
- ეგ ვიცი.
- უთხარი თქვენს მინისტრს, ჩემი მეგობარი გენერალი დუმბაძე ციხეში რომ უზის, გამოუშვას, მე კი ოსებს გავდევნი, ამოვთხრი იმ 45 კუბოს და გადმოგცემთ.
- კარგი. ვიაჩესლავ ნიკოლაევიჩ, გადავცემ. მაგრამ ფოთში 12 ტყვე რომ გყავთ, იმათზე რას მეტყვით?
- ისინიც ოსებს გადასცეს, იქ მშენებლობებზე მუშაობენ ქალაქის აღდგენაზე, ისევე, როგორც უწინ გერმანელები. ამასაც მოვაგვარებ, ოღონდ დუმბაძე გადმომეცით..."
ჩვენი ჟურნალის სარწმუნო წყაროს მტკიცებით, მოსკოვს ორი ქართული ტერიტორიის აღიარება კი არა, სააკაშვილის გადაგდება და მის ადგილას პრორუსული ლიდერის დასმა უნდოდა. პუტინი და მედვედევი საქართველოსთან ომს არ აპირებდნენ. ცხინვალზე თავდასხმით გაოგნებულებმა აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის სწრაფი და სპონტანური აღიარება გადაწყვიტეს...
http://kvirispalitra.ge/palitra/frp_palitra.htmგანსაკუთრებით ბორისოვის ღრუტუნს მიაქციეთ ყურადღება. რაის დესანტზეა იქ ლაპარაკი?
ეგ ის ხო არაა, სრუტუნა რო ტრანახობდა გეერუს სპეცნაზი გავანადგურეთო თუ რაცხა?
* * *
Послевоенные тесты
Последствия грузино-югоосетинского конфликта носят долгосрочный характер
Вступление регулярной армии России в войну на Кавказе серьезно изменило ситуацию в регионе. Однако последствия признания независимости Южной Осетии и Абхазии ощутимы далеко за пределами Кавказа — и в Турции, и на Ближнем Востоке, и даже в Центральной Америке.
Главным следствием войны стало новое позиционирование России в мире. Убедившись, что переговоры с США и их союзниками бесплодны, Москва начала решать свои проблемы на Кавказе без оглядки на западных партнеров. Результат налицо.
Профессор-исследователь Делавэрского университета Сергей Лопатников отметил, что исход борьбы на Кавказе «определит курс России по отношению к своим соседям, сформирует стиль президентства Медведева и будет иметь решающее значение для отношений Кремля с Западом».
Ключевые страны ЕС спустя три недели отказались от принятия Грузии и Украины в НАТО. Турция заняла подчеркнуто нейтральную позицию, отказался поставлять оружие в Грузию Израиль.
Даже до начала грузинского кризиса Россия, разгневанная планами Вашингтона по размещению своих систем ПРО в Европе, подавала сигналы о возможности укрепления военных связей с Кубой. Потом были признание Южной Осетии и Абхазии со стороны Никарагуа, крупные учения российских ВМС у берегов Венесуэлы. Со стороны России это было предостережение: ослабьте активность у наших границ.
По мнению директора Института стратегических исследований и общественной политики Хавьера Мелендеса, решение Никарагуа отражает позицию целого ряда стран, в том числе и Венесуэлы, которая сейчас на американском континенте играет одну из активных ролей. «Это своего рода выражение солидарности с взаимоотношениями, сложившимися между правительством Уго Чавеса и Россией, — сказал г-н Мелендес РБК daily. — Венесуэла и Куба и, возможно, даже ряд других стран региона решили в хорошем смысле использовать Никарагуа, чтобы посмотреть, чем все это закончится. И теперь, когда стало понятно, что никаких последствий со стороны США не последовало, вполне вероятно, что дипотношения с новыми государствами установят еще несколько правительств в Америке».
Все эти шаги можно было бы назвать демонстративными, но в них есть смысл. Судя по многочисленным признакам, Москва — во всяком случае, пока — не намерена возрождать глобальное соперничество времен холодной войны. Главная цель России была — утвердить свои позиции в ближнем зарубежье, жестко ограничив пределы дальнейшей экспансии НАТО. И сейчас очевидно — российское руководство сдало тест на адекватность. Оно показало, что умеет принимать жесткие, рискованные, но в конечном счете верные решения.
Конечно, были и провалы, и глупости, вроде отправки «на убой» бомбардировщика Ту-22. Президент Академии военных наук генерал армии Махмут Гареев считает, например, что «один из главных наших просчетов в ходе агрессии Грузии заключается в ошибках российских разведслужб, и прежде всего военной разведки, которые не смогли заблаговременно вскрыть вероломные планы грузинской стороны». Источник РБК daily в российском МИДе и вовсе посетовал на то, что избежать многочисленных жертв как среди военнослужащих, так и среди мирного населения было вполне по силам российским властям. «В конечном итоге независимость обеих республик мы признали, так почему мы не сделали это раньше, тем самым отбив у Саакашвили желание применять силу?» — рассуждает он.
С другой стороны, что бы делали западные лидеры, оказавшись на месте Медведева и Путина? Смогли бы они принять быстрое и жесткое решение?
Европейцы — нет. Они бы утонули в согласованиях компромиссного документа в рамках ЕС, а грузины бы тем временем вырезали всех осетин под корень.
Американцы — да, причем опыт Ирака показывает, что они не ограничились бы разгромом грузинской армии и уничтожением грузинских военных баз. Грузия была бы оккупирована и скорее всего разделена на субэтнические протектораты, а границы в Закавказье переформатированы согласно интересам миротворца.
На этом фоне российское руководство — просто верх умеренности и аккуратности. Остается надеяться, что и допущенные ошибки будут учтены и исправлены.
Артем Опарин
РБК, 29.12.2008
http://abkhaziya.org/news_detail.html?nid=21593ბოლო აბზაცებს მიაქციეთ განსაკუთრებული ყურადღება
აი რა უნდოდათ სინამდვილეში
· 
ოკუპირებული ტერიტორიები, მოსალოდნელი საფრთხეები, დღევანდელი მდგომარეობა, მომავალი ნაბიჯები
