ამირ ჰატაბი : მოგონებები. ნაწილი 1ეს ჩვენი შეხვედრა ჰატაბთან. ერთ-ერთ მეთაურთად ჩეჩნეთში მებრძოლი ჯგუფების. იმედი გვაქ უფრო მეტს შევიტყობთ მის შესახებ. იგი მონაწილეობას იღებდა ჯიჰადში ავღანეთში და ტანიჯკეთში. 1994 წელს როდესაც რუსული არმია შეიჭრა ჩეჩნეთში ის ჩეჩენ ძმებთან დასახმარებლად მივდია. მანდ უდიდესი როლი ითამაშა პირველ ომში რუსეთის წინაღმდეგ რომელიც რუსული ჯარების გასვლით დასრულდა ჩეჩნეთიდან. უამრავი წარმატებული ოპერაცია უკავშირდება მის სახელს, მოვუსმინოთ ამის შესახებ თვითონ ჰატაბს რას მოგვიყვება იგი. ( ზუსტ თარიღს ვერ გეტყვით 2004 წლამდეა ეს 'ინტერვიუ' აღებული )ეხლა რთული დროა ჩეჩნეთში მიდის ურთულესი ბრძოლები ძმები ანსარებიდან ( სხვა ქვეყნიდან მოსული მოჯაჰედები ) ატარებენ შეხვედრებს რათა ომის ყველა დადებითი და უარყოფითი ასპექტები იყოს გაანალიზებული.
ომი ავღანეთში იყო მიზეზი იმის რომ მოჯაჰედები სხვა და სხვა ქვეყნებიდან იკრიბებოდნენ ერთად საბრძოლველად. თავდაპირველად მოჯაჰედებს სხვა ქვეყნებიდან განსაკუთრებით არაბებს არ შეეძლოთ დამოუკიდებლად ოპერაციების ჩატარება მათი ავღანელი ძმების გარეშე გამოცდილება არ ჰქონდათ.
მაგრამ შემდეგ ალაჰმა მათ უბოძა ისეთი ცნობილი ოპერაციები როგორიც იყო მაგალითად ოპერაცია ჯალიში. როდესაც რუსები დაესხნენ თავს აღმოსავლეთ ავღანეთს სადაც მთავარი კორიდორები იყო მათ კარგად წარმოაჩინეს თავისი თავე ასევე ჯალალბადთან და ყანდაღართან, თუმცა ისენი მაინც არ ფიქრობდნენ დამოუკიდებლად ავღანელების გარეშე ოპერაციების ჩატარებას. ამის შემდეგ ჩვენ მოწმები გავხდით იმის რაც ხდებოდა ბოსნიაში ტაჯიკეთში და ჩეჩნეთში.
ძალიან მნიშვნელოვანია რო ოპერაცის ჩატარება შეგეძლოს ნებისმიერ ადგილას არ აქვს მნიშვნელობა იქაურობას იცნობ თუ არა არაქვს მნიშვნელობა ვინმეს იცნობ იქედან თუ არა. უნდა მიდოდე ნებისმიერ ადგილას და უნდა იცოდე იარაღის ხმარება და უნდა იცოდე სამხედრო საქმე მაგრამ აუცილებლია ადგილობრივ მეთაურებთან ერთად კორდინირებული მოქმედებაა.
ყველა არმიას აქვს თავისი საიდუმლო მაგალითად საჰაერო ძალები სადესანტო ძალები და ა.შ რომლებითაც ისენი თავს ესხმიან მტრის ტერიტორიას ეს არმიების საიდუმლოა და როდესაც საქმე საქმეზე დგება ისენი იწყებენ მოქმედებას.
ომი ყველა ერთნაირია ავღანეთშიც. ბოსნიაშიც და ჩეჩნეთშიც. მაგრამ ხდება ისე რო მოუმზადებელი მოხალისე ძმები რომლებიც მოდიან დასახმარებლად თვითონ ხდებიან დასახმარებლები. ასე ხდებოდა ტაჯიკეთში ბოსნიაში და ავღანეთშიც კი.
ჯიჰადი ტაჯიკეთშირაც შეეხება ტაჯიკეთს მახსვოს როგორ ველაპრაკე ტაჯიკი მოჯაჰედების მეთაურს აბდუულოი ნურის, მე მას ვუთხარი რო ჩვენ ვართ გამოუცდელები და ჯიჰადში და ბრძოლაში და ამიტომ არ გვინდა ისე აღვიქვათ როგორც სამხედრო საქმის პროფესიონალები. ესეთი პრობლემები თითქმის ყველა ბაზაზე იყო მოჯაჰედების ვერ ხერხდებოდა მოხალისეების გაწრთვნა.
ჩვენ ვუთხარით ტაჯიკ ძმებს რო ჩვენ არ გვქონდა გამოცდილება და არ ჩავერეოდით მათ საქმეში..
ალჰამდულააა ეს იყო დიდი გამოცდილება ჩვენთვის
სხვა მხრივ იქ სხვა ადგილებიდან ჩასული მოჯაჰედები ტაჯიკ ძმებს სთხოვდნენ საძინებლებს იარაღს საკვებს და ა.შ ტაჯიკი მოჯაჰედები ამობობდნენ "ისედააც ათასი პრობლემბა გვაქვს და ესენი ათასმეერთე გახდენენ"
ჩვენ დავიწყეთ მომზადება და მუშაობა მე ვუთხარი ძმებს ყველა ოპერაცია უნდა იყოს შეთანხმებული და კორდინირებული ტაჯიკებთან.
მაგრამ თავად ოპერაცია მისი წარმართვა და მოქმედება თავად მოჯაჰედების ხელში იმ შემთხვევაში თუ მოქმედებდად ჯგუფი.
მე მახსვოს რა ხდებოდა ავღანეთში როდესაც რომელიღაცა ძმა შაჰიდი გახდებოდა დანაღმულ ველზე ჩვენ ავღანელებს ვთხოვდით მისი სხეულის გამოტანას.
ჩვენ არ შეგვეძლო მოგვევლო ჩვენი დაღუპულებისთვის და დაჭრილებისთვის.
ომი ომია და ეს არა ადვილი საქმე ნამდვილად , ყოფილა ისეთი ოპერაციები სადაც 30-40 კაცი დაგვიკარგავს როგორ შეიძლება ამხელა დანაკლისი გქონდეს ოპერაციის დროს ?
შეიძლება ასეთ ოპერაციას დაგეგმილი უწოდო ? შემდეგ მიდოდა გარჩევა დაბრალება ავღანურ ჯგუფებზე რო ვიღაცამ ვიღაცა მიატოვო ვიღაცამ ვიღაცას ესროლა ვიღაცამ მხარდაჭერა ზურგიდან არ უზრუნველყო ვიღაცა გაიქცა და ა.შ ეძებდნენ სუსტ რგოლს დასაბრალებლად მაგრამ მსგავსი არაფერი იყო ყველაფერი დაგეგმარებაში და ტაქტიკაში იყო.. თუმცა იყო ფრონტის ხაზები სადაც კარგი ავღანელი მეთაურების ხარჯზე ბევრად კარგი სიტუაცია იყო.
ავღანეთში საკმაოდ იყო ოპერაციები და დრო იმისთვის რომ საჭირო გამოცდილება მიგვეღო თუმცა მარტო მოსამზადებლად ტრანსპორტის იარაღის და საკვების შესაძენად დაგვჭირდა 4 თვეზე მეტი. შემდეგ გადავედით მდინარით და ხშირად ვხვდებოდით იქაური რეგიონის ტაჯიკი მოჯაჰედების ლიდერს მუულა კურბანს.
ასევე განათლებულ ტაჯიკ ძმებსაც საკმაოდ ხშირად ვხვდებოდით რომლებმაც იცოდნენ არაბული ენა.
ჩვენ ტაჯიკ ძმებს ვუთხარით რო არ გვჭირდებოდა მათი დახმარება იარაღი საკვები და ა.შ ჩვენ აქ იმისთვის ვართ რომ პირიქით მათ დავეხმაროთ.
ერთადერთი რასაც მათ ვთხოვთ ისა რო ძმები რომლის ბრძოლაში ჩართვასაც აპირებენ თავიდან ჩვენთან მოამზადონ.
და ბრძოლაში ჩვენ წინ მივდოდით და კორდინირებულად რაციებით ვმოქმედებდით. ვიღაცას რო არ ეთქვა რომ აი მოვიდნენ იარაღი მოგვცეს და ჩვენ გაგვიშვეს და ლიცემრები არიანო. ჩვენ ყველაფერს ისლამის სასარგებლოდ ვაკეთებდით და იმედია სარგებელი მოვიტანეთ.
ალჰამდულლა ჩვენ ჩავატარეთ რამოდენიმე წარმატებული ოპერაცია. მაგრამ რამოდენიმე ტაჯიკი მეთაური ცდილობდა ეთქვა მსგავსი რაღაცები " რატომ არ არიან ჩვენ დაქვემდებარებაში საიდან ყავთ მანქანები" მათ დანიშნეს სამხედრო ამირად ერთი კაცი სახელად რადვანი ერთ -ერთი ყველაზე სასტიკი ვინმე ვისაც შევხვედრივარ ( ჰატაბი ამამბოს ამას ვიღაცაზე
) ბოლოს თვითონ ტაჯიკებმა გაასამართლეს და მოკლეს ის ცდილობდა ჩვენ საქმეებში ჩარევას და ხელს გვიშლიდა ეს ყველაფერი ჩვენ აბდუულა ნურის ვუთხარით.
ჩემი აზრით და ძმების რომლკებიც ჩემთან ერთად იუყვნენ ტაჯიკური გამოცდილება ძან მძიმე იყო ჩვენთვის. ავღანეთში სხვაგვარად იყო ყველაფერი იქ ჩასულ მოჯაჰედს გზები სახლი მზად ხვდებოდა მას უბრალოდ უნდა ეარა სახლიდან მოსამზადებელ ბაზაზე და უკან. ამის შემდეგ იგზავნებოდა ფრონტის ხაზე და მას უბრალოდ ეუბენბოდნენ რა მიმართულებით უნდა ესროლა. აქ სხვაგვარად იყო ვყელაფერი ბოლო დეტალამდე ჩვენ გვიწევდა ზრუნვა ტრანსპორტზე წყალზე და ა,შ
მე ვთვლი რომ ავღანეთში ჩვენ არ ვაწარმოებდით ჯიჰადს ავღანელი ძმები ყველაფერს ჩვენს მაგივრად აკეთებდნენ 1985-1986 წლების შემდეგ ჩამოსულ მოჯაჰედებს პრაქტიკულად პრობლემები არ ხვდებოდათ.
ტაჯიკეთში კი ყველაფერი 0 იდან დავიწყეთ... მივდიოდით ტრანსპორტით რამოდენიმე დღე შემდეგ ფეხით შემდეგ ვირებით.. და ბოლოს როდესაც მივაღწევდით მდინარეს რომელიც დიდი საფრთხეს წარმოადგენდა და საბოლოდ გადავივლიდით მას ჩვენ წინ იყო მთები რომლების სიმაღლეც მინიმუმ 2.5-3 კილომეტრი იყო.
ამ მთებში დასახლებულ ავღანური წარმოშობის მოსახლეობსათან გვქონდა პრობლემები ასევე არ გვყოფნიდა ამუნიცა საკვები. თუმცა მაინც მოვახერხეთ წარმატებული ოპერაციების ჩატარება.
ერთხელ მე დაზვერვაზე გავედი და აღმოვაჩინე 25 პოსტი 9 კილომეტრის რადიუსში. ისეთ სიმაღლებზე სადაც პრაქტიკულად ასვლა შეუძლებელი იყო ასევე "კატუშას" ერთი ადგილიდან მეორე ადგილში გადატანა ძალიან რთული იყო გვიწევდა უამრავი ფულის გადახდა სანამ დანიშნულ პუნქტამდე მიაღწევდა..
ასე ვიყავით ტაჯიკეთში ბევრი არ ვიყავით 100-120 კაცი შემდეგ დავიწყეთ მზადება ტაჯიკების მომზადება ჯიჰადისთვის და რიცხვნობაში გაზრდა ჩვენი. 300 - 400 მოჯაჰედამდე.
მუსლიმი ტაჯიკები არ იყვნენ ერთიანი სურვილით ჯიჰადის საწარმოებლად ასევე მიზეზი ის რომ სხვა და სხვა დაჯგუფებებს შორის დაპურუსპირება მიდოდა. და როგორც ზემოთ ვთქვი გადადგილებაც ძაან ჭირდა. მე არ შემხვედრია ტაჯიკებისნაირი ხალხი სხვაგან როგორ ლაპრაკობდნენ ისენი ერთმანეთზე " ის პიანჟის პროვინციიდანა ეს კულიაბიდან ის კიდე დუშანბედან " და მსგავსი საუბრები.
ალაჰამდულა საბოლო ჯამში კარგი გამოცდილება იყო ჩვენთვის ძმები რომლებიც ბაზებზე იყვნენ გადანაწიებული ტაჯიკებთან ამბობდნენ რომ მათ არაფერი აქვთ იმსი გარდა რო სურთ ომი... არანაირი ხელშეწყობა ჯიჰადს ხშირად იცეომდა ერთმანეთის საწინააღმდეგო ბრძანებები.
This post has been edited by ლივერმენ on 14 Jul 2013, 23:23
· 
პარტიზანული ომი და ტაქტიკა., ქალაქში და ტყეში.
