ტორპედოს თვიტდამოზნების სისტემის მქომედების მანძილი არაა დიდი.ამიტომ არ ხდება ეგრე,"ისროლე და დაივიწყე".მითუემეტეს რაკეტებისაგან განსხვავებით ვერ განავითარებენ ზებგერით ან მასთან მიახლოვებულ სიჩქარეებს,რომ სამიზნეს მიუახლოვდნენ ვიდრე სამიზნე დატოვებს მალე იმ ადგილს,სადაც იყო მასზე დამიზნების მომენტში.თორე თეორიულად შეიძლება ტორპედო ისროლო 10-30 მილის მანძილზე და გაუშვა მტრის ხომალდი ფსკერზე.ეს თეორიულად.რა თმქა უნდა უნდა იყოს ცნობილი სამიზნის კურსი,სიჩქარე და ყველა სხვა აუცილებელი მონაცემი.უნდა არსებობდს მასთან აკუსტიკური კონტაქტი,ან უნდა "ხედავდეს" მას ხომალდის რადარი.ერთგვარი გამონალისია ტორპედოები,რომელბიც იმართებია ოპერატორის მიერ სპეციალური კაბელით და რა ცვლილებაც არ უნდა მოხდეს სამიზნის კურსში,სიჩქარეში და ა.შ. ტორპედოც შეიძლება შესაბამისად გაიმიზნოს.მაშინ მისი აღმოჩენის შემთხვევაში მთელი ხომალდს რჩება ფაქტიურად სიღრმის ბომბების იმედი.არა მგონია იმიტატორებით რამე გამოვიდეს

ეს მინი წყალქვეშა ნავები მოქმედებდნენ როგო წესი გემებიდან,ან მათი მიტანა სამოქმედო ზონაში ხდებოდა წყალვქშა ნავების მეირ სპეციალური ჭაპანით.და გატვლილი იყო ნავსადგომებში,ბაზებში და რეიდებზე მდგომ სამიზნეების წინააღმდეგ.მე პირადად არ გამიგია როდესმე გამოეყენებინოთ გაშლილ ზღვაში.ესეიგი სამიზნის ადგილმდებარეობა უკვე ცნობილია.ამის შემდეგ პერისკოპი და მისი ჯანი.ესეიგი პერისკოპით ხდებოდა საიერიშო კურსზე შესვლა.
რაც შეეხება აქტიურ სონარს.ხმაური სუბმარინის უპირველესი მტერია.ამიტომ დიდ ყურადღებას აქცევენ ეკიპაჟები ხმაურის მაქსიმალურ შეზღუდვას.იგულისხმება საჭეების მინიმალურად გამოყენება და ხომალდში სიჩუმის რეჟიმის მაქსიმალური დაცვა.არაა საქმე ისე,როგორც ანახებენ ვიდეროგოლებში

სრული სიჩუმე,ესეგი არავიტარი სირბილი,ხრაგუნი,რაიმეს მიბრახუნება,ყვირილი და ა.შ. აქტიური სონარის გამოყენება...