INA-INAkristiii777BMW E39ძალიან დიდი მადლობა
ახლა მოგიყვეთ

საშინლად ვარ გაციებული და წუხელ მთელი ღამე გავათენე,ცხვირში გავიჭედე და ვერ ვსუნთქავდი,თან საერთოდ არ ვნერვიულობდი გამოცდაზე,ხო გადაწყვეტილი იყო რომ გორში მივდიოდით,დილით ავდექი ჩვეულებრივ,ძაღლი წავიყვანე ეზოში ვასეირნე,არანაირად არ ვღელავ,თითქოს სინაგანი ხმა მეუბნებოდა ჩააბარებო,თან მეშინოდა იმედი არ გამიცრუვდესთქო,ამოვედი ეზოდან დავჯექი სასაუზმოდ და დედაჩემი მეუბნება,ვერ მოდის მამაშენი სასმახურიდან ვერაფრით გამოვა და ჩვენ წავიდეტ რუსთავსიდ აიქ მოგვაკითხავსო (გორში მამაჩემს უდნა წავეყვანეთ,სამსახურსი წავიდა დილით და ველოდებოდი როდის მოვიდოდა) ნუ ეს გავიგე და ამიტყდა ისტერიული ტირილი,რადგან სასტიკად არ მინდა რუსთავში წასვლა,მშვიდადაც იმიტომ ვარ რომ გორსი მივდივარ,მჯეროდა რომ იქ ჩავაბარებდი,ნუ ვიტირე კარგად,ამასობაში მამაჩემმა დარეკა ,წადით რუსთავში და თუ ჩაიჭრება არაუშავრს,ხვალ წავიყვან გორში ფასიანზე თუ არადა შაბათ კვირას ხომ მივდივართ თელავში (დედაცემი თელავიდანაა და დეიდასთან მივდიოდით თათარობაზე) ორშაბათს იქ გავიდეს ,იქ ყველაზე ადვილია ახლაც მიტხრესო,მოკლეთ ამ ამბებით დამშვიდებული წავედი,თან გზაში დედაჩემი იგივეს მიმეორებს,რომ მერე რა,ხვალ გახვალ გორსი ფასიანზე და თუ იქაც ვერა თელავსი ხო იცი რომ უეჭველი ჩააბარებ და რაღაც.გული მაქვს ცუდატ ამ დროს საშინლად,თითქოს რაღაცაზე გკიდია ნუ ვერ ავღწერ რა შეგრზნებაა,მივედი და ფეხები უკან მრჩება,მეთქი ჯერ ვერ გავალ აქ უდნა დავდგე,დავდექი ვუყურე კაი ხანს,მერე მეთქი საპირფარესოსი უდნა გავიდე,ნუ სინამდვილესი დროის გაყვანა უფრო მინდა

წავედი,იქ ვიბოდიალე მოვედი და ავედი
აქაც ვამბობდი რომ პირველი ნომერი მანქანა არ მინდოდა და მეთეთერთმეტეში იჯდა კარგი კაცი,მოვიდა ცემი რიგირ და მოდის 1 ნომერი

დავიგრუზე,მაგრამ ამ დროს დაეწია 11 ჩემს ბედზე აუ გიჟივით გავვარდი და დავჯექი ,მეთქი როგორ გელოდებოდით ,თქვენ მინდოდა შემხვედროდით და კიდე კაი შემხვდითქო,რატოო,წინაზეც თქვენთან ვიჯექი და კდიე თქვენთანმინდოდათქო,კაი წარმატებები გენაცვალე,მეთYქი აი ამიტომაც მინდოდა წარმატებას რომ მისურვებთსქო

რაო სხვები არ გეუბნებიანო?არა მარტო თქვენთქო,ნახე ეგ საზიზღებიო

ამ ლაპარაკსი ის შევაყანე გარაჟში აზრზეც ვერ მმოვედი

წავედი ზიგზაგისკენ,თან ვეუბნები აუ მარცხენა ფეხი არ მიკანკალებს და რამხელა პროგრესიათქო,ხოვო და თან გარაჟიც გაიარე უკვე ეგ კიდევ ერთYი ნაბიჯიო,მეთქი ხოო და ამ დროს მომიბრუნდა ანუ დღეს ვაბარებთ ხოვო? ხოთქო ხოდა აბა შენ იციო.აი ძალიან დიდი სტიმული მომცა ამ ყველაფერმა ,რომ გადმოვედი იმდენი მადლობები ვუხადე წამოსვლა აღარ მინდოდა

ხო აპრკირებას რომ მოვრჩი და ჩავაბარეთქო?ჯერ არ დამთავრებულა გამოცდა ჩაიყვანე ქვემოტო,მიმყავს და გზასი მეკიტხბეა სად აიღებ ამრთვის მოწმობასო

ამ დროს იმ ქალმაც დაიძახაჩაბარებულიაო,კი არ წამოვედი იქიდან გამოვფრინდი ,ყველას გისურვებტ იგივეს განცდას,მართლა ნერვიულობა იყო ყველაფრის თAვიდ ა ტავი,როგორც კი აღარ ვინერვიულე ესევე ჩავაბარე,ნუ მე ლაპარაკმა მიშვლეა ძალიან და იმ კაცის სიტყვებმაც ,კარგია როცა გამხნევებენ

სხვა რომ მჯდომოდა გვერდით შეიძლება კდიევ ვერ გავსულიყავი