მზიან ამინდში და დატკეპნილზე თან წელიწადში ერთხელ რომ ჩახვალ არ არის დანგრეული.
მაგრამ
ერთი წელი რომ ივლი ყველა ამინდში, წვიმაშიც, ტალახშიც, ქვიშა დაყრილზე და ქვიშა დაუყრელზე,
დატკეპნილზე და დაუტკეპნავზე, მაშინ სხვანაირი გეჩვენება გზა
მეზიზღება უკვე ყოველი გავლა-გამოვლა მანდ, მეზიზღება დღის გათენება რომ ვიცი მაგ გზაზე
მომიწევს სიარული, მანქანას თვალებში ვეღარ ვუყურებ, რომ დავქოქავ დილით ბოდიშებს ვუხდი,
რომ იმ გზაზე მომიწევს გავატარო, ხელოსნები მემდურებიან - რატომ არ მოდიხარო ? სად მივიდე ?
ერთ კვირაში ისევ მისასვლელი ვიქნები, ამიტომ არაფერს არ ვუკეთებ ((ნუ არც სჭირდება)), და მგონი
გზის მშენებლობის და ჩემი მანქანის დასრულება ერთად მოხდება.
პ.ს არადა ვერ გავაჩერებ მანქანას
This post has been edited by Neo777 on 9 Dec 2014, 17:26