თბილისის მეტროპოლიტენი, VIII ნაწილი

polaris

ნუ მიყვირი! :|

Fabian

მაშინ ნუ შეგაქვს ეჭვი ჩემს სიტყვებში ბრად

ჩამოვედი. ბოლო 10 დღის განმავლობაში ვმგზავრობდი პარიზის მეტროთი და თქვენის ნებართვით შთაბეჭდილებებს გაგიზიარებთ.

ეს პოსტი შეიძლება რამეში გამოადგეთ საქარველოდან ჩასულ ტურისტებს, ამიტომ დასაწყისში ვეცდები მაქსიმალურად მოგაწოდოთ საჭირო ინფორმაცია, მერე გადავალ უკვე მგზავრისთვის ნაკლებად და აქ მპოსტავებისთვის უფრო მეტად საინტერესო ნაწილზე.

სისტემის სახეობები
პარიზის სისტემა შედგება ორი ტიპის ხაზებისგან, M და RER. M-ს ეძახიან მეტროს.
მეტრო არის 14 ხაზი. ყველას აქვს თავისი ფერი და ნომერი 1დან 14-ს ჩათვლით
RER - 5 ხაზი. ყველას აქვს თავისი ფერი და ლათინური ანბანის სიმბოლო A დან E-ს ჩათვლით.
განსხვავება არის ის, რომ მეტრო ჩერდება ძალიან მალ-მალე. ბევრგან არის რომ ერთი სადგურიდან გვირაბში რომ გახედავ შემდეგი სადგურის ბაქანი ჩანს. დადის ცენტრალურ ზონებში და შედარებით მოკლე შემადგენლობებია (ეს მოკლე ზოგ ხაზზე თბილისისაზე ორჯერ დიდია). ზოგ ხაზზე ვაგონებია, ზოგ ხაზზე სექციები.
RER ჩერდება მხოლოდ დიდ სადგურებზე, დადის ორ სართულიანი მატარებლები და გადის გარეუბნებში, და არის ძალიან ბევრი ვაგონი.



მგზავრობის ღირებულება და გადახდის ფორმა
ერთჯერადი ბილეთი ღირს 1.7 ევრო. ამით იმგზავრებ მხოლოდ ერთხელ, ოღონდ გადაჯდომა სხვა ხაზებზე შეგიძლია. ბილეთი არ უნდა გადააგდო, რადგან ხაზებზე გადაჯდომისასაც უნდა გაატარო ზოგან.
1 კვირიანი ბარათი ღირს 20.4 ევრო.
ბილეთი მოქმედებს მეტროში, RER-ში, ავტობუსში, ტრამვაიში, orly-bus ში (ესაა ე.წ „გარმოჟკა“ ავტობუსი, რომელიც მიდის ორლეის აეროპორტში, მეტრო სადგურ Denfert rochereau დან)
ბარათი მოქმედებს ყოველივე ჩამოთვლილში და პლიუს ველოსიპედის აყვანა შეგიძლია მაგით.
გადახდას რაც შეეხება, ჩვეულებრივ ატარებ ტურნიკეტებში, ბარათს უბრალოდ დაადებ, ერთჯერად ბილეთს შეაცურებ და გამოვა მეორე მხრიდან უკვე თარიღ ამოტიფრული.
მაგრამ მეტროში (ასევე სხვა ტრანსპორტში) შესვლა სულაც არაა გარანტი რომ ლეგალურად იმგზავრებ. ბილეთი უნდა შეინახო მგზავრობის ბოლომდე, ბარათი კი უნდა გაატარო შესვლისას და თან უნდა იქონიო იმ ბარათის მეორე მხარე (ყიდვისას გაძლევენ). წინააღმდეგ შემთხვევაში კონტროლიორებმა შეიძლება დაგაჯარიმონ. ტურნიკეტს ახტება უამრავი ადამიანი
ერთჯერად ბილეთს ყიდულობ აპარატებში, ინგლისური მენიუც აქვს. ხურდასაც იძლევა.
ჯარიმა ზუსტად ვერ გავარკვიე რამდენია, როგორც მითხრეს არის 50 ევრო, მაგრამ ადგილზე გადახდაც შეგიძლია კონტროლიეორებისთვის და მაგ შემთხვევაში თვითონ საზღვრავს ოდენობას. მე, რადგან ტურისტი ვიყავი 5 ევროთი დამაჯარიმეს ბარათის მეორე მხარის არ ქონის გამო.

გაითვალისწინეთ, რომ:
არ წაიღოთ გუგლში ნანახი და ამობეჭდილი მეტროს სქემა, რადგან სადგურები ემატება და ბოლო გაჩერებების სახელები იცვლება. ბოლო გაჩერების ცოდნა კი აუცილებელზე აუცილებელია. მიდით სალაროში და გამოართვით, უფასოა.
1 კვირიანი ბარათი მოქმედებს ორშაბათიდან ორშაბათამდე. მაგალითად რომ იყიდო ხუთშაბათს, ის ამოქმედდება ორშაბათს და მანამდე უნდა რამე სხვა საშუალება გამონახო.
მეტრო იკეტება 01:00 ზე, მაგრამ ავტობუსები 23:00 ის მერე ძალიან ცოტა დადის.
ხაზებზე გადაჯდომისას უყურეთ არამარტო ხაზის ნომერს, არამედ იმ მიმართულების ბოლო სადგურს, საითაც გინდათ წასვლა. ანუ უნდა იცოდეთ რომელ ხაზზე მიდიხარ და რომელი სადგურისკენ (ბოლო სადგური).
სადაც დაინახავთ რომ ბაქანზე ბოლო გაჩერების სახელი წერია არა სტაციონალურ აბრაზე, არამედ ციფრულ მონიტორზე, ეს ნიშნავს რომ იმ ბაქანზე სხვადასხვა მიმართულების მატარებელი გამოლვლის და მაშინ ჩაჯექით, როცა თქვენი მიმართულების ბოლო გაჩერება დაიწერება. ეს იმიტომაა რომ ზოგან ბოლოში ორად იტოტება ხაზი.
დაიმახსოვრეთ ჯადოსნური სიტყვა „სოღთი“, ყველგან წერია sortie. ეგაა გასასვლელი, ნუ გექნებათ ილუზია რომ სადმე Exit ეწერება, ყველაფერი ფრანგულად წერია. ეგ სიტყვა თუ არი იცი, შეიძლება იმდენი იბოდიალო რომ ქუჩაში გასასვლელი ვერ იპოვნო და ან წრეები არტყა, ან სხვა ხაზებზე აღმოჩნდე. განსაკუთრებით ისეთ დიდ სადგურებზე, როგორიცაა Chatlet, Gare D’Nord და ა.შ. მარტო სადგური შატლე არის თბილისის მეტროს მთლიან სისტემაზე დიდი


საჭირო სადგურები, სადაც ტურისტი უნდა ამოვიდეს.

-ტრიუმფალური თაღი - Charles de Gaulle – Étoile (RER, M)
-შანს ელისე (ელისეს მინდვრები) Charles de Gaulle – Étoile, George V, Champs-Élysées – Clemenceau. (M)
-კონკორდის მოედანი, ეშმაკის ბორბალი Concorde. (M)
-ეიფელის კოშკი ზედ ასასვლელად. Champ de Mars-Tour Eiffel (RER)
-ეიფელის კოშკი, სურათის გადასაღებად, საუკეთესო ხედი - Trocadero (RER, M)
-ნოტერდამი, პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარი - cite (M)
-ოპერა, სავაჭრო ცენტრი "გალერი ლა ფაიეტი", -opera.
-ლუვრი - Louvre Rivoli, ან Pyramides (იმენა ლუვრის სადგური დაკეტილია, ამიტომ აქ უნდა ჩამოხვიდეთ. )
-ვერსალის სასახლე. აქ უნდა გაყვეთ RER -ს C ხაზს. ოღონდ ეგ C ხაზი იტოტება და იმ მატარებელს უნდა დაელოდოთ რომელსაც ეწერება
-პომპიდეუ (თანამედროვეობის გალერეა) - Rambuteau. (M)
-თანამედროვე პარიზი - La Defence (RER, M)
-მულენ რუჟი - Blanche (M)
- მონმარტი - Anvers. (M)
- თავისუფლების ქანდაკება - Charles Michels (M)



მატარებლები
მატერებელი, როგორ იცინი უწოდებენ "თღენ" არის სხვადასხვანაირი. ყველა არის ალსტომი და ყველა ვაგონში წერია გამოჩვების წელი.
RER ზე დადის ორ სართულიანები, ვაგონებია და არა სექციები. ახლები უკვე მწვანეებია, ეს ძველია.


მეტროს 1 ხაზი ყველაზე დონეა. ეგ ხაზი გაივლის ლა დეფენსეს, შანს ელისეს, კონკორდს, ლუვრს და ა.შ.
დადის მემანქანის გარეშე. სექციებიანია, პაკრიშკებზე დგას და ახალ ფერებში (თეთრი-მწვანით). რადგან მემანქანე არაა ბაქანი ჩაკეტილია და მაშინ იღება როცა მატარებელი შემოვა, რომ ვინმე არ ჩავარდეს.
შეგიძლიათ დადგეთ/დაჯდეთ ვაგონის დასაწყისში, "ლაბავობისთან" და უყუროთ გვირაბს


2, 4 ხაზებზე დადის იგივენაირი მატარებლები, ალსტომი 1999 მოდელი, ოღონდ მემანქანიანი. ეგეც სექციებითაა და ეგეც საბურავებზეა.
აქ შეიძლება პოლარისი გამიბრაზდეს, მაგრამ ძალიან სასიამოვნოა პაკრიშკებზე მდგარი მატარებელში ჯდომა.
თუმცა ამავე მიზეზის გამო ძალიან უშნოა. სადგურის სახელს აცხადებს ორჯერ, გაჩერებამდე და გაჩერების მერე. ოღონდ გამიკვირდა ის, რომ სხვადასხვა ხმით აცხადებს. რატო ჩაწერეს ორჯერ ერთიდაიგივე სადგურის სახელი არ ვიცი.


7, 12, 10 ხაზებზე შედარებით ძველი თღეინებია, ვაგონებია ჩაბმული ერთმანეთზე, პაკრიშკებზე არ დგას, კარები არ იღება ავტობატურად, იღება ღიკალს თუ დააჭერ. გაჩერებებს არ აცხადებს.
რელსებზე გადამების ხმა იშვიათად ისმის, მაგრამ მაინც პაკრიშკებიანი ჯობია.
გაგრძელება იქნება...

This post has been edited by Fabian on 19 Jan 2014, 20:37

Kublicha
მაგარი ხარ, ბერლინის სატრანსპორტო სისტემას მაგონებს ეს ყველაფერი, ტურნიკების გამოკლებით. ფოტოები როდის ინება?

Ostati

+1

შედარება თბილისის მეტროსთან



რითი ჯობია ჩვენი:
-სადგურების არქიტექტურული მხარე. პარიზის სადგურები არანაირ ვიზუალურ ღირსშესანიშნაობას არ წარმოადგენ,ს შანს ელისე და სიტეც კი არის უმახიჯნესი.
-სისუფთავე. ყარს შარდის სუნით იქაურობა, და ბოთლებს და ქაღალდის ნარჩენებსაც შეამჩნევ ბევრგან, მიუხედავად იმისა რომ თბილისისგან განსხვავებით ნაგვის ურნები არის.
-ესკალატორები არაა ყველგან. ჩასვლაზე ლაპარაკი ზედმეტია, ამოსვლაზეც არაა ბევრგან. თუმცა ისეთი ღრმა არაა რა თქმა უნდა როგორც თბილისია. სამაგიეროდ ყველა სადგურზე არის ლიფტები შეზღუდულ შესაძლებლობიანებისთვის, თუმცა ჩვეულებრივი ხალხიც სარგებლობს. მაგრამ ეგ ესკალატორს არ ცვლის, ლიფტში განა რამდენი შევა.
-ზოგ ხაზებზე არ აცხადებს სადგურებს, თუმცა იმხელა ასოებით წერია ყოველ 5 მეტრში ბაქანზე, რომ ყველა ვარიანტში დაინახავ.

რითი ჯობია პარიზის:
-რაც მთავარია, განლაგება არის ფანტასტიური. აი არ ვიცი ვინ მოიფიქრა, ქუჩა არააა, გზაჯვარედინი არაა რომ მეტრო არ იყოს. ყველგან მეტროა, ნაბიჯის გადადგმა არ გინდა.
-საინფორმაციო დაფები და მონიტორები. იდეალურად წერია ყველა გასასვლელი, ყველა მიმართულება, სადაც კი კითხვა დაგებადება რამე მიმართულებაზე, იქვეა პასუხი. ყველგანაა სქემა. სქემა იმისა რომელი ავტობუსი მოვა იმ სადგურთან. ასევე მონიტორები, რომელიც იდეალურად ზუსტად წერს რამდენ ხანში მოვა მატარებელი. ბოდიში და ვის რა ჩემ ფეხებად უნდა რამდენი ხანი გავიდა მატარებლის წასვლიდან, ჩვენთან რომ წერია. დაწერონ რამდენ ხანში მოვა, მესმის რომ ის მემანქანეებს ჭირდება, მაგრამ რამენაირად მემანქანეს დაუწერონ კაბინაში, და სადგურზე ეწეროს რამდენ ხანში მოვა.
-სკამები განლაგებულია ერთი და იგივე ვაგონში წინ მიმართულიც, უკანაც, გვერდულადაც და რაც მომეწონა არის ასაკეცი სკამები. ეგ იმისთვის, რომ როცა ბევრი ხალხია ფეხზე მდგომი მეტი დაეტიოს. რამაც გამაოცა, რა დომის კულტურა აქვთ, როგორც კი ცოტა ბევრი ხალხი ამოდის, ასაკეც სკამებზე მჯდომები დგებიან და ფეხზე დგანან, რათა ხალხი მეტი დაეტიოს.

ეს პლიუსია თუ მინუსი თქვენ გადაწყვიტეთ. ყველა სადგურზე, სადაც მატარებელი ჩერდება ბაქნიდან რამდენიმე სანტიმეტრით მოშორებით, აცხადებს ფრანგულად, ინგლისურად და იტალიურად რომ ფრთხილად გადით დიდი ზაზორიაო.



ტექნიკური დეტალები, რაც მგზავრებს ნაკებად და აქაურებს მეტად აიტერესებთ:

-არის ერთი გვირაბი, ორივე შემაგდენლობა იქ მოძრაობს. ანუ შესაბამისად შუა ბაქანი არაა და შემხდედრ მხარეს გადასვლა დაახლოებით ისეთი სქემით ხდება როგორც, ჩვენტან გოცირიძეზე.
-მემანქანე ბევრია გოგო/ქალი.
-ზოგ ბაქანზე მარჯვნიდან შემოდის მატარებელი, ზოგან მარცხიდან. ძირითადად RER შია მარჯვნიდან, მეტროში მარცხნიდან. არის გამონაკლისები.
-მატარებლები ერთმანეთს უქცევენ გვერდს ზოგან ინგლისურად. (მარცხენა მოძრაობის პონტში)
-უმეტესობა სადგური ეტყობა, რომ ღია წესითაა გათხრილი
-მეტროს საკონტაქტო რელსი აქვს, RER ს პენტოგრაფიც და საკონტაქტოც.
-არის შემთხვევები, როცა გვირაბში მატარებელი ჩერდება და რამდენიმე წამის მერე იძვრება.

მაგრად ვისიამოვნე ვერსალისკენ RER ით მგზავრობისას. მეორე სართულზე ვიჯექი და რომ ამოვიდა მიწისქვეშეთიდან დააწვა ესტაკადაზე. ისე მაღლა შეუბერა, რომ 8-10-12 სართულიანი შენობები ჩვენზე დაბლა ექცეოდა. საბაგიროში მეგონა თავი. სიჩქარე 80 მდე ავიდა.

This post has been edited by Kublicha on 19 Jan 2014, 18:46

Kublicha

ძალიან საინტერესო მიმოხილვაა. რა მაინტერესებს: RER სადმე იყენებს მეტროს ლიანდაგს? თუ არა, როგორ ხდება ამ ორი სისტემის ინტეგრაცია, გადასაჯდომი სადგურებით?

ეს კარგად ვერ გავიგე, რა განსხვავებაა სექციებსა და ვაგონებში? შესახსრულ სექციებს გულისხმობ, ორი მეზობელი სექცია რომ ერთ ურიკას ეყრდნობა?

სასიამოვნო რა თქმა უნდა არის, მაგრამ საერთო ჯამში სისტემის ექპლუატაციის კუთხით რკინის ბორბლებიანი ჯობია ელექტროენერგიის დანახარჯის, ბორბლების ცვეთის, სხვა სარელსო სისტემებთან ინტეგრირების და მოძრავი შემადგენლობების განახლებისას მოქნილობის კუთხით. პარიზის საბურავებიანი მეტრო მიშლენის ლობირების ნაყოფია.

სულ ყველგან ასეა? როგორც შენს ფოტოზე ჩანს, გვირაბს აქვს ელიფსისებრი ფორმა და ზის ბეტონში, ტიუბინგების გარეშე. მსგავსი კონსტრუქცია რამდენადაც ვხვდები მხოლოდ მცირე ჩაწოლის გვირაბებზეა შესაძლებელი, რადგან ღრმა ჩაწოლისას მსგავსი ფორმის თაღი არასაკმარისად მდგრადია გრუნტის წნევის წინააღმდეგ.

ძველფრანგულად: მეორე მსოფლიო ომამდე საფრანგეთში მარცხენა მოძრაობა იყო.

მშვენიერი იდეაა.

polaris

არა არსად.
წარმოიდგინე რომ მეტროს ცალკე ხაზია, იგივენაირადაა გადაჯდომა როგორც ერთი Mის ხაზიდან მეორეში.
განსხვავება მხოლოდ ისაა რომ შორს შორსაა გაჩერებები და გარეუბნებში გადის. ორსართულიანი ვაგონებიადა და უფრო გრძელი ბაქნები.

არა, ვგულისხმობდი რომ ძველ მატარებლებში გადაბმული დამოუკიიდებელი ვაგონებია, როგორც თბილისში და ახალ ხაზებში გარმოჟკებითაა გადაბმული, როგორც ალსტომის ტრამვაი. ძველში ერთი ვაგონიდან მეორეში ვერ გადახვალ და ახალში თუ გინდა დაუყევი თავიდან ბოლომდე მატარებელს.
RER ს არ ეხება, არც ძველი და არც ახალი მატარებლები არაა გარმოჟკები და ალბათ არც უნდა იყოს, უზარმაზარი ვაგონებია ისედაც.

\რელსიც აქვს. ალბათ ტრაექტორიისთვის.

ყველგან გოცირიძისნაირადაა რელსები შუაში. აქეთ-იქით ბაქანი.

ეს კი მე ვერ გავიგე

This post has been edited by Kublicha on 19 Jan 2014, 18:13

Kublicha

კი, ეგ თავისთავად.

ანუ გვირაბს შენს ფოტოზე აქვს გვერდზე დაწოლილი კვერცხის ფორმა. ეგეთი ფორმის გვირაბი იშვიათია ღრმა გვირაბებზე, თუმცა პრინციპში, თუ ცალთაღოვან სადგურებს აკეთებენ, მაშინ გვირაბსაც გააკეთებ ასე.

polaris
ახლა რაც ვერ გავარკვიე და მაინტერესებს შენი აზრი.

1) ეს უშოფრო მატარებელი, დისტანციურად იმართება თუ ავტომატია?
2) ორჯერ ვნახე ძველ შემადგენლოვაზე (რკინის ბორბლებიანზე) მემანქანეს ქონდა გვერდითა კარი ღია და უყურებდა ბაქანს. რა დროსაც მერე შეყო თავი და მატარებელი დაიძრა.
100%ით ვერ ვიტყვი, რომ არაფერზე დაუჭერია ხელითქო, მაგრამ მომეჩვენა რომ მემანქანეს არაფერი უქნია და ისე წავია.
შეიძლება ეგენიც ავტომატებია ან დისტანციურები? სუ ძველ მატარებელზე მაქვს საუბარი.

Kublicha
მართლაც ძალიან კარგი მიმოხილვაა, ყოჩაღ!

ჩემი გადმოსახედიდან ერთადერთი პლუსი დავინახე პარიზის მეტროს სისტემაში, ეს არის მეტროს სადგურების სიახლოვე და ყუჩების დაფარვის მაჩვენებელი. სხვამ ვერაფერმა მომხიბლა, მე კვლავ სხვა ქალაქის ფანი ვრჩები

Kublicha

ახლა რასაც გადავხედე სიმენსის მიერ მიწოდებული კომპლექსური სისტემაა სახელად Trainguard MT CBTC, რომელიც აერთიანებს ავტობლოკირებას (წინას რომ არ დაეხაჯოს), ავტომართვას (რომ სწორად გააჩეროს სადგურზე) და ტელელკომუნიკაციას - მატარებლის მდებარეობის ჩვენებას დისპეჩერის დაფასთან. მეტი დეტალები ინგლისურად ვერ ვიპოვე, მაგრამ პრინციპში შეუძლებელია დისპეჩერს არ ჰქონდეს ჩარევის შესაძლებლობა და მხოლოდ ავტომატიკაზე იყოს მინდობილი.

რაც ვნახე, სანამ დანერგავდნენ სრულიად უმემანქანო სისტემას, იქამდე იტესტებოდა ძველი თაობის მატარებლებზე, კერძოდ, მატარებელს ჰქონდა ავტომატიკაზე გადასვლის ფუნქცია და მემანქანეს ჰქონდა ამ შემთხვევაში ორი ღოლაკი - დაძვრის და გაჩერების (გაჩერების ადგილს ავტომატიკა არეგულირებდა). ალბათ ასეთი იყო და მემანქანემ უბრალოდ დააჭირა ერთ ღილაკს.

გაიხაროს ჩვენმა მეტრომ ზედ ატომური ბომბა რომ ესროლო თბილისს არაფერი დაუმართება პარიზის მეტროსგან განსხვავებით
უბრალლოდ გულიმწყდება რომ ჩვენი გვირაბები საკმაოდ ვიწროა და შეუძლებელია იგივე სიგანის ვაგონების გაკეთება როგორც მაგ. ნიუ-იორკშია ...

Ostati

მადლობა ვინც სად ჩავა ყველამ იმ ქალაქზე ეგეთი პოსტი რომ გავაკეთოთ, მერე უსათნოესი სარჩევს გააკეთებს მაგ პოსტების და ფაქტიურად ტურისტის სახელმძღვანელო იქნება.

მთავარი ეგაა მერე მეტროში. რომ ყველას უდგებოდეს
რომელი გირჩევნია, შენგან 100 მეტრში იყოს კაფელით მოპირკეთებული მეტრო, თუ შენგან 2 კილომეტრში გრანიტით და ლომის თავებით მორთული?
ნუ, გასაგებია, რომ ერთი მეორეს ხელს არ უშლის


polaris

მეც ეგრე ვფიქრობ. უბრალოდ დისტანციური რომ იყოს და ყველა მატარებელს ადამიანი მართავდეს, რა პლიუსი რჩება? ის რომ მგზავრი კარგად იყურება წინა შუშიდან? იქაურებს მაგით აღფრთოვანება მე ვერ შევატყვე დიდად.
ავტომატი იქნება, თუ რამეა მართვის შესაძლებლობით.

ეგ ღილაკი შეიძლება ფეხზე ქონდეს? რომელ მატარებელში დანერგეს არ წერია?
იმიტომ ვკითხულოვ რომ, ეგ არ მინახავს მე-2 ან მე-4 ხაზზე, სადაც ვიზუალურად ზუსტად იგივე მატარებლებია, რაც 1-ზე (უმემანქანეოზე). ვნახე მე-7 ხაზზე, რომელზეც ზალიან ძველი მატარებლებია, საერთო არაფერი აქვს პაკრიშკებიანთან.

Kublicha
მე მაგის კეთება შარშან დავიწყე, კი იცი შენ: http://goo.gl/QiP16U

2 კილომეტრზე და კაფელზე არ არის საუბარი, მე ლაპარაკი მაქვს მეტრო, ტრამვაი, ავტობუსის შეხმატკბილებულ მუშაობაზე, სადაც გადასაჯდომად არც დიდი მანძილის გავლაა საჭირო და არც დიდხანს ლოდინი, ყველაფერი გრაფიკითაა გაწერილი და ადვილად დასაგეგმია დანიშნულების ადგილზე მისასვლელი ოპტიმალური მარშრუტი და დრო.