ვახ, ეს რა კარგი თამაში ყოფილა, ჩამითრია ეს დღეებია.
თამაშის დრო (ანუ ძველი პერიოდი), მოქმედების აბსოლუტური თავისუფლება (რაც უახლოვდება სარტრიანული ეგზისტენციალიზმის მთავარ იდეას

) , დიალოგის შესაძლებლობა ყველა გამვლელთან, ლამაზი ბუნება, უამრავი აქსესუარი, იარაღი, ტანსაცმელი.
ჩამოთვლაც კი შორს წამიყვანს.
რესპექთ ყველანაირად
პ.ს. იმდღეს მელია მოვკალი, თავი დიდი ვინმე მეგონა და გოლიათი შემხვდა, ვიფიქრე მელიას თუ გავუმკლავდი, ამას ხო მთლად დავანგრევ მეთქი და ერთი დავარტყი თუ არა, ეგრევე საქციელი მომიტ/ყნა

მაგის მერე ძირითადად ერთ ისარს ვესვრი და მერე თავქუდმოგლეჯილი გავრბივარ ხოლმე
This post has been edited by Manuelo Costa on 2 Nov 2012, 20:31
"Маевский застрелился в поезде, и отчаяние его было так велико, что он умер раньше своего выстрела".