ქართული ხელბურთი შველას ითხოვს!
ლევან ჯანეზაშვილი
როგორც უკვე გაცნობეთ, საქართველოს ჩემპიონი ?თბილისი_ ევროპის ხელბურთის ფედერაციის თასის მეორე ეტაპისთვის ემზადება. შეგახსენებთ, ჩვენმა გუნდმა პირველ ეტაპზე კვიპროსულ ?პაფოსს_ სძლია და 17 და 18 ოქტომბერს სტუმრად ლისაბონის ?ბენფიკას_ დაუპირისპირდება.
?თბილისის_ მთავარ მწვრთნელ მამუკა მჟავანაძესთან სწორედ ამ თემაზე გვსურდა საუბარი, მაგრამ ქართული ხელბურთის პრობლემებიდან გამომდინარე, ინტერვიუში სხვა საჭირბოროტო და მტკივნეულ საკითხებსაც შევეხეთ.
- ახალი სეზონისთვის მზადება 3 აგვისტოს დავიწყეთ. სკა-ს დარბაზში ყოველდღე ვვარჯიშობთ, მაგრამ უკვე საკითხავია, აქვს კი აზრი ჩვენს შრომას? ჩვენს ერთადერთ რეალურ კონკურენტ სტუ-?შევარდენს_ წინა ეროვნულ ჩემპიონატში არ უასპარეზია და ვარჯიში ჯერაც არ განუახლებია. საერთოდაც, ჩვენ გარდა არც ერთი გუნდი არ ვარჯიშობს! ქართული ხელბურთი ისედაც უფსკრულის პირასაა და თუ ასე გაგრძელდა, ვეღარაფერი უშველის.
- გამოსავალს რაში ხედავთ?
- ფედერაციის ხელმძღვანელობამ რაც უნდა მოინდომოს, საქმეს ვერ უშველის. თუ ხელბურთში ინვესტიციები არ ჩაიდო, წინ ვერ წავალთ. ყველას ვთხოვ, ვისაც ამ სპორტზე გული შესტკივა, მოვიდეს და საერთო საქმეში თუნდაც ერთი აგური დადოს. ქართული ხელბურთი შველას ითხოვს, ბრტყელ-ბრტყელი ლაპარაკით არაფერი გამოვა, საქართველოში ეს სახეობა საბოლოოდ მოკვდება. ხელბურთი არაა ძვირიანი სპორტი, რაგბისა და კალათბურთის მსგავსად, საერთაშორისო წარმატებების მიღწევა აქაც შეგვიძლია.
- ალბათ, არც თქვენი გუნდისთვისაა საინტერესო უკონკურენციო გარემოში თამაში.
- მხოლოდ ?თბილისი_ ვერაფერს შეცვლის, ჯანსაღი კონკურენციის გარეშე მის არსებობასაც აზრი დაეკარგება. როცა გუნდი წელიწადში მხოლოდ 3-4 პრინციპულ მატჩს ატარებს, ვერ განვითარდება. საშუალო სახელბურთო დონის ქვეყნებშიც კი გუნდები წელიწადში მინიმუმ 30 დაძაბულ შეხვედრას თამაშობენ და პროგრესსაც ამით აღწევენ.
ჩვენი ჩემპიონატი კი ჩემპიონატს არ ჰგავს. აქ ყველა ნიუანსი მნიშვნელოვანია, ჩვენ კი ყველაფერში მოვიკოჭლებთ. ეროვნულ ჩემპიონატს უნდა ჰყავდეს სპონსორი, გულშემატკივარი, ექიმი, ჰქონდეს განათება და ასე შემდეგ... ამ ყველაფრის გარეშე მისი მონაწილეები ყოველგვარ სტიმულს კარგავენ, რაც ტურნირის დონეზე უარყოფითად აისახება.
უკვე წლებია, ეროვნული ნაკრები სერიოზულ ტურნირებზე აღარ გამოდის. 2011 წლის მსოფლიოს ჩემპიონატის შესარჩევ ტურნირზე განაცხადების გაგზავნის ვადა უკვე ამოწურულია, საქართველოს კი განაცხადი არ შეუტანია. ?ჩელენჯ ტროფიზე_ ასპარეზობა და იქ აზერბაიჯანის, სომხეთისა და მოლდოვის სუსტი გუნდების დიდი ანგარიშით დამარცხება აბსოლუტურად არაფერს გვაძლევს. ეს ტურნირი უკვე მოვიგეთ და ამას ხელბურთის ბუმი არ გამოუწვევია. ვერც გამოიწვევდა, რადგან თავის მოტყუებით საქმე არ გამოდის. ჯობს, შესარჩევ ტურნირებში ვითამაშოთ, იქ რომც დავმარცხდეთ, მაინც უკეთესი იქნება, რადგან ხელბურთელი მხოლოდ ძლიერ მეტოქეებთან დაპირისპირებით იზრდება. სხვათა შორის, ჯერ კიდევ შეგვწევს ძალა, რომ შესარჩევ ციკლში ბულგარეთთან, ბელგიასთან, ფინეთსა და ამათი ყალიბის გუნდებთან გამარჯვებისთვის ვიბრძოლოთ.
სავალალო სტატისტიკაზეც გეტყვით. 2007 წელს საქართველოს ეროვნულმა ნაკრებმა 4 მატჩი ჩაატარა, 2008-სა და 2009-ში კი 3-3. როცა ნაკრები სამ წელიწადში მხოლოდ და მხოლოდ ათ შეხვედრას მართავს, რომელ წინსვლაზე შეიძლება ლაპარაკი?!
- ყველაფრის მიუხედავად, მაინც გვყავს რამდენიმე მაღალი კლასის გამოცდილი ხელბურთელი. ახალ თაობაში როგორ გვაქვს საქმე?
- გვეზრდება არაერთი პერსპექტიული ხელბურთელი, მაგრამ თუ მდგომარეობა სასწრაფოდ არ გამოსწორდა, ისინი სპორტს ჩამოშორდებიან. საქართველოში, ავად თუ კარგად, არის იმის საშუალება, რომ ხელბურთელი 17-18 წლის ასაკამდე განვითარდეს. ამის შემდეგ კი იგი სათანადო ფიზიკური მომზადების, კვების, ელემენტარული სავარჯიშო პირობებისა და თუნდაც ფინანსური დაინტერესების არქონის გამო, ერთ ადგილს ტკეპნის. თუ ამ ასაკში მისი უცხოეთში გაგზავნა ვერ მოხერხდა, მისი კარიერაც დაღმა წავა. თუ ამ საკითხს დროულად არ მივხედეთ, საქართველოს ნაკრები ვეღარავის მოუგებს. გვყავს 5-6 მაღალი დონის ლეგიონერი, რომლებსაც ნაკრებში სათანადო პარტნიორები სჭირდებათ.
- ახლა ?თბილისს_ მივუბრუნდეთ. ახალი სეზონისთვის მხოლოდ თბილისში მოემზადეთ?
- სამწუხაროდ, შეკრების მოწყობა ვერ შევძელით. თუმცა დრო მაქსიმალურად ეფექტურად გამოვიყენეთ და გუნდი სასურველ კონდიციამდე მივიყვანეთ. შევიტყვე, რომ სკა-ს დარბაზის კალათბურთელებისთვის გადაცემა იგეგმება. იმედია, ამით ჩვენ არ დავზარალდებით და გაითვალისწინებენ, რომ ათი წელია, აქ ვვარჯიშობთ.
- კვიპროსული შთაბეჭდილებები როგორია?
- ?თბილისი_ 2000 წელს შეიქმნა, მას შემდეგ ევროთასებზე ყოველწლიურად ვთამაშობთ, გამონაკლისი მხოლოდ შარშანდელი წელია, როცა ომის გამო საერთაშორისო ასპარეზზე ვერ გავედით. აქამდე ჩვენს აქტივში ერთადერთი გამარჯვება იყო, პირველი ეტაპი კი პირველად გადავლახეთ.
არცთუ ხელწამოსაკრავი მეტოქე გვყავდა, ?პაფოსს_ მხარს საკმაო რაოდენობის გულშემატკივარი უჭერდა, მსაჯობაც ტენდენციური იყო. პირველი მატჩის მოგების შემდეგ ბიჭებმა ნაადრევად ირწმუნეს საბოლოო გამარჯვება და ამის გამო კინაღამ დავისაჯეთ. საბედნიეროდ, ჩვენი ხელბურთელების უფრო მაღალმა კლასმა და დაცვაში საიმედო მოქმედებამ შედეგი გამოიღო. გამოვარჩევ ჩვენი ვეტერანების, ლევან გელაშვილისა და ტიტე კალანდაძის თამაშს. კარგი ახალგაზრდები გვყავს, მაგრამ ასეთ მნიშვნელოვან მომენტში მათი მოედანზე გაყვანა ვერ გავრისკეთ და მთელმა დატვირთვამ 8-9 კაცზე გადაიარა.
- ?ბენფიკაზე_ რა ინფორმაცია გაქვთ?
- დიდი ისტორიის კლუბია, ჰყავს საკმაოდ ძლიერი შემადგენლობა. მასთან თამაშით დიდ გამოცდილებას მივიღებთ. სხვათა შორის, ?ბენფიკა_ ფედერაციის თასის შარშანდელი ფინალისტია.
- ევროთასების თუნდაც ერთი თამაშის თბილისში ჩატარება დიდ ხარჯებთანაა დაკავშირებული?
- ფედერაციის თასის ეტაპის გადალახვას პრემიები არ მოაქვს, ასე რომ, თბილისში თამაში დიდი ფუფუნებაა. მაინც შეგვეძლო კვიპროსელთათვის გვემასპინძლა, მაგრამ გავრისკეთ და ?პაფოსს_ სტუმრად ვაჯობეთ. ვისარგებლებ შემთხვევით და გულთბილი მასპინძლობისთვის დიდ მადლობას გადავუხდი საქართველოს საელჩოს კვიპროსში და ჩვენს იქაურ სათვისტომოს. ასევე მადლობას ვუხდი ჩვენს სპონსორ PშP-ს.
http://www.opentext.org.ge/09/lelo/237/237-17.htm 
ხელბურთი
