აზერბაიჯანი-საქართველო, 12-სექტემბერი,ამხანაგური მატჩი

ამ მატჩის შედეგის გადამეტებით შეფასება არ შეიძლება. ამ სასინჯი შემადგენლობით ფრე კარგი შედეგია. კვახაძით, ლომაიათი, დოლიძით, ბოლქვაძით და თუ გინდათ გაპიარებული ყენიათი, რა მოტივით ვითხოვთ მოგებას ბაქოში?

GEORGIA00995

ხიზანეიშვილიც შეგიძლია მიამატო

MiXaKo

მე ხიზანეიშვილს მივამატებ შენ კი შენ "შთაბეჭდავ სომხურ ანგარიშებში" შეგიძლია მალტა-სომხეთი 0:1 მიამატო. რა გინდა ძმაო ჩავიდნენ და მოსაგებს მოუგეს რა

1) ეს ბაზარი მილიონებზე არის აბსურდი.
თუ ითხოვთ ტოპმიოლერზე უკეთეს მწვრთელს, კიდევ მეტის გადახდაც მოგვიწევს.
თუ არა და იაფად იქნება უარესი.
ამას შეეგუეთ.
არ არის რა ის დრო, რომ მარტო შემართებით, ქართული სულით ან რამე ეგეთით მოუგო ვინმეს.
საჭიროა ადამიანი სერიოზული თეორიული მიდგომით, რომელიც იცნობს და იაზრებს თანამედროვე მეთოდიკას და ა.შ.
ასეთი კი საქართველოში მეეჭვება რომ იყოს.
2) ნახეთ სტატისტიკა. უბრალოდ გადახედეთ ვისთან, რა დროს, რა ანგარიშით და რა შემადგენლობით ითამაშა დამოუკიდებელმა საქართველომ.
ამის მერე გაგიჭირდებათ იმის მტკიცება, რომ ტოპმიოლერია ცუდ შედეგში დამნაშავე.
უპირველესი და ელემენტარული ფაქტორი არის ნაკრების ფეხბურთელების დაბალი საშუალო დონე.
ეს არ არის ფეხბურთელების ლანძღვა, ეს არის არსებული რეალობა.
და თუ გინდათ ფუნდამენტური ცვლილებები:
1: ეს არ არის დამოკიდებული მხოლოდ ნაკრების მწვრთნელზე. მემგონი დროა უკვე მივხვდეთ.
2: ტოპმიოლერი არ არის აქ იმდენად დიდხანს, რომ ამ პერიოდში რამე ძირეულად შეცვლილიყო (ისეთი ფაქტორებიდან, რაც მასზე არ არის დამოკიდებული).

ასე რომ, დიახაც, ჯობია ვაცალოთ ტოპმიოლერს.
რადგანაც მასზე უკეთესი ქუჩაში არ ყრია.
და რომც მოვიყვანოთ ახალი, რომელიც არ იქნება ტოპმიოლერზე უარესი, მასაც მოუწევს იგივე გზის გავლა ხელახლა.
ანუ ერთადერთი რაც მოხდება, კიდევ ერთი წლით წავალთ უკან და ნელი პროგრესის შანსიც აღარ იქნება.

ერთი რამე რასაც ვხედავ, ტოპმიოლერის პერიოდში ნაკრებს არცერთი ოფიციალური თამაში არ უთამაშია ისე სამარცხვინოდ, როგორც თავის დროზე უთამაშია საბერძნეთთან ან ნორვეგიასთან, მაგალითისთვის.
აღარ არის ისეთი ქაოსი. ნაკრები უფრო გავს გუნდს ეხლა, ვიდრე მაშინ.
პირველად დავადექით შედარებით სწორ გზას, რაც 16 წლის წინ უნდა გაგვეკეთებინა და აქედან გადახვევით თუ გგონიათ, რომ უკეთეს შედეგს მივიღებთ... მე არ მგონია...
* * *

თქვენ ხომ არ გგონიათ, რომ ნაკრების პოტენცია ტოპმიოლერის წასვლით აიწევს?

This post has been edited by THRaKaTTaK on 13 Sep 2007, 02:03

მე უკვე შევეგუე რა რო ფარერები ვართ ორ წელიწადში ერთხელ ვინმესთან შემთხვევით ნიჩიას თუ ვითამაშებთ უნდა გაგვიხარდეს და ეხლა მიხარია რო მოძმე ერს ძმურად ვეთაშეთ .რა ჯობია ლუქსემბურგთან და აზერბაჯანთან ფრეებს , ზატო პროგრესი გვაქ ფიფა-კოკაკოლას ცხრილში. ... ხალხის ბრალია რა ნებისმიერი თავმოყვარე ერი ესეთი შედეგების მერე ფედერაციის პრეზიდენტიდან დაწყებული ჭაბუკთა ნაკრების მასაჟისტით დამთავრებული ყველას ყვერებით დაკიდებდნენ და ჩვენ რა არაფერი ხვალე გამოვა ტელევიზორში ქავთარაძე და კიდე იტყვის რაღაცა Yლეობებს(ეხერხება მაგას ეგეთები) და მაგითი მორჩება რა ხალხიც გადაყლაპავს ყველაფერს როგორც ყოველთვის , ახია ჩვენზე ბოსკამპი სირი ჯანაშიას გულისთვის გაუშვეს და ჩივაძე რუმინეთთან წაგებისთვის. ამათ მეტი ვიღასთან უნდა წააგონ ახალი ზელანდიის, ლუქსენბურგის და აზერბაიჯანის იქით მოყვარულებიაღაა

This post has been edited by Bad Boy 4Life on 13 Sep 2007, 02:53

THRaKaTTaK

აზრი არა აქვს...
მაინც არ ესმით...
ამიტომ მე უკეთესი რამე მოვიფიქრე. უნდა წავიდეს ტოპმიოლერი მართლა და გაისად ამ დროს ლუქსემბურგი გასვლაზე ნიჩიას კი არა, თბილისში რომ 3:0-ს ამოგვტენის, აი მერე დიიიიიიიიიდი სიამოვნებით დავჯდები და ამ ტოპიგააჟვისტების კომენტარებს წავიკითხავ სახეზე ირონიული ღიმილით

ფედერაციისეული მიმოხილვა:

ამხანაგური მატჩი
აზერბაიჯანი 1:1 საქართველო


დღეს ბაქოში, ტოფიკ ბახრამოვის სახელობის სტადიონზე საქართველოს ეროვნულმა გუნდმა აზერბაიჯანის ნაკრებთან ამხანაგური შეხვედრა ჩაატარა - მატჩი ფრედ 1:1 დასრულდა.



ეს საქართველოს ნაკრებისთვის ზედიზედ მესამე ფრეა: კლაუს ტოპმიოლერის გუნდმა აგვისტოში ლუქსემბურგში 0:0 ითამაშა, 8 სექტემბერს კი ევროპის 2008 წლის ჩემპიონატის შესარჩევ შეხვედრაში უმასპინძლა უკრაინელებს და 1:1 ითამაშა.



თავდაპირველად მასპინძლები დაწინაურდნენ: 45-ე წუთზე სუბასიჩმა მეკარისა და მცველების შეუთანხმებელი თამაშით ისარგებლა და ანგარიში გახსნა, მეორე ტაიმის დაწყებისთანავე კი სტუმრებმა გაათანაბრეს: 48-ე წუთზე დიმიტრი ტატანაშვილმა მცველს დაასწრო და ეროვნულ გუნდში ჩატარებულ მეორე შეხვედრაში პირველი გოლი გაიტანა.



კლაუს ტოპმიოლერმა საქართველოს ეროვნული ნაკრების ძირითად შემადგენლობაში ერთბაშად სამი დებიუტანტი ათამაშა: მეკარე გიორგი მაკარიძე, მცველი ალექსანდრე კვახაძე და ნახევარმცველი გრიგოლ დოლიძე. შეცვლაზე კიდევ სამი ახალწვეული შევიდა: დავით ლომაია, გიორგი დეკანოსიძე და დავით ბოლქვაძე.



თამაში საქართველოს ნაკრების უპირატესობით წარიმართა: სტუმრებს არაერთხელ შეეძლოთ გოლის გატანა. მე-14 წუთზე გრიგოლ დოლიძის სახიფათოდ დარტყმული მეკარემ მოიგერია; მე-20 წუთზე ილია კანდელაკმა ვერ გამოიყენა მასპინძელთა კარის დალაშქვრის ჩინებული შანსი - კვლავ მეკარემ იმარჯვა; 35-ე წუთზე ლევან ყენიამ ლაშა ჯაკობია გაიყვანა კარგ პოზიციაზე, თუმცა ბოლო მომენტში მცველმა განმუხტა სიტუაცია; 70-ე წუთზე ტატანაშვილს შეეძლო მეორე გოლის გატანა, მაგრამ ბურთი კარს მცირედით ააცილა, სულ ბოლოს კი დეკანოსიძე-ტატანაშვილი-ბოლქვაძის კომბინაცია ამ უკანასკნელის დარტყმით დასრულდა - ბურთი კვლავ მცირე მანძილით ასცდა აზერბაიჯანელთა კარს.



შეხვედრას უზბეკი მსაჯი ვალენტინ კოვალენკო სჯიდა, რომელმაც უხეში თამაშისთვის პირველ ტაიმში ჯაბა კანკავა გააფრთხილა.



საქართველოს ეროვნული ნაკრების შემადგენლობა:



გ.მაკარიძე, ი.კანდელაკი, მ.ასათიანი, ო.ხიზანეიშვილი, ა.კვახაძე (დ.ლომაია 70), ლ.ცქიტიშვილი, ჯ.კანკავა, ლ.ყენია (გ.დეკანოსიძე 60), გრ.დოლიძე (ლ.სალუქვაძე 75), ლ.ჯაკობია (ო.მარცვალაძე 63), დ.ტატანაშვილი (დ.ბოლქვაძე 80)



სფფ-ის პრესცენტრი

რაღაც სინტაქსურ-პუნქტუაციური შეცდომაა აქ - ეს კომბინაცია როდის მოასწრეს - ბოლქვაძე რომ შემოდიოდა და ტატანაშვილი რომ გადიოდა???

THRaKaTTaK
Allan-Poe

თქვენ გინდათ თქვათ რომ ნაკრების თამაში რამე პროგრესი დაინახეთ? უკრაინასთან თამაში გუნდის თამაშს ვაბშე არ გავდა, პირველ ტაიმში შეტევა ვერ გავაკეთეთ ნორმალური, მეორე ტაიმში კიდე უკრაინა კონტრშეტევაზე გვეთამაშა და ორი გოლი მაინც უნდა გაეტანათ, პროსტა ეგ ბურთები რა პონტში გამაზეს თვითონაც არ იციან.

ტოპი რო წასასვლელია ეგ უეჭველია, იმიტომ რომ საქართველო არ არის ჯერ იმ დონეზე რო ტრენერს 4 ლიმონი უხადოს ყოველ წელს. ჩემი აზრით ჯერ შიდა ჩემპიონატი უნდა განვითარდეს და მერე ვიფიქროთ სანაკრებო დონეზე, ეგ 4 ლიმონი ქართულ ფეხბურთში რო ჩაიდოს და ნორმალური ბავშვები რო გავზარდოთ ჯობია მემგონი.
ცქიტიშვილს გუნდი ვაბშე არ ყავს და ნაკრებშია, დავიჯერო მაგის თამაში უფრო მნიშვნელოვანი უყო აზერებთან თამაში თუ ვინმე ახალგაზრდისთვის მიეცა შანსი თუნდაც საქართველოს ჩემპიონატიდან. ეგეც გარკვეული ბიძგი იქნებოდა საქართველოშო მოთამაშე ფეხბურთელებისთვის. ლუქსემბურგს მოუგებს მემგონი ეზოში მოთამაშე ბავშვები სწორად თუ განალაგე და ეროვნულმა ნაკრებმა საპატიო ფრეს მიაღწია.

მარტო ტოპი არ არის გასაშვები მაგას ახალკაციც უნდა მიყვეს და კიდე რამდენიმე მაგისთანა. ან ფედერაციის პრეზიდენტის არჩევნები არჩევნები იყო?
კაცმა მოიგო და მერე თქვა არ მინდა პრეზიდენტობაო. აი მაშინ უნდა მივსულიყავთ ყველა ფედერაციასთან და ახალკაცი ყურებით გამოგვეთრია იქიდან. მაგრამ ესე ვართ უკვე შეჩვეულები რო რაც არ უნდა მოხდეს ყველაფერს ჩუმად გადავიტანთ. ერთ წელში დაიწყება მსოფლიოს შესარჩევი და ორი თამაშის მერე გვეტყვიან რო ეხლა უკვე ვეღარ გავალთ და მომდევნოზე აუცილებლათო, მერე იქნება თამაშები გასვლაზე ბაზარი არ არის მაგრამ სახლშიც რო ვერ მოუგებთ ფარერებს და ა.შ.. ჩვენ მაინც ჩუმაფდ ვიჯდებით და დაველოდებით როდის გვეშველება.


ნაკრების თამაშზე წასვლა კი არა და ყურებაც აღარ მინდა უკვე ისეთ დონეზე თამაშობენ. მთელს მსოფლიოში ყველამ ისწავლა ფეხბურთის თამაში და ჩვენ რაც ვიცოდით ისისც დაგვავიწყდა. მემგონი რო ანდორაზე და ბევრ ეგეთ ქვეყანაზე უფრო ძლიერი ჩემპიონატი გვაქვს და ძლიერი ფეხბურთელებიც გვყავს მარა რათ გინდა მაინც ვერ ათამაშებს ერთად ვერავინ.

აქ რაც დავწერე ეს არის ჩემი აზრი და არავის არ ეწყინოს




This post has been edited by lashaam on 13 Sep 2007, 09:35

თან ტოპის საქციელი მემგონი დამამცირებელია....საქართველოში სანაკრებო თამაშების დროს ჩამოდის ხოლმე მარტო;
მისი სიტყვები რო თუ ახალკაცი არ იქნება პრეზიდენტი არ იმუშავებს....ნეტა რას ნიშნავს?
ხო იასნა მარტო ტოპის გაშვება არ შველის,მთავარია ახალკაცი და ეგეთები,თორე ფულს ვინ აიღებს რა მნიშვნელობა აქ.

გოლი გაუტანიათ ფარერებს

სირცხვილი საფრანგეთს

გოლიიიიიიიიიიიიიიი იშოვეთ რა ეს აზერების ფორუმზე აზერებზეც არ აქვთ ბლიააააა
ვინმეს არ მოგეპოვებათ?
წავიდა გუგლე სერჩი

მეორე შემადგენლობით სტუმრად აზერებთან ფრე არაა სამარცხვინო. სამარცხვინო არის თამაშის შინაარსი და ტოპმიულერის საკადრო პოლიტიკა.

აუ ბედი არა მაქ რა! თამაშის წინ გამეთიშა ინტერნეტი და ვერ ვუყურე! ჩანაწერი ხო არ გაქვთ ვინმეს?

DINAMOFAN
და ვისაც გვქონდა ინტერნეტი ხომ ვუყურეთ რა?
ან ვინც ინტერნეტით უყურა კადრების ნაცვლად ხმა ესმოდა
ასე რომ ბევრი არაფერი დაგიკარგავს.


აზერბაიჯანი 1:1 საქართველო
გაზეთი ”ლელო”: მატჩის მიმოხილვა


საქართველოს ეროვნულმა ნაკრებმა ზედიზედ მესამე ფრე ითამაშა. ლუქსემბურგში ”მიღწეული” შედეგი ცალსახად უარყოფითად შეფასდა, უკრაინასთან ნათამაშებმა 1:1-მა გაცილებით ნაკრები გულშემატკივარი დატოვა უკმაყოფილო, ბაქოში დაფიქსირებული შედეგი კი ალბათ, რაღაც შუალედური ემოციების მომგვრელი უნდა იყოს.



ზოგადად, ამბიციური ნაკრები აზერბაიჯანთან ფრით (თუნდაც სტუმრად) ვერ იამაყებს, მაგრამ მედალს მეორე მხარეც აქვს და ჩვენი გუნდის ექსპერიმენტულ შემადგენლობას გარჯა არ უნდა დავუკარგოთ. სხვა საქმეა, რომ ასეთ სუსტ მეტოქესთანაც კი უამრავი ტექნიკურ-ტაქტიკური შეცდომა დავუშვით და იმის მიუხედავად, რომ გამარჯვების შანსი გქვონდა, არც მარცხი იქნებოდა დიდი სასწაული.



ტოპმიოლერმა ძირითად შემადგენლობაში სამი ნომინალური მცველი გაამწესა - ხიზანეიშვილი, ასათიანი და კვახაძე. დოლიძესა და კანდელაკს, შესაბამისად, მარჯვენა და მარცხენა ფლანგების კონტროლი დაევალათ, ცენტრიდან შეტევების წამოწყება კი ცქიტიშვილისა და ყენიას საქმე იყო. ამჯერად ორი გამოკვეთილი ფორვარდით ვითამაშეთ.



საწყისი ათი წუთი აზერბაიჯანელთა უპირატესობით აღინიშნა. ჯერ იყო და ნატურალიზებულ სერბ ბრონიმირ სუბაშიჩს კვახაძემ არ მისცა თავის გამოჩენის შანსი, ორიოდ წუთში კი უფრო რეალური მომენტი ალიევს ჰქონდა - მისი დარტყმა ნაკრების დებიუტანტმა მაკარიძემ მოიგერია.



ამის შემდეგ ჩვენი შემტევები გამოცოცხლდნენ და დოლიძის აქტიურობით პირველი ხელსაყრელი მომენტიც შექმნეს. ამერელმა მარჯვენაფლანგელმა მეურვე ჩამოიცილა, მეტოქის საჯარიმოს მიუახლოვდა და გამჭოლი გადაცემით კანდელაკი მოძებნა. ილიას ახლო მანძილიდან გატანა მასპინძელთა მეკარე ვალიევმა არ დაანება.



ეს მე-17 წუთზე იყო, 21-ეზე კი ჯაკობია თავით ვერ შესწვდა კანდელაკის ჩაწოდებულს, თორემ გოლი გარდაუვალი იქნებოდა.



ამის შემდეგ ინიციატივა დავთმეთ და შესვენებამდე აზერები ვეღარაფრით შევაწუხეთ. სამაგიეროდ, შაჰინ დინიევის შეგირდებმა აქეთ შეგვიქმნეს პრობლემები. სულთანოვს ოდნავ მაღალი კლასი რომ ჰქონოდა, ხელსაყრელი პოზიციიდან ბურთს ტრიბუნებზე არ გაგზავნიდა.



დადგა პირველი ტაიმის დამატებული დრო და ჩვენმა დაცვამ, რომელიც არც მანამდე გამოირჩეოდა საიმედოობით, ბავშვური შეცდომა დაუშვა. გურბანოვის გრძივი გადაცემის ჩაჭრა ჩვენმა უკანახაზელებმა ვერ შეძლეს, სიტუაციას ალღო ვერც მაკარიძემ აუღო, რომელმაც კარიდან გამოსვლა და მასთან პირისპირ გასულ სუბაშიჩთან შებრძოლება დააგვიანა. ეს უკანასკნელი სიტუაციაში ჩინებულად გაერკვა, ბურთს თავი წაჰკრა, ჩვენი მეკარე იოლად ჩამოიცილა და ბურთმა საქართველოს ნაკრების კარი ისე გადაკვეთა, აზერთა მთავარ ფორვარდს ბურთთან მეორე შეხება აღარ დასჭირვებია.



რამდენიმე წამში მეორე გოლს გადავრჩით. ალიევის დარტყმა მაკარიძის კარს მცირედით ასცდა.



ვერ ვიტყვით, რომ მეორე ტაიმში კარდინალურად განსხვავებული სურათი ვიხილეთ, სწრაფი იერიშების განხორციელება გვიჭირდა. ცქიტიშვილმა და ყენიამ ბევრი იშრომეს, მაგრამ თამაშს მხოლოდ ეპიზოდურად ამწვავებდნენ. აქა-იქ კანკავამაც სცადა თამაშის საკუთარ თავზე აღება. რამდენიმე უზუსტობის მიუხედავად, გრიგოლ დოლიძე ანსამბლში ნორმალურად ჩაეწერა, თანაც, არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ”ამერის” შემადგენლობაში მან ბოლო მატჩები არცთუ მაღალ დონეზე ჩაატარა.



სიტყვა ახალწვეულებზე ჩამოვარდა და გარჯა დიმიტრი ტატანაშვილსაც დავუფასოთ. იგი გუშინ გაცილებით სასარგებლო იყო, ვიდრე უკრაინასთან, ტექნიკისა და კარგი ფიზიკური მომზადების წყალობით, მეტოქის მცველებს ხშირად სჯაბნიდა. ალექსანდრე კვახაძეც რიგიანად იდგა დაცვაში და გაცილებით ნაკლები შეცდომა დაუშვა, ვიდრე ნაკრების ლიდერმა მალხაზ ასათიანმა.



საბედნიეროდ, მეტოქეს თამაშის გადაწყობა არ ვაცალეთ და ანგარიში მეორე ნახევრის დასაწყისშივე გავათანაბრეთ: ყენიამ მახვილგონივრული პასით ჯაკობია მეკარესთან პირისპირ გაიყვანა, დარტყმა ვალიევმა მოიგერია, ასხლეტილი ბურთი იმავე ჯაკობიამ მომენტალურად თავით დაუგდო ეულად მდგომ ტატანაშვილს, რომელსაც გატანა არ გასჭირვებია.



მატჩის დარჩენილი ნაწილი კიდევ უფრო ქაოსური გამოდგა. ორივე გუნდმა ელემენტარული შეცდომების დაშვებას უმატა, მცირე უპირატესობა ჩვენი იყო, მაგრამ ნელ-ნელა მტკიცდებოდა აზრი, რომ ფრეზე ორივე მხარე ყაბულს იყო. ტაიმის შუაწელში მხოლოდ ალიევისა და ტატანაშვილის არაზუსტი დარტყმები იყო დასამახსოვრებელი.



ყენიასა და ცქიტიშვილის მოედნიდან გასვლამ ჩვენი შემტევი პოტენციალი უფრო შეასუსტა, მაგრამ შეხვედრის დასრულებამდე ხუთიოდ წუთით ადრე ჩვენმა გუნდმა აზრიანი კომბინაცია გაითამაშა და კინაღამ გაიტანა. კომბინაცია მთლიანად ამერული გამოდგა. დეკანოსიძემ ტატანაშვილს უპასა, რომელმაც ბოლქვაძეს დაუგორა - ამ უკანასკნელმა საჯარიმოს მისადგომებიდან ერთი შეხებით დაარტყა და მატჩის გმირობამდე სულ ცოტა დააკლდა.



არბიტრის მიერ დამატებული ოთხ წუთში საინტერესო აღარაფერი მომხდარა. ასეთი გამოდგა ბაქოური საღამო. შედეგი მთლად სახარბიელო არაა და იმის იმედიღა ვიქონიოთ, რომ ჩვენი სამწვრთნელო შტაბი ამ შეხვედრის მთავარ დანიშნულებას რიგიანად გამოიყენებს - გუშინ ხომ ეროვნულ გუნდში დამკვიდრების კანდიდატები ვნახეთ საქმეში და ნამდვილადაა იმის წინაპირობა, რომ მათმა ნაწილმა ნაკრებში ფეხი მოიკიდოს და ქვეყნის მთავარი გუნდის გაძლიერებაში საკუთარი წვლილი შეიტანოს.



ლევან ჯანეზაშვილი, დავით ცაბაძე

გაზეთი ”ლელო”. 2007 წლის 13 სექტემბერი