მართალია, აქ ზოგიერთები - ტემპერა, მადეირა, ჩოჩრიკა ჩემთან ქეიფს არ კადრულობენ და არც აქაურ პიკნიკებს მაგებინებენ, მაგრამ რათ მინდა მაგათი დაპატიჟება, ისეც არ მაკლია მწვადაობა. თუ არ გჯერათ და, აჰა, ფაქტები.
ეს დავათში, იანვარში - გამზადების პროცესში. იმდენად ყინავდა, სასმლს ჭიქაში რომ ვასხამდით, დალევამდე ყინულის თხელი აპკი ეკვრებოდა ზედ. მაგრამ უმაგრესი ლაშქრობა იყო.
ესეც გამზადებული
ეს თებერვალში ჩარგალში - მემწვადეთა რაზმის უფროსის რანგში
ეს - შემოდგომაზე ქიზიყში, სოფელ მაღაროში რთველზე
ეს - სექტემბერში, თუშეთში მიმავლებმა ბოთლისწყაროსთან წავუხემსეთ.
ეს - ჭილის ტბაზე ნოემბერში
ეს - ამ ყველაფრის შედეგი, როცა სასწორმა ძლივს გამიძლო.
მანამ კი იყო ეს ჭმუნვა - შევდგე? არ შევდგე? კაი ჯანდაბას - შევდგები.
დაბოლოს, განწყობისთვის და გარკვეული "ნამიოკისთვის" ორიოდე არამწვადური ფოტო.
ეს - ხადას ხეობაში გასულ ზაფხულს. გიჟი მიუშვი ნებასაო...
ეს - სამების ეკლესიიდან (ძეგვის თავზე) სამშობლოს ხედებს ვათვალიერებ
ესეც - ჭილის ტბის მიმდებარე ტყეში და ვსო, მოვრჩი ფოტოგამოფენას. გეყოფათ ამდენი სილამაზის ცქერა.
"მე ვიცხოვრე ჩემი ხალხისთვის და არა უკვდავებისთვის" - თურქეთის ქართველთა ილია ჭავჭავაძედ წოდებული ახმედ მელაშვილი.
"ფერეიდანის მიწაზე საქართველოს სული ვარ" - ფერეიდნელი ქართველი არსენ ონიკაშვილი.
"ცხოვრებას კვლავ აღმა მივყვები ჯიუტად კალმახის ჟინითა".
ქართული სპორტში მპოსტავთა სურათები!, ვნახოთ ვინ იმალება ნიკის უკან :)
