ფრიდონ ინჯია: ყველა სპორტის სახეობას ივანიშვოლი არ ეყოლება............................................................................................................................................................. ............... .. „არსებობს უამრავი სხვა დამატებითი გზა, რომელიც ქართულ ფეხბურთის გადარჩენას დააჩქარებს. ყველა სპორტის სახეობას ივანიშვილი არ ეყოლება“ - საფეხბურთო კლუბ მარტვილის “მერანის“ პრეზიდენტი, ბიზნესმენი ფრიდონ ინჯია საქართველოს ფეხბურთის განვითარების სახელმწიფო კომისიის თავმჯდომარეს, საქართველოს პრემიერ–მინისტრს, ირაკლი ღარიბაშვილს; საქართველოს პარლამენტის სპორტისა და ახალგაზრდულ საქმეთა კომიტეტის თავმჯდომარეს, ლერი ხაბელოვს; საქართველოს სპორტისა და ახალგაზრდობის საქმეთა მინისტრს, ტარიელ ხეჩიკაშვილს; საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციის პრეზიდენტს, ზვიად სიჭინავას ღია წერილით მიმართავს, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ.
„ბატონებო,
2006 წელს ჩემ მიერ შეძენილი იქნა მარტვილში საფეხბურთო მოედანი და მასში არსებული ინფრასტრუქტურის საკონტროლო პაკეტი და მის ბაზაზე არსებული საფეხბურთო გუნდი, შემდგომში კი - მთლიანად, სრული პაკეტი. იმ პერიოდისთვის გუნდი გამოდიოდა სახელწოდებით „სალხინო“, თამაშობდა რეგიონლიგის დასავლეთის ზონაში. გუნდს არ გააჩნდა არავითარი ფინანსური სახსრები, ინფრასტრუქტურა და პრაქტიკულად, დაშლის პირას იყო.
იმავე წლის შემოდგომიდან გუნდი გამოვიდა „მერანის“ სახელით და განვლო გზა პირველი ლიგიდან საქართველოს უმაღლეს ლიგამდე. უკვე მეოთხე წელია, „მერანი“ ასპარეზობს უმაღლეს ლიგაში და დღეს უკვე შეგვიძლია ვთქვათ, რომ გუნდი დაკომპლექტებულია, ძირითადად, ადგილობრივი ფეხბურთელებით.
9 წლის განმავლობაში ჩაიდო დიდი შრომა და დაიხარჯა მილიონები გუნდის ფორმირებისათვის. მაგალითისთვის, მხოლოდ ერთ წელიწადში, შარშანდელ საფეხბურთო სეზონში 1 300 000 ლარი იქნა ჩემ მიერ დახარჯული გუნდის შენახვისთვის, მათ შორის, 150 000 ლარზე მეტი მოედნის ინფრასტრუქტურის მოსაწესრიგებლად. დასაქმებული არის ასამდე ფეხბურთელი და დამხმარე პერსონალი.
საქართველოში ფეხბურთი პირველი სპორტია. ფეხბურთი ყველაზე ახლოსაა ქართველი კაცის ხასიათთან, მის ბუნებასთან. ამიტომაცაა, რომ ჩვენი ფეხბურთის ლეგენდები დღესაც სათაყვანოა ჩვენი ხალხისთვის. ზუსტად ასეთმა დიდმა სიყვარულმა ამ სპორტის მიმართ განაპირობა ის, რომ მე და ჩემმა ოჯახის წევრებმა, ყოველგვარი წინაპირობის გარეშე, გავიღეთ ის, რასაც ქვია ქველმოქმედება ფეხბურთის მიმართ, უკვე ცხრა წელია.
ჩვენი ქვეყანა პატარაა, ამიტომ იმისათვის, რომ ფეხბურთი იყოს შესაბამის დონეზე, საჭიროა, იყოს ბევრი საფეხბურთო გუნდი, ინფრასტრუქტურა, ამისათვის კი სახელმწიფოსა და იმ ბიზნესმენების ძალისხმევა უნდა გაერთიანდეს, ვისაც ფეხბურთი უყვარს და მზადაა, დახმარება აღმოუჩინოს მას. სახელმწიფომ ცოტათი მაინც უნდა დააინტერესოს ბიზნესმენი ამ კეთილშობილ საქმეში. სახელმწიფოს მიერ ასეთი ქმედება, სხვა ორჭოფულ მდგომარეობაში მყოფ ბიზნესმენსაც დააინტერესებს და მოიზიდავს მათ.
ქართველი კაცი იმედითაა, ერთი მთავრობიდან მეორე მთავრობამდე, ერთი სეზონიდან მეორე სეზონამდე, ერთი პრეზიდენტიდან მეორე პრეზიდენტამდე და ასე შემდეგ. დავიწყეთ 2006 წელს, ამას მიჰყვა მეორე წელი, მესამე წელი, მეოთხე წელი, მეექვსე წელი, ჩემთვის ვფიქრობ, - მე ხომ ყოველგვარი წინაპირობის გარეშე მოვკიდე ხელი ამ საქმეს... კარგი, ბატონო, შენ უკვე უმაღლეს ლიგაში ხარ, უკვე სხვა მოთხოვნებია, უკვე ვერ უძლებ .... შენ სახელმწიფო ხარ, ცოტათი მაინც ამოუდექი ამ კეთილშობილ საქმეში ადამიანს მხარში. მხოლოდ 2015 წელს სახელმწიფო, რეგიონალური განვითარების სამინისტროსა და ფინანსთა სამინისტროს ძალისხმევით და ჩვენი ხვეწნა-მუდარით, რადგანაც მოედნის უხარისხობის გამო, ჩვენს გუნდს აუკრძალეს მარტვილში თამაში, როგორც იქნა, დაგვეხმარა მოედნის რეკონსტრუქციაში და ისიც ნაწილობრივ. ზღვაში წვეთი, მუნიციპალიტეტი სხვა მხარეს იყურება, კიდევ კარგი გვლოცავს: “ფული გაქვს, ღმერთმა მოგცეს, კარგია, რომ აფინანსებ, ჩვენ კი ჩვენი გეგმები გვაქვსო“. განა შეიძლება დაიჯერო ის, რომ მუნიციპალიტეტს წელიწადში ერთი თვე მაინც არ შეეძლოს, დააფინანსოს გუნდი ?!
მანამდე კი, ახალი მთავრობის მოსვლისას, გაგვიჩნდა იმედის ნაპერწკალი, შეიქმნა ფეხბურთის განვითარების სახელმწიფო კომისია პრემიერმინისტრის თავმჯდომარეობით, მერე რა? შედეგად, დაფინანსდა ჭადრაკი, სახელმწიფო კომისიის გარეშე, ათეული მილიონებით. კარგი, ბატონო, მე ჭადრაკის წინააღმდეგი არა ვარ, პირიქით, ძალიან მიყვარს, დავხმარებივარ კიდეც, მაგრამ სადაა ფეხბურთი? რა გააკეთეს სახელმწიფოს დონეზე, ფეხბურთის განვითარებაზე ვალდებულმა პირებმა? მხედველობაში მაქვს სპორტის სამინისტრო. გამოიყენეს თუ არა ის, რომ სახელმწიფო კომისიის ხელმძღვანელობა თვით პრემიერმა იკისრა ? – არა. მინისტრი წავიდა, შედეგი - ნული.
ბატონებო,
თავს ვთვლი ვალდებულად, მოგაწოდოთ ჩემი ხედვა უმაღლეს ლიგაში მონაწილე გუნდების შესახებ და ხაზი გავუსვა იმ ძირითად პრობლემებს, რომელიც იკვეთება ფეხბურთის გარშემო საქართველოში.
უმაღლეს ლიგაში ასპარეზობს 16, როგორც სახელმწიფო საკუთრებაში ასევე კერძო საკუთრებაში მყოფი, საფეხბურთო კლუბი.
სახელმწიფო გუნდების დაფინანსება ხდება ყოველგვარი დაფინანსების კრიტერიუმების გარეშე და დამოკიდებულია, ერთი მხრივ, გუნდის პრეზიდენტისა და გამგებლის (მერის) ურთიერთობაზე და მეორე მხრივ, გამგებლის (მერის) ურთიერთობაზე ქვეყნის ხელმძღვანელობასთან. ამავდროულად, ყველა გამგებელი ან ქალაქის მერი, რატომღაც, ცდილობს, რომ გუნდის პრეზიდენტი იყოს მის მიერ წარდგენილი პიროვნება. გამომდინარე აქედან, უმაღლეს ლიგაში მოასპარეზე სახელმწიფო გუნდების წლიური ბიუჯეტი დიდად განსხვავდება ერთმანეთისგან, მიუხედავად იმისა, რომ ისინი ყველა სახელმწიფოსია და უმაღლეს ლიგაში არიან. სახელმწიფო არაფერს არ აკეთებს იმისთვის, რომ მოხდეს განსახელმწიფოება სახელმწიფო გუნდების, მოხდეს კერძო ინვესტიციების მოზიდვა სპორტის ამ სახეობაში.
სახელმწიფო გუნდების ძირითადი წყარო მაინც სახელმწიფო ბიუჯეტია. სწორედ ის ბიუჯეტი, რომელსაც კერძო გუნდის მფლობელი ბიზნესმენი, პარალელურად გუნდის დაფინანსებისა, ავსებს სხვადასხვა გადასახადებით.
გამოდის, რომ „ბიზნესმენი–ფეხბურთის მოყვარული“, ერთი ჯიბიდან თავის გუნდს (იურიდიულად გაფორმებულს) აფინანსებს და მეორე ჯიბით სახელმწიფო გუნდს, რომელსაც ხვალ უნდა ეთამაშოს. ერთი შეხედვით, გაუგებარი არ არის? და არ არის ეს თავის მოტყუება? სადამდე ? ეს ასე გრძელდება წლების განმავლობაში.
მე, სახელმწიფო, ძალიან მოკლედ, რას გავაკეთებდი:
არსებობს 16 გუნდი უმაღლეს ლიგაში (ასეთი მიდგომა გარკვეული დიფერენციაციით შეიძლება გამოყენებული იქნა პირველი ლიგის გუნდებისთვისაც), კომისიურად შევისწავლიდი მათ ინფრასტრუქტურას და აღმოვუჩენდი ქმედით დახმარებას რეგიონალური განვითარების სამინისტროს მეშვეობით ან კიდევ იმ მოგონილი პროექტების სანაცვლოდ, რომელიც ბევრ მუნიციპალიტეტებში არსებობს. თუ ყველასათვის ერთდროულად სახელმწიფო ვერ შეძლებს დახმარების გაწევას, რიგითობას მაინც დააწესებს იმისათვის, რომ გუნდმა, რომელმაც იშრომა და დაიმსახურა საქართველოს ფეხბურთის უმაღლეს ლიგაში ყოფნა, იცოდეს, თუ მან შეინარჩუნა უმაღლესი ლიგა მომავალ წელს, სახელმწიფო აღმოუჩენს კონკრეტულ დახმარებას ინფრასტრუქტურის მოწყობაში, მიუხედავად გუნდის საკუთრების ფორმისა.
გამოვუყოფდი ყოველწლიურად ყველა გუნდს (მიუხედავად საკუთრების ფორმისა) სასტარტო და საპრიზო კაპიტალს. სასტარტო კაპიტალს განვსაზღვრავდი იმ საშუალო არითმეტიკულიდან, რომელიც დაიხარჯა სახელმწიფო გუნდების მიერ გასულ სეზონში. სასტარტო კაპიტალის სწორი ხარჯვის გასაკონტროლებლად მთავრობის მეთაურის ბრძანებულებით შევქმნიდი სპეციალურ სამსახურს, რომელიც გააკონტროლებდა ყოველ დახარჯულ თეთრს ყოველთვიურად და ამ სწორი კონტროლის გარეშე გუნდი ვერ მიიღებდა მიმდინარე დაფინანსებას.
სახელმწიფო გუნდებს მივცემდი დამატებითი სახსრების მოზიდვის საშუალებას, ცალკე ანგარიშის გახსნით, რომლის არევა სასტარტო კაპიტალთან კატეგორიულად იქნებოდა გამორიცხული. კერძო კლუბებს თავისთავად ასევე ექნებოდათ უფლება, მოეზიდათ, ან თვითონ დამატებით დაეფინანსებინათ თავიანთი კლუბი. ასეთი სახელმწიფო მიდგომა განაპირობებს, პირველ რიგში, სამართლიანობას ყველა გუნდის მიმართ და შეჯიბრების პრინციპების დაცვას.
საქართველოს პარლამენტის წინაშე, სპორტის ინტერესებიდან გამომდინარე, გამოვიდოდი საკანონმდებლო ინიციატივით საგადასახადო კანონმდებლობის ცვლილებებთან დაკავშირებით, რაც მისცემდა სტიმულს ბიზნესმენს, შეეძინა სახელმწიფო გუნდი. ამ შემთხვევაში ბიზნესმენი შეიძლება უცხოელიც გამოჩნდეს.
ყველაფერს ამას მივცემდი პროექტის სახეს და საქართველოს ფეხბურთის ფედერაციასთან ერთად მივმართავდი უეფას და ფიფას თანადაფინანსებაზე.
არსებობს უამრავი სხვა დამატებითი გზა, რომელიც ქართულ ფეხბურთის გადარჩენას დააჩქარებს. ყველა სპორტის სახეობას ივანიშვილი არ ეყოლება.
თუ ვნახავ, რომ სახელმწიფოს და მისი სახით სამინისტროს, ფეხბურთის ფედერაციას, მარტვილის მუნიციპალიტეტს არ დააინტერესებს ეს საკითხები, ამ წერილის გამოქვეყნების შემდეგ, გარკვეულ დროში, ვიტოვებ უფლებას, მარტვილის „მერანთან“ დაკავშირებული საკითხები გადავწყვიტო ჩემი შეხედულებისამებრ.
დიდი პატივისცემით,
მარტვილის“მერანის“ პრეზიდენტი 2006 წლიდან,
საერთაშორისო კავშირგაბმულობის აკადემიის
ნამდვილი წევრი, საერთაშორისო ინფორმატიზაციის
აკადემიის ნამდვილი წევრი, საქართველოს საინჟინრო აკადემიის
ნამდვილი წევრი, ჩოხოსანი, პროფესორი
ფრიდონ ინჯია“
http://www.sazogadoeba.ge/index.php?post_id=2018 * * *
14 ივლისს 18 00 საათზე ტორპედო - მერანი ამხანაგური
ს.კ. მარტვილის "მერანი"
