რატომ და იმ გზაზე აქეთობისას პატარა აღმართიც გვქონდა ასავლელი, რომელიც ერთგან საკმაოდ ციცაბო ფერდობის ტავზე გადის. თანაც, ე მაგ აღმარტს რომ ავივლიდით, მერე უკვე საკმაოდ ციცაბო დაღმართი გვქონდა ჩასასვლელი და ბევრს ვნახავდი იქ იმ ხეებზე შემოხვეულ-შემოწნულს.
ძველი ნაგზურით ჩამოვედით...
მაგრამ მადეირას გაცნდები კი წარმომიდგენია, იმ სიბნელში რომ მოდიოდა და გაღმიდან ერთი ხელის გაწვდენაზე იმ ნაგაზის ყეფა ესმოდა.
ესე იგი, რაკიღა დუმილი თანხმობის ნიშანია, გამოდის, არავინაა მისი ფოტოს საჯაროდ დადების წინააღმდეგი. თან აქამდე ინტერნეტიც ახურებდა ცოტას, ახლა კი დავდებ რამდენიმეს, ოღონდ მობილითაა გადაღებული და ხარისხზე ძაანაც ნუ ჩამწიხლავთ.
ეს-ესაა, დავიწყეთ ასვლა, შევუდექით არმაზის ხეობას. აი, ასეთ გზაზე (გზას ვამბობ, თორემ რა გზაა) გვატარა ორგანიზატორმა ტემპომ.
ლომების პარადი - ჩვენი ჯგუფი.
აქ იმ ზემოხსენებულ თავდაღმართზე ავდივართ ანუ ეს იქიტობასაა გადაღებული, როცა მაქაურობა აღმართი იყო.
ნუ, წინ, რა თქმა უნდა, ბელადი და უნარჩევესი მიგვიძღვის.
ესეც ერთ-ერთი შესვენება.
როგორც დავწერე, მწვადაობა-ქეიფის ფოტოები არ გადამიღია - არ მეცალა სამაგისოდ, მაგრამ რამდენიმე ფოტო იქაური ბუნებიდან.
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ბოლოს დიდი ოთხეული არმაზის ციხისკენ გაემართა კერპების დასამსხვრევად, მე კი როგორც მემატიანე, ისე ავედევნე და ამიტომ უჩინრად დავრჩი. ბელადი გზას გვიჩვენებს.
აი, ისინიც. ბელადი დაღლილა და უმწეოდ მისვენებულა ტინის კედელზე.
ესეც დღის გმირი - ჩვენთვის ბავშვი, ფორუმისთვის კი ვიტ ჯორჯია1..
შაბათს მწვადი!, არმაზში!
