ერევნის დათვალიერება ბაზრით დავიწყე, რადგან იქვე ახლოს ვცხოვრობდი. სუჯუკი და ბასტურმა რომ დავაგემოვნე, თხლად ამოვლებული გრძელი ფორმის ჩურჩხელები შევნიშე.
ქართულს ჰგავს-მეთქი, ვუთხარი ლამაზ და ღიმილმოუშორებელ ქალბატონს. სად იყვნენ ქართველები, ჩვენ რომ ჩურჩხელებს ვავლებდითო. მიპასუხა მან.
ქართული მეღვინობის ისტორიაც კი მოვუყევი, მაგრამ მაინც საკუთარ აზრზე იყო, გინდა თუ არა, ჩვენ დავამზადეთ პირველი ჩურჩხელაო.
ამის გამო, ბაზრიდან ცოტა გაბრაზებული გამოვედი. ვიფიქრე, ქალაქის ნახვით სიბრაზე გადამივლის-მეთქი. უცებ, ნაცრისფერ შხეფებიან კედელზე დავინახე ამოკაწრული წარწერა: "Ararat best" ("არარატი საუკეთესოა"). ჩანდა, ძველი წარწერა იყო. "დინამო" ნაკლები რითია, თანაც, 1976 წელს საბჭოთა კავშირის თასის ფინალი დიდებულად - 3:0 მოვიგეთ-მეთქი, გულში ვთქვი, მივედი და გასაღებით შესამჩნევად ინგლისურად და ქართულად დავაწერე "დინამო" საუკეთესოა".
ის იყო, გავიფიქრე, ჩურჩხელის გამო მეზობლებს სამაგიერო როგორ მარჯვედ გადავუხადე და გასაღების თავი გადავწმინდე, რომ ახალგაზრა გოგო და ბიჭი შევნიშნე. ჯერ დამაკვირდნენ, კედელი შეათვალიერეს და მერე ისევ მზერა მესროლეს:
- შენ ქართველი ხარ? - რაღაცნაირი ქართულით მკითხმა ბიჭმა.
- კი. მოკლედ მოვუჭერი და ეჭვით შევხედე.
- ქუთაისის "ტორპედო" უკეთესია. მითხრა მან და დასძინა: იმიტომ, რომ ჩვენი დედა ქუთაისიდანაა, ქართველია და ერევანში გათხოვდა.
ახლა კი მივხვდი მის ქართულს, ცოტა დაულაგებელი რომ იყო და ქუთაისური კილო დაჰკვროდა.
სერგო და ნანა ერქვათ. ერევნში დაბადებულან.
მერე სერგო გადამეკიდა, წამოდი, ჩვენთან ოჯახში უნდა გიმასპინძლოთო.
უარი ვეღარ მათქმევინეს და შესანიშნავ სომხურ-ქართულ სუფრაზე (ქართული მხოლოდ ხაჭაპური იყო) დამპატიჟეს და სერგომ დედას, ქალბატონ ნელის ჩვენი გაცნობისა და კედლის წარწერის ამბავი მოუყვა.
#წერექართულად
დაგპატიჟებენ
ქართული სპორტის სვაბოდა N38 მუსიკებე,ფეხბურთებე დადიმა, GEORGIA7777 -ს თემა
