კაროჩე, აქ ბევრი ხურდება ქეცბა-ცხადა, კობი-რეზი, ნაცი-ქოცის დაპირისპირებაზე, მარა მე მაგრად ###ზე მკიდია ეგ ამბები.
ხორვატიასთან მოგებაც წარსულია, და დაჟე დღევანდელი თამაშიც წარსულია.
დასრულდა კიდევ ერთი ციკლი.
მომდევნოში ჯგუფში გვყავს უძლიერესი, მარა არა ტოპ-ნაკრებები, რომელთაგან უმრავლესობასთანაც
თბილისში გუნდმა პირველ ნომრად თამაში უნდა სცადოს.
აი ამ ერთ წელში ეს უნდა იყოს მიზანი.
ერთ მომენტში ცხადაძე უყვიროდა ლობჟანიძეს (ნუ პანიკობთ იობანივროტო - ხო , ამანაც ეგ თქვა მგონი
)
ხოდა, ეგ პანიკები, შიშები და ფეხკანკალები უნდა მოვიცილოთ თავიდან.
+
გუნდი იმდენად უკან იცავს თავს , ოქრის და ვაკოს უწევთ წარმოუდგენელი სამუშაოს შესრულება. მაგიტომ იღლებიან ყველაზე მეტად.
კარგია რომ უკან ჩამოდიან, მარა რამენაირად , ცოტათი უნდა გავათავისუფლოთ ეს ხალხი, შავი სამუშაოს ერთი 20% მაინც რო მოვაკლოთ
(ანუ ტაქტიკურად თუ სტრატეგიულად) შეტევაში მათი პოტენციალი ერთი-ორად მოიმატებს. ჯანოს ყოფნა ნაწილობრივ იზამს ამ საქმეს.
ლობჟანიძე აღარ არის საჭირო ძირითადში. მხოლოდ სათადარიგოსთვის, არავინ იცის როდის დაგჭირდება. იყოს აწი კაკაბაძე, არამგონია ლობჟაზე
სუსტად გამოვიდეს.
რევიშვილი ძალიან მაგარი მეკარეა (მარა ტექნიკა, სამეკარეო ტექნიკა, თუ რა დავარქვა არ ვიცი , ოდნავ აკლია. მოგერიების დროს და ა.შ.)
მჭედლო ხრუსტალისაა, ბაჩანა/გელაშა თუ ასე იქნებიან, გამოსაძახებლები არ არიან. ვაწაძე მარტო პირველ ნომრად რომ ხარ მაშინ თუ გამოდგება.
ჭანტურია უნდა მოიხოდოს, სხხვა გზა არაა.
დანარჩენი რავი, მონდომება ათმაგი და თბილისში შეიძლება ყველასთან თამაში.
This post has been edited by barcabarcabarca on 12 Oct 2015, 01:14 
GERMANY-GEORGIA (გერმანია-საქართველო), 11 ოქტომბერი, 22:45 რედ ბულ არენა, ლაიფციგი
