ნუ იქნებით გადამეტებულად კრიტიკულები..
გავითვალისწინოთ, რომ რეალურად ნაკრების 3 მთავარი ლიდერი ანანიძე, ოქრიაშვილი და მჭედლიძე (+ კვერკველია) არ გვყავდა, არ იყო კვეკვესკირიც, რომელიც სავარაუდოთ დაიმკვიდრებს ძირითადში ადგილს..
არც ის დაგვავიწყდეს, რომ ალბანეთი აღარ არის მაჩანჩალა სუსტი გუნდი და ევროპაზე პირდაპირ გააღწია, საკმაოდ ნორმალური გუნდია..
მიუხედავად ყველაფრის მაინც ძალიან გაბრაზებული ვარ მეც თქვენსავით და სიმართლე რომ გითხრათ გამიხარდა კიდეც 2 გოლი ჩვენ კარში, ამით ცხადაძეც და ბიჭებიც (წესით სწორ დასკვნებს გამოიტანენ) და აღარ ჩაჯდებიან გაუმართლებელ ყრუ დაცვაში..
ზოგადად კი მიუხედავად ალბანელების მხრიდან ბურთის კონტროლის მხრივ საგრძნობი (აშკარა) უპირატესობის, რეალურად საგოლე მომენტები მათ არ ჰქონიათ და დაცვაში ნორმალურად ვითამაშეთ ბოლო 5 წუთის გამოკლებით..
მაგრამ ესეთი კარგი დაცვა გამართლებულია მხოლოდ იმ შემთხვევაში თუ ის ეპიზოდურია და ჰარმონიაშია მოსული სწრაფ და გააზრებულ კონტრშეტევებთან..
რაც სამწუხაროდ ამ თამაშში ძალიან გვაკლდა, მაგრამ როგორც ვთქვი ბურთის დამჭერი და ზოგადად გუნდის აშკარა ლიდერების (ჯანოს და ოქრიაშვილის) არ ყოფნა ბევრს ნიშნავდა ჩვენთვის და ესეთი თამაშიც (უბურთო თამაში) მიზეზია ზუსტად საკმაოდ შესუსტებული შემადგენლობის მოედანზე ყოფნით, მიუხედავად ამის მაინც არ გვეპატიება ესეთი უსუსური უბურთო თამაში მთელი 90 წუთი..
მოკლედ შეიძლება რაღაც პოზიტივის დანახვა ამ თამაშში, თუნდაც შედეგი, და ბევრი იყო სისუსტეები და შეცდომებიც, რაზეც აუცილებლად სამუშაოა და თანაც ბევრი..
ისე კი კარგი იქნება ამხანაგურებს ინტენსიურად თუ ვიტამაშებთ და შევათამაშებთ კიდევ უფრო მეტად გუნდს..
ზაფხულში კი 10 დღიანი ორ კვირიანი (თავისი 2-3 ამხანაგურით) შეკრება გუნდის ძალიან კარგი ამბავი იქნებოდა და თუ ეს მოხერხდა ვფიქრობ ბევრად მომზადებული შევხვდებით სექტემბერს (ოფიციალურ თამაშებს, ახალ ციკლს)
პირველი 3-4 თამაში ყველაზე მნიშვნელოვანი იქნება და თუ 6 ქულის აღება შევძელით შანსი მსოფლიოზე გასვლის ალბათ რეალური მოგვეჩვენება მერე
წარმატებები საქართველოს ნაკრებს..
ალბანეთი-საქართველო, ამხანაგური შეხვედრა, 16 ნოემბერი, 23:00 საათი, სტადიონი "ქემალ-სტაფა"
