პრიზში პირველად რომ ვიყავი საშინელებად მომეჩვენა
თბილისში ჩამოსული ისეთებს ვყვებოდი მამაჩემმა მითხრა სირცხვილია, ხალხი ნუ გადარიეო
(სტუმრებო გვყავდა და )
გაცვლითი პროგრმით ვიყავით წასულები და პარიზში მხოლოდ ერთი, ბოლო კვირა მოგვიწია ყოფნა
ყველაფერი დაგვათვალიერებინეს, გიდი დაგვყვებოდა და მოგვატარეს მთელი ქალაქი
მაგრამ რატომღაც დამამახსოვრდა მხოლოდ ცუდი

მეტროს ლაბირინთები, ვიწრო სასტუმრო, ზანგები, ეს ჩვენი გიდიც ზანგი იყო და უკვე აღარ შემეძლო, არადა ლამაზი გოგო იყო
და რას ვერჩოდი არ ვიცი, სტუდენტური რესტორნის საძაგელი საჭმელები, სასტუმროს პატარა ოთახი, პატარა ლიფტი, პატარა მანქანები
მოკლედ კარგა ხანს პარიზის გახსენებაზე გულის ხუთვის შეგრძნება მქონდა
მგონი ეგეთი შთაბეჭდილებებით არავინ ჩამოსულა პარიზიდან